Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkiem, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, dobroci nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Maryja w mym umyśle. Niech Jezus, Maryja, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów: Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

PIĄTA NIEDZIELA PO WIELKIEJNOCY.

Obietnice Boże i potęga modlitwy.

Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeśli o co prosić będzie­cie Ojca w imię moje, da wam. — Jan 16, 23.

PRZYGOTOWANIE –  Boski Zbawiciel w dzi­siejszej Ewangelii podnosi skuteczność modlitwy: „Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeśli o co prosić będziecie w imię moje, da wam. Nie tylko w tem miejscu, lecz i w bardzo wielu innych miej­scach Starego i Nowego Testamentu Bóg obiecuje wysłuchać tego, kto Go prosi. Dodajmy więc so­bie otuchy i nigdy nie zaniedbujmy uciekać się do P. Boga; a o łaski, o które prosimy, prośmy Go zawsze w imię i przez miłość P. Jezusa. Abyśmy zaś tem łatwiej zostali wysłuchani, pomaga nam orędownictwo Maryi.

I.— Boski Zbawiciel w dzisiejszej Ewangelii podnosi skuteczność modlitwy: „Zaprawdę, za­prawdę wam powiadam: Jeśli o co prosić będzie­cie w imię moje, dam wam.” Nie tylko w tem miej­scu, lecz i w bardzo wielu innych miejscach Starego i Nowego Testamentu Bóg obiecuje wysłu­chać tego, kto Go prosi. Księga Hioba mówi o Bo­gu: „Będziesz Go prosił, a wysłucha cię. W Psal­mach Bóg tak się wyraża: „Wzywaj mnie w dzień utrapienia, a wybawię cię.” Św. Łukasz mówi: „Proście, a będzie wam dane…, albowiem każdy, który prosi, otrzymuje.” Św. Jan przytacza słowa P. Jezusa: „Jeśli mię o co będziecie prosić w imię moje, to uczynię.” „Czegokolwiek zechcecie, prosić będziecie i stanie się wam.” I wiele innych podobnych tekstów Pisma św. toż samo wyraża.

Słusznie więc Prorok zachęca nas do modlit­wy i zapewnia, iż P. Bóg jest słodki, łaskawy i pe­łen litości względem tych, którzy Go wzywają. Jeszcze bardziej pobudza nas do modlitwy św. Jakub następującemi słowy: „Jeśli który z was potrzebuje mądrości, niech prosi Boga, który ob­ficie wszystkim daje”. Powiada Apostoł, iż P. Bóg, gdy Go się o co prosi, daje hojną dłonią — daje obficie i nie wymawia; jakoby zapomniał o wszystkich zniewagach, jakie Mu wyrządziliś­my. — Jednem słowem tak wielką jest skutecz­ność modlitwy, iż ona może wszystko nam wyje­dnać, gdyż, jak mówi św. Jan Klimak, modlitwa zmusza niejako P. Boga, by nam użyczył, o co Go prosimy.

Św. Leon podaje przyczynę tej skuteczności modlitwy. Bóg, mówi, będąc ze swej istoty dobro­cią nieskończoną, jak najgoręcej pragnie uczynić nas uczestnikami dóbr swoich; bardziej pragnie dobro nam wyświadczyć, niż my je otrzymać. — Stąd pochodzi, iż P. Bóg nie może odmówić wy­słuchania temu, kto Go o co prosi; owszem, zda­niem św. Marii Magdaleny de Pazzi, P. Bóg ma niejako pewne zobowiązania względem duszy, któ­ra się do Niego ucieka, umożliwia Mu ona bowiem spełnienie Jego pragnienia — iż może nam uży­czyć łask swoich.

II.— Tak wielu skarży się, że P. Bóg o nich nie pamięta, jednak, zdaniem św. Bernarda, oni to właśnie nie pamiętają o Bogu — nie proszą Go o łaski. — Na to właśnie zdaje się uskarżać P. Jezus, kiedy w Ewangelii łagodnie to zaniedbanie wyrzuca Apostołom, a w nich nam wszystkim: „Dotychczas o nic nie prosiliście w imię moje. Proście, a weźmiecie, aby radość wasza była pełna.“’ Jakoby mówił: Nie skarżcie się na mnie, jeśli nie jesteście zupełnie szczęśliwi; skarżcie się raczej na siebie samych, iż nie prosiliście mnie o łaski.

Nie zaniedbujmy więc z otuchą uciekać się do tego dobrego Boga, który szczególniej w Sakra­mencie Ołtarza udziela wszystkim posłuchania i czeka zawsze z rękami pełnemi łask, aby ich użyczyć tym, którzy Go o nie poproszą. — Zwróć­my uwagę na słowa: W imię moje Prosić, w imię P. Jezusa, nie znaczy tylko prosić, powołu­jąc się na zasługi P. Jezusa, lecz prosić o to, co odpowiada naszemu wiecznemu zbawieniu. To też mówi św. Augustyn: Nie prosi w imię P. Jezusa, kto prosi o takie rzeczy, które dla naszego zba­wienia sę szkodliwe.

Modlitwa:
Ojcze Przedwieczny, cześć Ci oddaję; wierzę, że jesteś twórcę wszelkiego dobra. Dziękuję Ci za wszystkie wyświadczone mi dobrodziejstwa. Szczególniej składam Ci dzięki za światło, przez które dajesz mi obecnie poznać, iż me zbawie­nie polega na modlitwie. Oto, Panie, chcę iść za Twem wezwaniem i proszę Cię w imię P. Jezusa o łaskę wielkiego żalu za grzechy i wytrwanie w Twej łasce. „Spraw również, mój Boże, abym z natchnienia Twego zawsze poznawał, co jest pra­we, i z pomocę Twej łaski swoje uczynki do tego stosował.” Wiem, że nie zasługuję na te łaski, lecz Syn Twój przyrzekł je tym, którzy na mocy Jego zasług o nie Cię proszą; proszę Cię więc o nie przez zasługi P. Jezusa i ich się spodziewam. Maryjo, Twe modlitwy wszystko otrzymują; módl się więc za mnę. (* II, 136).

© salveregina.pl 2021