OKTAWA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO. ŚRODA. Rozmyślanie. Dar rozumu. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r.

UWAGA!

Dziś, tj. w środę 31 maja 2023r. przypada pierwszy dzień Suchych Dni Letnich, zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, w którym obowiązuje POST ŚCISŁY.

Rozmyślanie.

DAR ROZUMU.

Dzięki Darowi mądrości umiemy patrzeć na wszystko z miłością, Bożymi Oczyma. W ten sposób mądrość jest zasadniczą siłą życia z Pana Boga i dla Pana Boga. Dalsze Dary związane z rozumem są tylko promieniowaniem, formami działania Daru mądrości. Odnosi się to przede wszystkim do Daru rozumu.

1. Działanie Daru rozumu.

Należałoby właściwie mówić nie o Darze rozumu, ale o Darze zrozumienia, rozumienia. Rozumieć już w dziedzinie naturalnej znaczy więcej niż poznać.

Rozumieć, to znaczy nie zatrzymywać się przy poznaniu na powierzchni, ale wchodzić w głąb, uchwycić znaczenie czegoś. Kiedy mówię, że ktoś mnie rozumie, to chcę powiedzieć, że nie opiera sądu o mnie na szczegółach, na cechach zewnętrznych, na jednym słowie lub czynie, lecz patrzy głębiej, z jakiegoś środkowego punktu, z którego wszystko wyrasta i nabiera odrębnego znaczenia. Rozumie mnie, bo urnie postawić się w moim położeniu, urnie jak ja myśleć i odczuwać.

Z tego widać, że nawet naturalne poznanie zawiera w sobie coś z miłości, przynajmniej coś z zainteresowania.

W Darze rozumu będzie oczywiście więcej tej miłości. Przez ten Dar Duch Święty pomaga nam wniknąć w Prawdy objawione, w świat Wiary, a więc w świat Boży. Aktem Wiary przyjmujemy Prawdy objawione, bo poręcza je prawdomówny Pan Bóg. Dar rozumu udoskonala Wiarę. Jest on jednocześnie światłem i ciepłem. Daje zrozumienie z miłością i miłość ze zrozumieniem. W ten sposób Duch Święty, który „bada wszystko, nawet Głębokości Boże” (1 Kor 2, 10), który jest osobową Miłością Pana Boga, wprowadza nas nie tylko w znaczenie Prawd objawionych, abyśmy je należycie rozumieli i dokładnie wiedzieli w co wierzymy. To dopiero brzask, początek Jego Działania. Zachęca nas do głębszego badania, co odpowiada wrodzonemu pędowi do poznania Prawdy. Jego światło i miłość kieruje nami i pozwała wniknąć głęboko w poszczególne Prawdy Wiary, nawet w niezgłębione Tajemnice. Widzimy, że nie ma w tych Prawdach sprzeczności, że są słuszne, wzniosłe i piękne. Chwytamy ich wzajemne związki. Zaczynamy rozumieć niewyczerpane bogactwo Prawdy Bożej i wartości jej dla życia.

Popatrzmy na Św. Piotra, który głosi pierwsze kazanie w Dniu Zielonych Świąt. Jakie głębokie okazuje zrozumienie tak niejasnej przedtem dla niego Tajemnicy Pana Jezusowego Cierpienia i Śmierci, zależności między przepowiedniami Starego Testamentu, a świeżo przeżytymi wydarzeniami. Mimo Nauk Mistrza nie mógł przedtem tych rzeczy zrozumieć. Jak głęboko i jasno umieli mówić o wielkich Tajemnicach Wiary, o najtrudniejszych miejscach Pisma Świętego Bł. Idzi z Asyżu czy Bł. brat Kryspin z Witerbo sławnych teologów wprawiali w zdumienie. To był właśnie Dar rozumu, serdeczne zrozumienie świata nadprzyrodzonego, Dar Ducha Świętego. Spełniały się na nich słowa Pana Jezusa: „Kiedy przyjdzie Duch Prawdy, nauczy was wszelkiej Prawdy… On Mnie uwielbi, bo z Mego weźmie, a wam oznajmi” (J 16, 13-14).

