Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

UWAGA!!!

Jutro i pojutrze, tj. 16-17 grudnia, przypadają kolejno drugi i trzeci dzień Suchych Dni Adwentowych, tzw. Zimowe, w których obowiązuje post ścisły zgodnie z Kan. 1252 § 2 KPK z 1917 roku nadal obowiązującym w Kościele Świętym!

15 GRUDNIA

O Własnościach Pana Boga. (Dokończenie). Wielkość i Potęga Pana Boga.

I. Wyobraź sobie króla Dawida, wołającego: O jak wielki jest Pan!

II. Proś o myśli i uczucia serca godne Pana Boga.

I. Punkt.

O Wielkości i Potędze Pana Boga w Jego Dziełach.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Każda wielkość nakazuje usza­nowanie, a uszanowanie i cześć jest pierwszym hołdem, jaki winniśmy oddać Panu Bogu. Zresztą myśl o nieskończonej Wielkości Pana Boga sama przez się koniecznie przywodzi na pamięć wszystkie nieskończone Jego Przymioty. Toteż pod tym po­jęciem Wielkości Pismo Święte przypomina nam ciągle Pana Boga: „Wielki Pan, a Wielkości Jego nie masz końca” (Ps. 144). „Panie Wszechmogący, nie­zmierne miejsce przebywania Twego wielkie jest i nie ma końca” (Baruch III). Żeby powziąć wyo­brażenie o Wielkości Nieskończonej Pana Boga, rozwa­żajmy Go w Jego Dziełach, w tym potężnym i przedziwnym systemie planetarnym, wśród któ­rego Ziemia jest jednym z ciał najmniejszych. A jednak wydaje się wielką i jest nią rzeczy­wiście, obwód jej bowiem wynosi dziewięć ty­sięcy mil tak, iż człowiek, robiąc dziennie po dziesięć mil bez odpocznienia, potrzebowałby półtrzecią roku, aby ją obejść naokoło. Gdy zaś obwód Słońca wynosi milion mil, potrzeba by w tych samych warunkach sto tysięcy dni, czyli dwieście siedemdziesiąt cztery lat, aby je obejść dookoła. Jest zaprawdę coś w tym przerażają­cego, gdy sobie wyobrazimy taką ogromną masę, zawieszoną w powietrzu. Jednakże ona zdaje się prawie znikać wobec obliczeń astronomicznych o prawdopodobnej wielkości gwiazd stałych, które dlatego tylko wydają się tak małe, że są na miliony mil od nas oddalone. A wszystko to wobec Pana Boga jest nieskończenie mniejsze, aniżeli ziarnko piasku w porównaniu ze wspaniałą górą!

ZASTOSOWANIE. Pamiętajmy o tym, gdy się modlimy, gdy jesteśmy w Obecności Pana Jezusa Uta­jonego w Najświętszym Sakramencie, i gdy przyjąć mamy Komunię Świętą; pamiętajmy o tym, gdy jesteśmy w niebezpieczeństwie grzechu, przedstawiajmy obrazy Pana Boga lub gdy się pobudzamy do żalu, żeśmy Go obrazili. We wszystkich tych razach myśl o Wielkości i Nieskończonej Potędze Pana Boga będzie nam wielce pomocną; utrzyma nas bowiem w głębokiej pokorze, w zbawiennej bojaźni i gotowości na wszelkie doświadczenia.

UCZUCIA [**]. O Panie Boże, jak Wielkim jesteś! A czymże ja jestem? „Bytność moja, jako nic przed Tobą” (Ps. 38).

POSTANOWIENIE [***]. Będę powtarzał od czasu do czasu rozmyślania o Własnościach Pana Boga.

II. Punkt.

Wielkość i Potęga Boga rozważana szczególnie w Cudach firmamentu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ażeby mieć jaśniejsze wyobra­żenie o Wielkości i Potędze Pana Boga, objawiającej się w Jego Dziełach, zważmy na odległość słońca od ziemi, która wynosi dwadzieścia jeden milio­nów mil; stąd wynika, że nasza ziemia, odby­wając swój obieg w przeciągu jednego roku naokoło słońca, czyni przeszło dwieście cztery milionów mil. Wyobraźmy sobie teraz ową prze­strzeń, którą zakreśla obieg naszej Ziemi, a któ­rej punktem środkowym jest słońce, jakaż nie­zmierzona przestrzeń przedstawi się naszej wyobraźni! Tę przestrzeń Pan Bóg zapełnia! Jakież jednak będzie nasze zdumienie, gdy wyobrazimy sobie przestrzeń zakreśloną przez inne planety, obiegające bez porównania większą drogę, któ­rych odległość od słońca jest dwadzieścia razy taką, jak Ziemi od Słońca, a zatem około siedemset milionów mil! A czymże to jest w porównaniu z ową przestrzenią niezmierzoną, w której błysz­czą gwiazdy stałe, sto tysięcy razy odleglejsze od Słońca, jak nasza Ziemia, to znaczy trzy mi­liardy czterysta milionów mil? I tę przestrzeń Pan Bóg zapełnia! Lecz co nas we własnym maleń­stwie naszym gubi i prawie zabija, to ta myśl, że pomiędzy gwiazdami stałymi znajdują się niektóre tak oddalone, iż, jak dowodzą uczeni astronomowie, światło które przebiega na minutę przeszło cztery miliony mil, jeszcze nie doszło do nas!… że każda z tych gwiazd, a liczba ich przechodzi wszelkie obrachowania, jest jak nasze Słońce, punktem środkowym całego systemu planetarnego, czyli nowych światów, które się obliczyć i zmierzyć nie dadzą!… Lecz czymże są w porównaniu z Panem Bogiem te miliony światów, które przechodzą wszelkie obliczenia i wszelkie obrachowania nasze? „Jako kropla rosy poran­nej, którą niszczy pierwszy promień Słońca” (Mądr. XI).

ZASTOSOWANIE. A tenże Sam Wielki Pan Bóg raczył dla nas stać się małym Dzieciątkiem w stajence betlejemskiej!… O niezgłębiona i niewysłowiona Tajemnico poniżenia i miłości!.. Zbliżamy się właśnie do uroczystej pamiątki tej wielkiej Ta­jemnicy Bożego Narodzenia. Nowenna, którą jutro zaczynamy, będzie nam dzielną pomocą do obchodzenia tej uroczystości godnie i z pożytkiem dla duszy naszej.

ROZMOWA DUSZY [****] z Panem, Stworzycielem naszym. Na widok Cudów Jego Wszechmocy, Po­tęgi i Dobroci wyraź Mu uczucia, którymi prze­pełnione było serce króla Dawida, wołającego: Panie, Panie nasz, jakoż wielkie jest Imię Twoje po wszystkiej ziemi! Gdy oglądam niebiosa Twoje – Dzieła Palców Twoich, księżyc i gwiazdy, któreś Ty fundował, wołam: Cóż jest człowiek, że o nim pamiętasz? Błogosław, duszo moja Panu, a nie zapominaj wszystkich Dobrodziejstw Jego. Błogo­sławcie Panu Wszyscy Aniołowie, którzy czynicie Słowo Jego. Błogosławcie Panu wszystkie uczynki Jego na wszelkim miejscu Panowania Jego; bło­gosław, duszo moja Panu! (Ps. 8 i 103).

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2022