Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

I. Wyobrażę sobie Pana Jezusa, odpowiadającego na zdradliwe oskarżenia faryzeuszów.

II. Proś o usposobienie serca pokornego i pobłażliwego.

I. Punkt.

Faryzeusze oskarżają Uczniów Pana Jezusa.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Pan Jezus spełniwszy to wszystko, czego wymagał obchód świąt wielkanocnych, wyszedł z Jeruzalem i poszedł do Galilei. “Otóż stało się, mówi Łukasz Święty, że gdy szedł przez zboża w szabat, uczniowie rwali kłosy i jedli, wycierając rękoma” (Roz. VI).

Prawo wyraźnie upoważniało do tego zwy­czaju (Deut. XXIII), zresztą ogólnie przyjętego u żydów; ale faryzeusze, którzy prześcigali się wzajemnie w ścisłym zachowywaniu szabatu, upominali ich z goryczą. “Co czynicie, co się nie godzi w szabaty” (Ibid).

ZASTOSOWANIE. Któż nie widzi tutaj zawiści faryzeuszowskiej, ukrytej pod pozorem żarliwości?
A jakkolwiek wszyscy ją widzimy, wszyscy nią pogardzamy, wszakże wiedząc dobrze, jak łatwo wkrada się w serce ludzkie, zobaczmy, czy i w sercu naszym nie ma jej śladów. Otóż mieć zbyt baczne oko na tych, których cnoty i zasługi nas olśniewają, śledzić wszystkie ich kroki, pod­nosić ze złośliwością i przesadzać ich najmniejsze błędy, posunąć swoją surowość względem nich tak dalece, żeby z każdej najmniejszej rzeczy, rozrywki lub zabawy czynić zaraz zbrodnię. Tłumaczyć na złe wszystkie ich czyny, a nawet intencje itd. Oto najpewniejsze znaki owej nikczemnej namiętności. Badaj zatem, jaki sąd masz wydać o sobie.

UCZUCIA [**]. Proś Pana Boga, aby ci dał Łaskę po­znania własnych uczuć, gardź i nienawidź za­zdrości, błagaj o serce miłosierne i pobłażliwe.

POSTANOWIENIE [***]. Naucz się wychwalać Pana Boga we wszystkich dobrych uczynkach bliźniego.

II. Punkt.

Pan Jezus broni Swych Uczniów.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Oskarżenie faryzeuszów mogło bardzo łatwo rzucić złe światło na uczniów Pana Je­zusa i w błąd wprowadzić innych. Przeto trzeba było jak najprędzej odeprzeć te zarzuty. Co też Pan Jezus uczynił, usprawiedliwiając Uczniów, a niesprawiedliwych sędziów do milczenia zmuszając. Alboście nie czytali w Prawie, rzekł im, że w so­botę kapłani w kościele gwałcą szabat, pracując w Służbie Bożej, a bez winy są? I mówił dalej, “szabat uczynion jest dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Albowiem panem jest Syn Człowieczy i szabatu, przeto rozporządzać nim może dowolnie” (Mar. II).

ZASTOSOWANIE. Nauczmy się stąd, że jak nam wolno milczeć w sprawie własnej, tak nigdy nie godzi się nam milczeć, gdy idzie o Chwałę Bożą, o Prawa i Naukę Kościoła Świętego albo sławę bliźniego. Milczeć wówczas, gdy możemy zwy­cięsko odpowiedzieć, znaczyłoby ukrywać prawdę, być nikczemnym, stać się winnym cudzych grze­chów, a nawet w pewnych wypadkach stać się wspólnikiem złego. Jest czas milczenia i czas mówienia… (Ekkl. III).

Szczęśliwy, kto to zrozumiał i kto się umie do tego zastosować! Jakże uczyniłeś? Czy też nie byłeś zazwyczaj pochopniejszy i wymowniejszy, gdy szło o pomszczenie zranionej miłości własnej, niźli o obronę Praw Religii i dobrych zasad?

UCZUCIA. Proś Pana Boga, aby ci dał dar bronie­nia prawdy.

POSTANOWIENIE. Uczyć się będę rzeczy poży­tecznych w tym jedynie celu, abym poznał pra­wdę i przekazał ją drugim.

III. Punkt.

Pan Jezus zawstydza faryzeuszów.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Pan Jezus chcąc dać do poznania faryzeuszom, że czytał na dnie ich serca i wie­dział dobrze, że jedynie zazdrość była sprężyną ich działania, rzekł im: “Gdybyście wiedzieli, co znaczą słowa: miłosierdzia chcę a nie ofiary, nigdy nie potępialibyście niewinnych” (Mat. VII).

ZASTOSOWANIE. Strzeż się, abyś nie zasłużył na ten zarzut Chrystusa Pana, że mówisz i działasz kierowany namiętnością, a okrywasz się płasz­czem cnoty, że trzymasz się raczej litery, niźli ducha Przykazań Bożych i Kościelnych; żeś ostry i nielitościwy w twoich sądach o bliźnim, że go potępiasz i oskarżasz lekkomyślnie, opie­rając się jedynie na prostych pozorach. Badaj siebie, poznaj i przypatrz się twoim dawnym błędom, opłakuj je, a nie chcąc wpadać w nie na przyszłość, proś ustawicznie Chrystusa Pana, aby umocnił cię w pokorze i w miłości bliźniego.

ROZMOWA DUSZY [****] z naszym Boskim Mistrzem i Odkupicielem.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 4
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023