Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna

praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Patrz na Maryę, ofiarującą Dziecię Jezus Ojcu Przedwiecznemu.

II. Proś Pana Boga o Łaskę, byś mógł ofiarować Mu dary, godne Jego Boskiego Majestatu.

I. Punkt.

Marya przynosi Dzieciątko Jezus do świątyni.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Według zakonu Mojżeszowego przynieśli Go do Jeruzalem, aby Go stawili Panu. (Łuk. II) Według tego prawa dodanego do prawa oczyszczenia, rodzice byli obowiązani ofiarować Panu Bogu w świątyni swego pierworodnego syna i okupić go pięciu syklami z wdzięczności za to, że Anioł niszczyciel zachował pierworodne hebrajskie dzieci podczas tej nocy, w której śmiercią poraził wszystko pierworodne narodu egipskiego.

ZASTOSOWANIE. Z prawa tego wyraźnie się pokazuje, że Pan Bóg pragnie, a raczej wymaga, byśmy na zawsze zachowali we wdzięcznej pamięci te Łaski, którymi nas obdarzył, i te nieszczęścia, od których nas zachował. Przejdź teraz w myśli wszystkie nieszczęścia duszy i ciała, które Pan Bóg odwrócił od ciebie, a potem owe niezliczone Łaski naturalne i nadnaturalne, którymi cię hojnie obdarzył, i zapytaj sam siebie: Czy wdzięczność moja była odpowiednią tej wielkiej ilości dobrodziejstw? Czy przynajmniej zachowuję je we wdzięcznej pamięci?

UCZUCIA [**]. Cóż oddam Panu za wszystko, co mi dobrze czynił?! (Ps. 115).

POSTANOWIENIE [***]. Będę odżywiał w sobie uczucia wdzięczności, osobliwie każdego razu, gdy usłyszę w prefacji Mszy Świętej wymówione lub odśpiewane te słowa: Gratias agamus Domino, Deo nostro. (Czyńmy dzięki Panu, Bogu naszemu).

II. Punkt.

Marya ofiaruje Panu Bogu Dzieciątko Jezus.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ofiara Maryi, którą uczyniła z Dziecięcia Swojego, była pod każdym względem nieskończenie doskonalszą, niż ofiary innych matek. Dla nich ofiarowanie i okup pierworodnego syna były tylko aktem uległości prawu, ceremonią czysto legalną; — uczta lub zabawa rodzinna, która po niej następowała, zabierała im większą część tego dnia. Marya przeciwnie, ofiarowała i poświęciła rzeczywiście Swe najukochańsze Dziecię Panu Bogu jako Ofiarę, która miała być kiedyś zabita na okup świata, i z Sercem pełnym najwznioślejszych uczuć przepędziła ten dzień w skupieniu na modlitwie i dobrych uczynkach, — nie zaniedbując jednak tego, czego od Niej zwyczaj wymagał.

ZASTOSOWANIE. Staraj się za przykładem Maryi czynić ofiary twoje przyjemnymi Panu, składając je w duchu wiary i miłości. Staraj się także święcie i pobożnie przepędzać niedzielę i święta uroczyste. Te dni święte stały się, niestety, dla znacznej części Chrześcijan, nawet tych, którzy się wstrzymują jeszcze od ich znieważania, dniami jedynie wypoczynku, zabawy i ucztowania, a piękne obrzędy i ceremonie kościelne są dla nich tylko widowiskami pobożnymi! Jakże mało jest takich, którzy by dni święte święcili tak, jak one powinny być święcone! Czy sumienie twoje nie czyni ci żadnych w tym względzie wyrzutów? Zbadaj sam siebie, a jeśli zobaczysz, żeś winny, ukorz się głęboko przed Panem Bogiem.

POSTANOWIENIE. Odtąd poprawię się w tym względzie i będę czuwał nad tym, by głównym celem świąt nie stało się dla mnie nigdy to, co jest tylko celem podrzędnym, jak np. odpoczynek, uczty i zabawy. Do tego to bowiem opłakania godnego nadużycia zdają się odnosić słowa Zbawiciela: Azaż dusza nie jest ważniejsza niż pokarm? (Mat. VI, 25) i słowa Apostoła: Królestwo Boże nie jest pokarm i picie. (Rzym. XIV, 17).

III. Punkt.

Pan Jezus ofiaruje Sam Siebie przez Ręce Maryi.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Podczas gdy Marya ofiaruje i poświęca Bogu Ojcu Dziecię Swe najukochańsze, Ono, posiadając, chociaż tego nie okazuje, w całej pełni doskonałe używanie rozumu, przez Ręce Maryi ofiaruje Samo Siebie Ojcu Niebieskiemu, jako Ofiarę — Ofiarę prawdziwą, której wszystkie poprzednie były tylko figurą.

ZASTOSOWANIE. Pan Jezus chciał, by całe Jego Życie ziemskie, nie wyłączając nawet lat niemowlęcych, było nieustanną Ofiarą Samego Siebie — jednym nieprzerwanym aktem miłości. A my… my tak późno zaczęliśmy Go kochać, oddawać się Jego Świętej Służbie! O! gdybyśmy przynajmniej od chwili, w której zupełnie oddaliśmy się Panu Bogu, nie mieli sobie do wyrzucenia tylu słabości i niewierności! Nie zniechęcajmy się jednak! Przy pomocy Łaski Bożej możemy przez podwojoną gorliwość i męstwo naprawić jeszcze nasze niedbalstwa i dawniejsze uchybienia. Postanówmy tak czynić od dnia dzisiejszego.

ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Dziewicą. — Prośmy Ją, by nas ofiarowała Panu Jezusowi, aby się wstawiała za nami i by uprosiła nam ducha ofiary, umartwienia i gorliwości.

Zachęcamy:

1. Do uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
2. Do uczczenia Najświętszego Imienia Jezus: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023