Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

1. STYCZNIA.

O trzech dnia tego Tajemnicach.

(Obrzezanie — Najświętsze Imię Jezus — Nowy Rok)

I. Wyobraź sobie Dzieciątko Jezus, ofiaru­jące za nas Ojcu Niebieskiemu pierwociny Krwi Swojej.

II. Proś o Łaskę, byś ten rok rozpoczął odnowieniem w sobie żarliwości i wielkoduszności, t. j. gorliwości do wielkich ofiar dla Pana Boga.

I. Punkt

Obrzezanie Dzieciątka Jezus.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Dzisiejsze święto ustanowił Ko­ściół na pamiątkę Obrzezania, któremu z miłości ku nam poddał się dobrowolnie Zbawiciel 8-go dnia po Swoim Narodzeniu. Dzisiaj tedy zaczyna On wy­pełniać obowiązek Pośrednika, biorąc na Siebie zmazę, karę i winę grzechową, ofiarując się jako Ofiara błagalna, i wylewając za nas pierwociny Krwi Swojej. Do tej Ofiary nieskończonej wartości, łączy On jeszcze poświęcenie całego Siebie, wszy­stkich chwil Życia ziemskiego, które rozpoczyna. Jakże bardzo umiłował Pan Bóg człowieka!

(Mistrzowie życia duchownego radzą rozważać Tajemnice, o których rozmyślamy, w ten sposób, jakobyśmy na nie własnymi oczyma patrzyli.)

ZASTOSOWANIE. Za Miłość oddawaj mu mi­łość. Nowy Rok rozpoczynasz dzisiaj, pierwociny jego poświęć temu Panu Bogu Miłości, poświęć ten rok całkowicie, tak, aby nie było jednego dnia, jednej w nim chwilki, w której byś Panu Bogu nie słu­żył, której byś nie oddał na Jego większą Chwałę. Z tym poświęceniem się połącz jeszcze ofiarę z twej duszy i ciała — ze wszystkiej krwi, która płynie w żyłach twoich, będąc gotowym przelać ją aż do ostatniej kropelki w dowód wierności i miłości ku Panu Bogu.

UCZUCIA [**].Uczucia odpowiednie wzbudzisz w sobie, ro­biąc szczegółowo owo poświęcenie się i ofiarowanie.

POSTANOWIENIE [***]. Od pierwszych chwil Nowego Roku dołożę wszelkich starań, by życie moje było zgodne z tym poświęceniem się i ofiarą.

II. Punkt

Nadanie Świętego Imienia Jezus.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Anioł powiedział Józefowi: Marya porodzi Syna i nazwiesz Imię Jego Jezus, albowiem On zbawi lud swój. (Św. Mat. 1, 21). W narodzie żydowskim był zwyczaj nadawania imion dzieciom płci męskiej ósmego dnia po na­rodzeniu, podczas obrzezania. Okoliczności towa­rzyszące narodzeniu lub zalety, których się spo­dziewano w dziecięciu, rozstrzygały najczęściej o wyborze imienia. Ojciec Niebieski Sam tylko znał niewyslowione Przymioty, znamionujące Słowo, które się stało Ciałem i On tylko mógł Swemu Synowi nadać Imię, któreby godnie odpowiadało Jego wielkiemu posłannictwu — dał Mu wtedy Imię Jezus, to znaczy Zbawiciel. Tego zaszczyt­nego, pięknego Imienia nie chce to Boskie Dzie­cię nosić ani jednej chwilki, nie wypełniając zarazem Jego znaczenia. Już w tej chwili, gdy Je przyjmuje, staje się Zbawicielem, ofiarując za nas Krew Swoją, której jedna kropelka aż nadto wystarcza na Odkupienie i zbawienie świata całego.

ZASTOSOWANIE. Nowonarodzeni w Starym Zakonie ­stawali się przez obrzezanie dziećmi Abra­hama i dziedzicami obietnic, które on otrzymał — my, szczęśliwsi od nich, staliśmy się po Chrzcie Świętym, którego obrzezanie było tylko figurą, dziećmi przybranymi Pana Boga i dziedzicami Jego Królestwa, staliśmy się Chrześcijanami, braćmi, uczniami, współdziedzicami Pana naszego Jezusa Chrystusa. O! jakże te miana są zaszczytne i pełne znaczenia. Pamiętajmy jednak zawsze, że jeśli nie pójdzie­my za przykładem Pana Jezusa i nie odpowiemy wiel­kiemu znaczeniu tych imion, jeśli na próżno je będziemy nosili i znieważali życiem naszym, to staną się one dla nas powodem tym surowszego Sądu i kary tym twardszej.

UCZUCIA. Wdzięczność złączona ze zbawienną bojażnią.

POSTANOWIENIE. Będę często przypominał so­bie w tym roku, że całe życie moje powinno od­powiadać godnie wielkim imionom, które noszę.

III. Punkt

Nowy Rok.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Krew, którą Pan Jezus przelewa za nas w Obrzezaniu, jest Krwią Nowego Przymierza, Sanguis meus novi testamenti, Przymierza, które ma odnowić oblicze ziemi, zastępując figury — rzeczywistością, niewolę — wolnością, prawo bojaźni, które znamionowało stare przymierze — prawem miłości.

ZASTOSOWANIE. Korzystaj z okoliczności odno­wienia roku i tego cudownego odnowienia całego świata, sprawionego wielką tajemnicą dnia tego, byś i ty odnowił oblicze serca twojego i pomnożył  w nim gorliwości i wielkoduszności w Służbie Bożej. Niech rok ten będzie dla ciebie rokiem żarliwości i postępu. Przeminie on szybko, niepostrzeżenie, jako i rok stary, a jeśli Pan Bóg pozwoli tobie dożyć jego końca, jakże szczęśliwy i zadowolony bę­dziesz, wiedząc, żeś go święcie przepędził.

ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Panną Maryą, tym świadkiem niewysłowionych Tajemnic, które się wypełniły w Obrzezaniu Jej Boskiego Syna.

Zachęcamy do uczczenia:

1. Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego Narodzenia: Nabożeństwo na okres Bożego Narodzenia
2. Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
3. Obrzezania Pańskiego oraz uproszenia sobie potrzebnych Łask na Nowy Rok Pański: Nabożeństwo na rozpoczęcie Nowego Roku Pańskiego.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023