Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

I. Wyobraź sobie Pana Jezusa w chwili, gdy ogłasza imiona Dwunastu Apostołów.

II. Proś o Łaskę, abyś godnie odpowiedział swemu powołaniu.

I. Punkt.

Pan Jezus wybiera Apostołów.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Akt wielkiej na przyszłość do­niosłości spełnił się w pierwszych dniach tego drugiego roku Zbawicielowych Nauk, a nim jest ustanowienie zgromadzenia, czyli Kolegium Apostolskiego. W tym to uroczystym akcie widzimy pierwszą podstawę i po­czątek hierarchii kościelnej, której zadaniem jest przekazać ludziom Naukę Pana Jezusową i w ten sposób odradzać ustawicznie posłannictwo Pana Jezusa. “Onego czasu, mówi Łukasz Święty, Jezus przyzwał Uczniów Swoich na górę i wybrał z nich Dwunastu, których Sam chciał, których też nazwał Apostołami (tj. posłannikami): Szymona, którego na­zwał Piotrem i Andrzeja, brata jego; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba Alfeuszowego i Szymona, którego zowią Zelotem; i Judę, czyli Tadeusza i Judasza Iskariotę, który Go zdradził (Łuk. VI – Mar. III).

ZASTOSOWANIE. Z pomiędzy tylu Uczniów, któ­rzy wiernie służyli Panu Jezusowi, zostało wybranych tylko Dwunastu. Liczba ta mistyczna, usymbolizowana na siedemnaście wieków przedtem w dwunastu księciach, czyli wodzach dwunastu pokoleń Izraela.

O, jakaż chwała i jakież szczęście dla tych, na których padł wolny wybór Syna Bożego!
Wybrał Dwunastu, których Sam chciał wybrać, mówi Święty Marek.

Winszuj Dwunastu Apostołom… Winszuj sobie samemu i ciesz się, że Pan Jezus z pomiędzy tylu innych wybrał ciebie, aby tobie powierzyć apostolstwo dobrych uczynków.

UCZUCIA [**]. Korna wdzięczność. — dziękczynie­nie. — Gorące pragnienie pracowania w dziełach żar­liwości i miłosierdzia.

POSTANOWIENIE [***]. Często wołaj z Apostołem: Z Łaski Bożej jestem tym, czym jestem (I. Kor. XV, 10).

II. Punkt.

Okoliczności towarzyszące wyborowi.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Jedną z najważniejszych okoli­czności, towarzyszących temu wyborowi jest to, że Jezus przygotowywał się doń w sposób nadzwyczajny. “W wigilię wieczoru, mówi Łukasz Święty, odszedł na górę modlić się i nocował na modlitwie Bożej” (Roz. VI). Czyż potrzebował Pan Jezus tej samotności, tej całonocnej modlitwy, by dobry uczynić wybór? Bynajmniej, od­powiada Św. Ambroży, ale chciał nam dać wielki przykład i naukę ważną.

ZASTOSOWANIE. Uczy nas przez to:

• 1) że nie powinniśmy nic ważnego przedsiębrać bez poprzedniej narady z Ojcem światłości: bez modlitwy;
• 2) że dla gorętszej modlitwy należy się usunąć od zgiełku światowego i od zwykłych czynności, a jeżeli można, lepiej poświęcić jej noc, jako chwilę ciszy i spokoju

Jakżeż stosowałem się do tych Boskich Nauk? — W czym się mam prawo poprawić?

UCZUCIA. Proś o rozsądek i przezorność w spra­wach powierzonych twoim staraniom i o to, abyś zawsze działał według Świętej Woli Bożej.

POSTANOWIENIE. W wątpliwościach i niepo­koju uciekaj się do modlitwy i rady szukaj u tych, którzy tu na ziemi miejsce Pana Boga zastępują.

III. Punkt.

Szczegóły wyboru.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Przeglądając imiona Dwunastu Apostołów, mimowolnie przychodzi na myśl pytanie, skąd się tu bierze imię zdrajcy Judasza? Miałżeby się Pan Jezus omylić i zawieść? Albo przypuścić go do Apostolstwa tylko pozornie? Oto co nam odpowiadają tłumacze Pisma Świętego: „Chrystus wy­biera Judasza, gdyż chce go mieć Apostołem”. Judasz przez swoją zdradę stanie się niegodnym wyboru Pana, co jednak nie wstrzymuje Zbawi­ciela, aby go wybrał, albowiem ten jego upadek jest dla nas nauką:

• 1) że Pan Bóg, obdarzając człowieka choćby najdroższymi Łaskami, pozosta­wia mu wszakże wolną wolę, aby ich użył godnie albo też nadużył;
• 2) że będąc powołanym do naj­świętszego, do najdoskonalszego stanu, można mimo to zgubić swą duszę, że trzeba nam wtedy z obawą i drżeniem sprawować dzieło zbawienia, jak Św. Piotr naucza;
• 3) że trzeba znać różnicę, która zachodzi między jednostką, a zgromadzeniem całym, do którego on jako pojedynczy członek należy, między urzędnikiem, a powierzonym mu urzędem, gdyż w przeciwnym razie musielibyśmy przyjść do logicznego wniosku, że Apostołowie to zbór zdrajców, a zgromadzenie apostolskie, to szkoła zdrady. 

ZASTOSOWANIE. Korzystajmy z tej ważnej nauki dla własnego pokoju i dla pożytku drugich. Zresztą, tym, którzy się boją Pana Boga, mówi Apostoł, wszystko się obraca ku pożytkowi. Niewierność jednych przejmuje ich pokorą i obawą o siebie, wytrwanie w dobrem drugich powiększa ich ufność w wszechpotężną Łaskę Bożą.

ROZMOWA DUSZY [****] z Świętymi Apostołami Piotrem i Pawłem. (Siódmy dzień oktawy ku czci ich obchodzonej).

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 5
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023