— Zastosowanie. Studium teologii, czytanie duchowne, czytanie Pisma Świętego, a szczególnie rozmyślanie, pomagają wniknąć głębiej w świat Wiary. Dar Ducha Świętego nawiązuje zazwyczaj do tych ludzkich środków. Należy więc gorliwie z nich korzystać, łącząc zawsze pokorną modlitwę o dar rozumu. W przeciwnym razie, bez modlitwy, wszystkie nasze wysiłki będą bezowocne.

— Postanowienie. Praktykować gorliwie studium teologii, czytanie duchowne, rozmyślanie.

2. Znaczenie Daru rozumu.

Dar rozumu jest przede wszystkim podstawą siły i radości wiary. Wniknąwszy w wewnętrzną harmonię, piękno, wzniosłość i wartość Wiary, a zwłaszcza wielkich jej Tajemnic, łatwiej nam wyrazić na nie zgodę całą duszą, dla powagi Bożej, nie pozwolić się już niczym zachwiać. A im radośniejsza i silniejsza wiara, tym mocniejszy fundament naszego życia zakonnego i kapłańskiego. „Sprawiedliwy z wiary żyje” (Gal 3, 11).

Dzięki Darowi rozumu wiara staje się owocniejsza, pogłębia nasze życie religijne i wlewa w nie szczególne ciepło. Pewien teolog pisze: „Odczuwają to ci, którzy w modlitwie zatrzymują się na tej nagiej, suchej wierze. Dusza ich wyschnięta, język przysycha do podniebienia, bo wierzą tylko, ale nie mogą przeniknąć w głąb Tajemnic Bożych. Jakże inaczej wszystko wygląda, gdy Duch Boży zaczyna działać i przez Dar rozumu otwiera nam do nich dostęp. W ciepłym tchnieniu Jego Miłości w głębi naszej duszy czujemy, jak Dobry jest Pan Bóg. To tak, jakby pod wpływem ciepłego, południowego wiatru zaczęły topnieć lody na strumieniu, który skuł mroźny wiatr północny” (Jean de Saint Thomas).

Tylko takie głębokie zrozumienie i wewnętrzne przeżycie Prawd Wiary w świetle Ducha Bożego, daje rozmach i siłę naszym wysiłkom moralnym. Zdarza się, że słowo Pisma Świętego, Brewiarza, formularza mszalnego, wiele razy przedtem czytane czy słyszane bez szczególnego wrażenia, zajaśnieje nam nagle w zupełnie nowym znaczeniu. To właśnie światło Ducha Świętego, Który „naucza wszelkiej Prawdy”.

Jak ważne jest takie pouczenie dla tego, kto jest powołany do głoszenia wiary słowem i piórem! Wielcy kaznodzieje i Doktorzy Kościoła byli wszyscy pod kierownictwem Ducha Świętego i Jego „namaszczenie o wszystkim ich pouczało”.

— Zastosowanie. Rzecz więc jasna, że Dar rozumu, jak i Dar mądrości, którego jest wypływem, wtedy tylko znajdzie dostąp do duszy, jeśli ona jest czysta w swych zamiarach, jeśli szuka tylko Pana Boga, jeśli jest w Obliczu Jego pokorna.

— Postanowienie. Modlić się pokornie o Dar rozumu i pragnąć, aby czytanie czy rozmyślanie pomnażało w nas Miłość Bożą.

Modlitwa.

„Panie, oto ja najlichszy ze sług Twoich i Darów Twych niegodny, pragnę wejść i oglądać Skarby Twoje. Racz mnie niegodnego wprowadzić i daj, bym przez te słowa i przez to czytanie o tyle Cię więcej kochał, o ile Cię więcej poznam. Bo tylko po to pragnę Cię poznać, by Cię miłować, Panie i Boże mój, Stwórco mój!” „Prosimy Cię, Panie: Niech Pocieszyciel, który od Ciebie pochodzi, oświeci nasz umysł i nauczy nas wszelkiej Prawdy, jak to Twój Syn przyobiecał” (Kolekta). Amen.