Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

[ez-toc]

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

4. STYCZNIA.

O wartości czasu.

I. Wyobraź sobie, że słyszysz Św. Pawła mówią­cego: Póki czas mamy, czyńmy dobrze. (Gal. VI, 20).

II. Proś o Łaskę, abyś umiał dobrze czas ocenić i przez cały przeciąg tego Nowego Roku poczciwie i zbożnie z niego korzystał.

I. Punkt

Czas wart tyle, co Niebo.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. „Czas wart tyle, co Niebo”, mówi Św. Bernard, i nic nadto prawdziwszego, bo nie tylko nie otrzyma Nieba ten, kto nie prze­szedł przez próbę czasu, ale wedle Boskich Obie­tnic, nikt nie posiądzie Nieba inaczej, jak tylko w nagrodę dobrego używania czasu. A ta wieczna nagroda zależeć może od jednej chwili dobrze użytej.  Przykładem — Dobry Łotr: życie jego było występne — za chwilę ma już skonać, — ale właśnie w tej ostatniej chwili oświecony Łaską, wyznaje pokornie swoje występki i zbro­dnie, — błaga o Miłosierdzie u Boskiego Zbawcy i natychmiast jest mu już Niebo zapewnione. — Pan Jezus mówi do niego: Dziś ze Mną będziesz w Raju. (Łuk. XXIII, 43).

ZASTOSOWANIE. O, jakże wysoko powinniśmy cenić czas nam udzielony, daleko wyżej, jak drogi kruszec, za który by można kupić całe kró­lestwa. Bo cóż jest królestwo ziemskie w poró­wnaniu z Niebieskim? A dobre używanie czasu może nam zjednać wieczne posiadanie Tego Kró­lestwa. Co więcej: każda chwila dobrze użyta może nam zjednać nowy stopień Chwały i szczę­ścia w Niebie, nowe, że tak powiem, Niebo w sa­mym Niebie!

UCZUCIA [**]. Wzbudź akt wiary w tę tak pocie­szającą prawdę i akt żalu, żeś lepiej czasu nie używał.

POSTANOWIENIE [***]. Chcę lepiej mój czas podzie­lić, bym z niego większą mógł odnieść korzyść. O ile bowiem dla braku ładu i pewnego porządku marnujemy drogi czas, o tyle go zyskujemy umiejętnym urządzeniem czynności naszych.

II. Punkt

Czas wart tyle, co Krew Jezusa Chrystusa

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. „Czas wart tyle, co Krew Jezusa Chrystusa”, dodaje Św. Bernard, po­nieważ nasze dobre uczynki, dokonane w czasie, mogą mieć przed Panem Bogiem zasługę tylko w skutek i na mocy Odkupienia. To Odkupienie zaś doko­nało się ceną Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa; a zatem to Krew Pana Jezusowa czas użyźniła. Krew Pana Boga stała się wtedy tą monetą, przedstawiającą war­tość czasu.

ZASTOSOWANIE. O, Najdroższa Krew Jezusa Chrystusa! Oto wyrażenie, używane we wszystkich językach! Bo i cóż może być droższego? Jedna kropla tej Krwi wystarcza na Odkupienie całego rodzaju ludzkiego, naucza Św. Tomasz. Jakżeż więc starannymi powinniśmy być w użyciu czasu, by z niego i chwilki nie utracić. Sam Pan Bóg daje nam tego przykład. On zlewa na nas Swoje Łaski całymi strumieniami, ale czasu udziela nam tylko kroplę po kropli, nikt ich jeszcze dwie naraz nie otrzymał, czas ten tak drogi marnotrawimy, tracimy go na fraszkach — uczymy się sztuki zabijania czasu, używamy go na obrazę Pana Boga i na nasze własne potępienie!

UCZUCIA. Ubolewaj nad zaślepieniem tylu ludzi, którzy nadużywają tego najdroższego Daru Bo­skiego. Nieszczęsne zaślepienie, któremu może i ty uległeś!

POSTANOWIENIE. Będę naśladował Świętych Pańskich, którzy wszelkich dokładali starań, ażeby zawsze jak najlepiej używać czasu. Św. Alfons Liguori i wielu innych zobowiązywali się nawet osobnym ślubem najmniejszej cząstki nie tracić nigdy dobrowolnie.

III. Punkt

Czas wart tyle, co Sam Pan Bóg.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. „Czas wart tyle, co Sam Pan Bóg — chcesz wiedzieć dlaczego i jak?”, pyta Bernard Święty. Bo każda chwila dobrze użyta może nam wysłużyć wieczne po­siadanie Pana Boga. Jakże więc ścisły rachunek będziemy musieli zdać z użycia tego czasu. Jedna chwila wystarcza, by słowo wymówić, a Pan Jezus nas zapewnia, że ta strata czasu, w rozumieniu naszym tak nic nieznacząca, nie ujdzie oka Spra­wiedliwości Bożej. A powiadam wam, iż z każ­dego słowa próżnego, które by wyrzekli ludzie, zdadzą sprawę w Dzień Sądny. ( Mat. XII. 36)

ZASTOSOWANIE. Ty wierzysz w to, ale czy postępowanie twoje zgadza się z twoją Wiarą? Czy badasz sam siebie ściśle przy rachunku su­mienia, jak używałeś czasu? Ile go zmarnowałeś i dla czego tak wiele? Czy na Spowiedziach obwi­niasz się z tego z żalem i ze szczerą chęcią po­prawy? Zrób ścisły rachunek sumienia, kiedy, gdzie, i jak trwoniłeś czas, ażebyś w ciągu tego Nowego Roku mógł go lepiej używać. Najpewniej­szym jednak sposobem do spędzenia czasu po­żytecznie i przyjemnie, jest pewien ład i skład w codziennym życiu; należy więc ułożyć sobie „porządek dnia“, jak to bywa w dobrze zorganizowanych instytutach wychowawczych i zacho­wać go należycie. W braku takiego „porządku dnia“ stracisz niezmiernie wiele czasu na mało istotnych rzeczach, narazisz się na ciągłe wahania się i niepewności, lub na najcięższą z chorób ludzkich — nudę. Czy nie nauczyło cię tego własne do­świadczenie?

ROZMOWA DUSZY [****] ze Św. Alfonsem Liguori, który wierny swemu ślubowi poprzestał dopiero wtedy pisać i pracować, gdy tętno życia bić przestało.

Zachęcamy do uczczenia:

1. Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego Narodzenia: Nabożeństwo na okres Bożego Narodzenia
2. Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
3. Najświętszego Imienia Jezus: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023