Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

10 GRUDNIA

O Własnościach Pana Boga. O Istocie i nieskończonej Doskonałości Pana Boga.

I. Wyobrażę sobie Apostoła mówiącego: ,,Albowiem to w Nim wszystkie rzeczy są stworzone na Niebie i na ziemi”. (Do Kolos. I. 16).

II. Będę prosił o coraz większy postęp w miło­ści i poznaniu Pana Boga.

I. Punkt.

Pan Bóg, Istota Nieskończona, czyli Najwyższe Dobro.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Będąc koniecznie Wiecznym, czyli nieograniczonym i nieskończonym w Swym Istnieniu, jest Pan Bóg Nim także pod każdym innym możliwym względem, gdyż dla samej już Istoty Swojej posiada w najwyższym stopniu wszystkie możliwe doskonałości bytu, to znaczy, że jest Pełnią bytu, Najwyższym Dobrem. W Nim więc, jako w Swej pierwotnej przyczynie, istnieją wszystkie istoty nie tylko już stworzone, ale i wszystkie możliwe: wszystkie wtedy niezliczone światy, nieskończone rodzaje Aniołów i ludzi, państw, królestw, miast, pałaców, ogrodów; wszystkie niezliczone rodzaje, gatunki i odmiany zwierząt, roślin, kruszców, drogich kamieni, woni, dźwięków, jednym słowem, wszystko to, co mo­żna wyobrazić sobie wielkim, kosztownym, pię­knym, wszystko to istnieje w Panu Bogu. Ten więc, kto posiada Pana Boga, posiada i używa tym samym wszystkich tych rzeczy, lecz ponieważ one wszyst­kie niczym są w porównaniu do Samego Naj­wyższego Dobra, więc ten, który posiada Pana Boga, używa nieskończenie większej szczęśliwości w sa­mym już posiadaniu Pan Boga, niż gdyby miał wszyst­kie te rzeczy bez Pana Boga.

ZASTOSOWANIE. Czyliż to rozważanie nie jest dla ciebie nowym promieniem światła? Czyli nie widzisz jaśniej, jak szczęśliwym dla ciebie był ten moment, w którym oddałeś się zupełnie Panu Bogu, chcąc sobie zapewnić wieczne posiadanie Jego?

Czy nie poznajesz lepiej, niż kiedykolwiek, ca­łej doniosłości tej Obietnicy Pana: Jam jest za­płatą twą zbyt wielką (Genesis XV), tych słów, które zawsze z największym uniesieniem radości powtarzali Święci Pustelnicy Paweł i Antoni: Bóg mój i wszystko! Deus meus et omnia!

UCZUCIA [**]. Dziękuj. Pogardzaj wszystkim, co nie jest Panem Bogiem i nie prowadzi do Pana Boga.

POSTANOWIENIE [***]. W każdej rzeczy miej na celu szukanie Pana Boga Samego.

II. Punkt.

Pan Bóg, Istota niepojęta.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Człowiek, jak każde stworze­nie, jest koniecznie skończony i ograniczony we wszystkim; Pan Bóg jest niepojęty dla każdego innego stworzenia, nawet dla Aniołów. Gdybym więc posiadał nawet rozum i wiedzę wszystkich mędrców, Wszystkich Świętych i Aniołów, którzy Pana Boga, jak mówi Apostoł, twarzą w twarz oglądają, nie mógłbym Go jeszcze ani pojąć ani zro­zumieć. Według słów Dawida jest to ocean bez­denny i bezbrzeżny. Błogosławione Duchy, całe zatopione i pogrążone w świętym zachwycie, wpatrywać się będą w Pana Boga przez całą wieczność i bezprzestannie w Istocie Jego odkrywać będą coraz to nowe piękności. Skończoność nie zdoła wyczerpać nieskończoności.

ZASTOSOWANIE. Uczmy się zawsze poznawać Pana Boga; im Go lepiej poznamy, tym Go też więcej kochać będziemy; im Go więcej ukochamy tu na ziemi, tym większą będzie Chwała i szczęśli­wość nasza w Niebie.

UCZUCIA. Powtarzaj to przedziwne westchnie­nie Św. Augustyna: Obym Cię poznał, o mój Boże, obym siebie poznał! Noverim Te, noverim me!

POSTANOWIENIE. Częstym przedmiotem twych medytacyj niech będą nieskończone Doskonałości Pana Boga.

III. Punkt.

Pan Bóg. Istota wieczna, niezmienna.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Nie możemy inaczej pojąć Pana Boga, jak tylko istniejącego od wieków, to jest takie­go, Który nigdy ani Sam Sobie istnienia nie dał ani go od nikogo nie otrzymał. Lecz cóż to jest wieczność w Panu Bogu? Jest to nieskończoność; my nie możemy wytworzyć sobie o tym żadnego nawet wyobrażenia. Pojęciom naszym odpowia­dają jeszcze najlepiej słowa Św. Augustyna: Wieczność, to Bóg, Aeternitas, ipsa Dei substantia est (in Ps. 101 ). To Ten, Który zawsze jest jeden dla przeszłości i przyszłości. Pan Bóg więc czyli Wieczny jest oraz wszystkim tem, czym jest, jest niezmiennym bez możliwego następstwa aktu, woli i czynu. Te słowa Pisma: Bóg żałował, dał się przebłagać itp. są tylko sposobem mówie­nia przystosowanym do naszego słabego pojęcia.

ZASTOSOWANIE.  Z tego, aczkolwiek nieudol­nego pojęcia wieczności i niezmienności Pana Boga wypływa dla nas ten wniosek: a więc odwiecznie Pan Bóg mnie ukochał, odwiecznie wydał wyrok o mojem istnieniu w doczesności i wieczności. I serce moje na tę myśl nie miałożby się przejąć naj­wyższą miłością i wdzięcznością ku Niemu? Nie miałożby stać się na tę myśl wytrwalszym, jeżeli już nie niezmiennym w Służbie Bożej? Dlaczegóż tak nie było?

ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Panną i Matką Niepokalaną w chwili, gdy pełna świętego za­chwytu i podziwienia zawołała: Uczynił mi wiel­kie rzeczy. On, Który możny jest, i Święte Imię Jego (Magnificat).

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2022