Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

12 GRUDNIA

O Własnościach Pana Boga (Drugi ciąg dalszy). Wszechmocność, Świętość, Szczęśliwość Pana Boga.

I. Wyobraź sobie Pana Jezusa, mówiącego te słowa: U Boga wszystko jest możliwe. (Łuk. XVIII).

II. Będę prosił o Łaskę upokorzenia się przed Wszechmocną Prawicą Pana Boga.

I. Punkt.

Wszechmocność Pana Boga.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Ktokolwiek pomyśli o stworze­niu świata, niepodobna prawie, aby nie pomyślał o Wszechmocności Pana Boga. I w rzeczy samej, któż nie przyzna, że aby uczynić coś z niczego, stworzyć chociażby ziarnko piasku, potrzeba na to Nieskończonej Wszechmocności. Jakoż, kto wierzy w Pana Boga, wyznaje tym samym, że Pan Bóg jest Wszech­mocnym. Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela Nieba i ziemi. Wszechmocność Pana Boga jest przeto nieskończoną, jak nieskończoną jest Jego Istota. Wyprowadził On z nicości jednym Słowem, a raczej jednym aktem woli ten cudo­wny, a niezmierzony wszechświat: On rzekł i uczynione są wszystkie rzeczy (Ps. 32). I tak samo może zniszczyć świat istniejący do szczętu, a stworzyć w jednej chwil tysiące innych światów.

ZASTOSOWANIE. Nie dawno byłem nicością. Wszechmocność Pana Boga i Jego Dobroć wywiodła mnie z owej nicości. On cię uczynił i stworzył. (Deut XXXII) Należę przeto zupełnie do Pana Boga; stąd wynika, że powinienem używać władz mej duszy i zmysłów mego ciała według Jego Woli. Ta Wola jest mi objawiona w Dziesięciu Przy­kazaniach Bożych, w Pięciu Kościelnych i w roz­kazach lub postanowieniach przełożonych. Jeżeli ją wiernie wykonam, czeka mnie nagroda nie­skończenie wielka w Niebie: Bądź wierny aż do śmierci, mówi Pan, a dam ci wieniec żywota. Esto fidelis usąue ad mortem, et dabo tibi coronam vitae. (Objaw II. 10).

UCZUCIA [**]. Hołd uwielbienia, radość i wdzię­czność na myśl o szlachetnym pochodzeniu i wielkim przeznaczeniu moim.

POSTANOWIENIE [***]. Staraj się głównie o to, abyś we wszystkim poznał i wykonał Wolę Bożą.

II. Punkt.

Świętość Pana Boga.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Świętość, czyli miłość dobrego jest nierozłączna z Istotą Nieskończoną Pana Boga, jest tym samym także koniecznie nieskończoną. Oto co znaczy ten hymn u Tronu Najwyższego wie­cznie śpiewany: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Wszechmogący. (Objaw. IV, 8). I dlatego to Przy­miotu Pan Bóg koniecznie miłuje w nas dobro, czyli cnotę, a nienawidzi koniecznie i niezmiennie złe, czyli grzech. Umiłowałeś sprawiedliwość, a nie­nawidziłeś nieprawości. (Ps. 44). Dla tej świę­tości Pan Bóg jest niezmiennie prawdziwy, to znaczy, że nie może się omylić w tym, co nam objawia lub nie dotrzymać tego, co nam obiecuje.

ZASTOSOWANIE. Świętymi bądźcie, bom Ja Święty jest, Pan Bóg wasz. (Lewit. XI). Więc nie tylko Pan Bóg pozwala lecz owszem, rozkazuje dążyć do świętości. Z jakąż radością powinieneś ten rozkaz wypełnić!

1. strzegąc swoją duszę od grzechu i oczyszczając Ją w Sakramencie Pokuty od wszelkiej zmazy, która by mimo twej czujno­ści mogła ją zeszpecić;
2. usiłując przyozdobić ją cnotami w celu przypodobania się Panu Bogu i odwzorowania w sobie Obrazu Bożego w takiej świetności, jaką jaśniał w pierwszym człowieku, który stworzony jest w sprawiedliwości i święto­ści prawdy (Do Efez. IV).

UCZUCIA. Sanctificetur Nomen Tuum. Święć się Imię Twoje, w duszy mej! Święć się w istnieniu moim. Święć się we wszystkich sprawach moich!

POSTANOWIENIE. Myśl często o tych słowach Ducha Świętego: A święty niech jeszcze będzie poświęcon (Objaw. XXII).

III. Punkt.

Szczęśliwość Pana Boga.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ponieważ Pan Bóg jest Istotą Nie­skończoną, nieskończenie świętą, nieskończenie piękną, wszechmocną, sprawiedliwą itd. stąd wynika, że jest koniecznie nieskończenie szczę­śliwym, czyli ściślej mówiąc, że Pan Bóg Sam w So­bie i Sam dla Siebie, jako Najwyższe Dobro Nie­skończenie Siebie miłujące, jest najwyższą i nie­skończoną szczęśliwością. W tym oceanie bez­dennym i bezbrzeżnym Święci i Aniołowie będą czerpać zawsze dawne i zawsze świeże rozkosze przez całą wieczność.

ZASTOSOWANIE. Przejmij się wielką radością na tę myśl, żeś powołany do tej szczęśliwości Świętych, do tej szczęśliwości nieskończonej Pana Bo­ga Samego; ciesz się przede wszystkim tą my­ślą, że owa szczęśliwość może się rozciągać w nieskończoność według stopnia twych zasług. To właśnie wyrażone jest w tych Słowach Zba­wiciela: W Domu Ojca Mego jest mieszkań wiele (Jan XIV). Skarbcie wiec sobie skarby w Niebie. (Mat. VI).

ROZMOWA DUSZY [****] z Panem Jezusem, Sprawcą i Da­wcą wszelkiej świętości.

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2022