PIĄTA NIEDZIELA PO WIELKIEJNOCY. Rozmyślanie. Obietnice Boże i potęga modlitwy.

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM I.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeśli o co prosić będzie­cie Ojca w imię moje, da wam. — Jan 16, 23.

 

PRZYGOTOWANIE. — Boski Zbawiciel w dzi­siejszej Ewangelii podnosi skuteczność modlitwy: „Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeśli o co prosić będziecie w Imię Moje, dam wam. Nie tylko w tym miejscu, lecz i w bardzo wielu innych miej­scach Starego i Nowego Testamentu Pan Bóg obiecuje wysłuchać tego, kto Go prosi. Dodajmy więc so­bie otuchy i nigdy nie zaniedbujmy uciekać się do Pana Boga; a o Łaski, o które prosimy, prośmy Go zawsze w Imię i przez Miłość Pana Jezusa. Abyśmy zaś tym łatwiej zostali wysłuchani, pomaga nam Orędownictwo Maryi.

 

I. — Boski Zbawiciel w dzisiejszej Ewangelii podnosi skuteczność modlitwy: „Zaprawdę, za­prawdę wam powiadam: Jeśli o co prosić będzie­cie w imię moje, dam wam”. Nie tylko w tym miej­scu, lecz i w bardzo wielu innych miejscach Starego i Nowego Testamentu Pan Bóg obiecuje wysłu­chać tego, kto Go prosi. Księga Hioba mówi o Panu Bo­gu: „Będziesz Go prosił, a wysłucha cię. W Psal­mach Pan Bóg tak się wyraża: „Wzywaj Mnie w dzień utrapienia, a wybawię cię”. Św. Łukasz mówi: „Proście, a będzie wam dane…, albowiem każdy, który prosi, otrzymuje”. Św. Jan przytacza słowa Pana Jezusa: „Jeśli Mię o co będziecie prosić w Imię Moje, to uczynię”. „Czegokolwiek zechcecie, prosić będziecie i stanie się wam”. I wiele innych podobnych tekstów Pisma Świętego toż samo wyraża.

Słusznie więc Prorok zachęca nas do modlit­wy i zapewnia, iż Pan Bóg jest słodki, łaskawy i pe­łen litości względem tych, którzy Go wzywają. Jeszcze bardziej pobudza nas do modlitwy Św. Jakub następującymi słowy: „Jeśli który z was potrzebuje mądrości, niech prosi Pana Boga, Który ob­ficie wszystkim daje”. Powiada Apostoł, iż Pan Bóg, gdy Go się o co prosi, daje hojną dłonią — daje obficie i nie wymawia; jakoby zapomniał o wszystkich zniewagach, jakie Mu wyrządziliś­my. — Jednym słowem tak wielką jest skutecz­ność modlitwy, iż ona może wszystko nam wyje­dnać, gdyż, jak mówi Św. Jan Klimak, modlitwa zmusza niejako Pana Boga, by nam użyczył, o co Go prosimy.

Św. Leon podaje przyczynę tej skuteczności modlitwy. Pan Bóg, mówi, będąc ze Swej Istoty Dobro­cią Nieskończoną, jak najgoręcej pragnie uczynić nas uczestnikami dóbr swoich; bardziej pragnie dobro nam wyświadczyć, niż my je otrzymać. — Stąd pochodzi, iż Pan Bóg nie może odmówić wy­słuchania temu, kto Go o co prosi; owszem, zda­niem Św. Marii Magdaleny de Pazzi, Pan Bóg ma niejako pewne zobowiązania względem duszy, któ­ra się do Niego ucieka, umożliwia Mu ona bowiem spełnienie Jego pragnienia — iż może nam uży­czyć Łask Swoich.

 

II. — Tak wielu skarży się, że Pan Bóg o nich nie pamięta, jednak, zdaniem Św. Bernarda, oni to właśnie nie pamiętają o Panu Bogu — nie proszą Go o Łaski. — Na to właśnie zdaje się uskarżać Pan Jezus, kiedy w Ewangelii łagodnie to zaniedbanie wyrzuca Apostołom, a w nich nam wszystkim: „Dotychczas o nic nie prosiliście w Imię Moje. Proście, a weźmiecie, aby radość wasza była pełna”. Jakoby mówił: Nie skarżcie się na Mnie, jeśli nie jesteście zupełnie szczęśliwi; skarżcie się raczej na siebie samych, iż nie prosiliście Mnie o Łaski.

Nie zaniedbujmy więc z otuchą uciekać się do tego Dobrego Pana Boga, który szczególniej w Sakra­mencie Ołtarza udziela wszystkim posłuchania i czeka zawsze z Rękami pełnymi Łask, aby ich użyczyć tym, którzy Go o nie poproszą. — Zwróć­my uwagę na słowa: „W Imię Moje prosić”, w Imię Pana Jezusa, nie znaczy tylko prosić, powołu­jąc się na Zasługi Pana Jezusa, lecz prosić o to, co odpowiada naszemu wiecznemu zbawieniu. To też mówi Św. Augustyn: Nie prosi w Imię Pana Jezusa, kto prosi o takie rzeczy, które dla naszego zba­wienia są szkodliwe.

 

 

Modlitwa.

Ojcze Przedwieczny, cześć Ci oddaję; wierzę, że jesteś Twórcą wszelkiego dobra. Dziękuję Ci za wszystkie wyświadczone mi Dobrodziejstwa. Szczególniej składam Ci dzięki za światło, przez które dajesz mi obecnie poznać, iż me zbawie­nie polega na modlitwie. Oto, Panie, chcę iść za Twym wezwaniem i proszę Cię w Imię Pana Jezusa o Łaskę wielkiego żalu za grzechy i wytrwanie w Twej Łasce. „Spraw również, mój Boże, abym z Natchnienia Twego zawsze poznawał, co jest pra­we, i z pomocą Twej Łaski swoje uczynki do tego stosował”. Wiem, że nie zasługuję na te Łaski, lecz Syn Twój przyrzekł je tym, którzy na Mocy Jego Zasług o nie Cię proszą; proszę Cię więc o nie przez Zasługi Pana Jezusa i ich się spodziewam. Maryo, Twe modlitwy wszystko otrzymują; módl się więc za mną. Amen. (* II, 136)

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023