Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

21 LISTOPADA.

Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny w świątyni Jerozolimskiej.

I. Przypatrz, się trzechletniej Dziecinie Maryi, ofiarującej się Panu Bogu w świątyni.

II. Proś o Łaskę, abyś naśladował wspaniało­myślność jej ofiary.

I. Punkt.

Marya niezwłocznie oddaje się Panu Bogu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Kościół przypomina nam, że w dniu dzisiejszym Najświętsza Panna, będąc trzech­letnią dzieciną, poświęciła się zupełnie i na za­wsze Panu Bogu w świątyni Jerozolimskiej. Rodzice według dawnego zwyczaju odprowadzali ją tam i powierzali bogobojnym niewiastom używanym w świątyni, aby służąc im do pomocy, kształciła się pod ich kierunkiem, nim dojdzie do wieku, w którym będzie można wydać ją za mąż. Lecz myśli i zamiary Świętej Dzieciny były nieskoń­czenie wznioślejsze. Oświecona światłem nadziemskim i uprzedzona Łaską, postanowiła od­dać się zupełnie Panu Bogu, poświęcając Mu Swoje Dziewictwo, pierwsza z córek izraelskich.

ZASTOSOWANIE. O jakże słusznie szczęśliwą nazywasz tę Matkę twoją, że miała rodziców tak pobożnych, że malutką będąc, poznała Swe szczęście w zupełnym ofiarowaniu się Panu Bogu, że od Dziecięctwa obfitowała w światło Łaski Bożej i zbierała skarby dla Nieba! Ale czy i ty szczę­śliwym nie byłeś, mając matkę pobożną, która cię zaprowadziła w pierwszych latach twego dzie­cięctwa do stóp Ołtarza, ofiarowała cię Panu Bogu i skłoniła cię później, gdyś dorósł, z wiedzą i wolą twoją do zatwierdzenia tej ofiary? Jeśli nie miałeś tego szczęścia, to może przynajmniej oddałeś się Panu Bogu zupełnie przy Pierwszej Komu­nii Świętej? Był żeś Mu wierny? Niestety — może wkrótce zapomniałeś o swych obietnicach? Może uwiedziony złym przykładem, w grzechy popadłeś, może czas długi żyłeś w grzesznych i brzydkich nałogach. Jakaż to zniewaga dla Pana Boga, jakie nieszczęście dla ciebie.

UCZUCIA [**]. Dziękuj Panu Bogu. Opłakuj twe przewi­nienia Oddaj Mu się na nowo przez Ręce Maryi, Ucieczki grzeszników.

POSTANOWIENIE [***]. Naprawię złą przeszłość nad­zwyczajną gorliwością we wszystkim, co się od­nosi do Służby Bożej.

II. Punkt.

Marya bez zastrzeżenia ofiaruje się Panu Bogu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ofiara Maryi w tym dniu wpro­wadzenia Jej do świątyni, była zupełną i dosko­nałą. Marya zrzekła się wszystkiego dla Miłości Pana Boga: słodkiego obcowania z rodzicami, wszel­kiego dobra i przyjemności ziemskich, chociażby najniewinniejszych, a ślubem Dziewictwa zrzekła się nawet nadziei, którą żywiły ówczesne nie­wiasty syońskie, pozostania Matką Zbawiciela. Zo­stała Jej tylko wolność, ale i tę oddała w tym dniu, mówi Św. Anzelm, przyrzekając posłuszeń­stwo Zachariaszowi, najwyższemu kapłanowi. Ofiara wtedy Maryi była w całym znaczeniu tego słowa zupełną, a co więcej doskonałą dla wiel­kiej miłości i gorliwości, z jaką ją przyniosła.

ZASTOSOWANIE. Ofiarowałeś się także Bogu i Panu swojemu na zawsze, zatwierdzając ślub na Chrzcie Świętym uczyniony. Na każdy dzień odnawiasz niejako tę ofiarę samego siebie, ponieważ obowiązki, które z Chrztu Świętego wypływają, są każdodzienne. Ale czyż jej nie czynisz z pewnyni zastrzeżeniem, może nawet nie zastanawiając się nad tym? Czy nie dzielisz serca swego między Pana Boga, a stworzenie?

UCZUCIA . Proś Pana Boga, żeby cię oświecić raczył co do niewierności twoich, żeby pociągnął ku So­bie twe serce i uczynił cię zupełnie i na zawsze własnością swoją

POSTANOWIENIE. Odpieraj najmniejsze uczucia nieporządne.

III. Punkt.

Marya ofiaruje się Panu Bogu bezpowrotnie.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ofiara Maryi nosi cechę najwyż­szej doskonałości, bo Marya daleka, by ją kie­dykolwiek w czym umniejszyć, czyniła ją co dzień doskonalszą, milszą Panu Bogu. W zamian za to, Pan Bóg coraz nowych Łask Jej przyczyniał, którym Ma­rya odpowiadała z wielką wdzięcznością i wier­nością. Teraz to zrozumieć możemy, z jaką prawdą Archanioł Gabryel mógł do niej w dzień Zwiastowania przemówić: Zdrowaś Maryo, Łaskiś pełna. Błogosławionaś Ty między niewiastami. Lecz któż pojąć zdoła, jakie Skarby Łask nazbie­ranych, odkąd została Matką Zbawiciela, wniosła Marya do Jerozolimy Niebieskiej.

ZASTOSOWANIE. Jakżeśmy dalecy od tej sta­łości i wytrwałości naszej Matki. Jakżeśmy nie­wierni postanowieniom naszym. Chociaż rozum i serce za nimi przemawia! O hańbo! czynimy Panu Bogu tak częste obietnice, jakby dlatego, aby nigdy słowa nie dotrzymać. Wstydźmy się naszej niestałości; niechże więc pamiątka tego święta Matki naszej będzie nowym bodźcem dla nas i zachętą do wytrwałości w dobrem.

ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Panną. Win­szuj Jej, „że malutką będąc upodobała się Naj­wyższemu”. Proś Ją i błagaj, aby wstawiając się za Tobą u Pana Jezusa, wyjednała ci wielką i wy­trwałą gorliwość w świętej Jego Służbie.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2022