Przewodnik prawdziwej pobożności

O. Brunon Vercruysse SI
1886 rok.

ku użytkowi wiernych

TOM I

OKTAWA ZIELONYCH ŚWIĄTEK.

Poniedziałek.

O tajemnicach uroczystości Zesłania Ducha Świętego.

I. Wyobraź sobie Apostołów przejętych i rozgo­rzałych miłością Boga.

II. Proś o dziecięcą miłość ku Jezusowi i Jego świętemu Kościołowi.

I. Punkt.

Okoliczność czasu.

Rozważanie. Wielki akt chrześcijańskich Zie­lonych Świątek odbył się w niedzielę, pięćdzie­siątego dnia po niedzieli Zmartwychwstania Pań­skiego, która znów wypadała nazajutrz po szabacie czyli świętach Paschy żydowskiej; stąd wypływa, że zesłanie Ducha Świętego nie zdarzyło się w dniu Zielonych Świątek żydowskich, ale w dniu następnym. Otóż ta okoliczność, w myśl Opatrz­ności Bożej, objawiła światu wielką i pociesza­jącą tajemnicę, a mianowicie następstwo prawa nowego w miejsce starego, które pod każdym względem jest z korzyścią dla nas. Prawo stare, zastosowane do twardego charakteru żydów, było prawem bojaźni i niewolnictwa, nadane wśród odgłosu grzmotów, wyryte na kamieniu; prawo zaś nowe, to prawo miłości i wolności, które sam Duch Święty z przedziwną słodyczą wyrył w sercach wiernych, udzielając im ducha miłości, wraz ze szlachetnymi uczuciami najtkliwszego przywią­zania dziecięcego.

Zastosowanie. Czy dosyć często dziękujesz Bogu, że przyszedłeś na ten świat pod panowa­niem prawa łaski, że zostałeś z nim obeznany przez sakrament Chrztu świętego? Zresztą, nie poprzestawaj na wdzięczności słowami, ale staraj się coraz więcej utwierdzać i doskonalić w sercu wewnętrzne prawo miłości. To prawo polega na trzech rzeczach: 1) Abyśmy wobec P. Boga po­stępowali z zupełną ufnością, jako dzieci wobec najlepszego ojca, a nie jako niewolnicy wobec groźnego i wymagającego Pana; 2) aby pobudką i intencją wszystkich czynności naszych była miłość, a nie bojaźń; 3) abyśmy służyli Bogu i Panu naszemu raczej dla Niego samego, jak dla nagrody, która nam jest przyobiecana. Jakie twoje usposobienie co do tego prawa miłości? Czy działasz i myślisz w tym duchu? Jakie w nim postępy uczyniłeś?

Uczucia. Proś o Łaskę, abyś pojął i rozmiło­wał się w tych słowach Apostoła, wystosowanych do chrześcijan w Rzymie: Wyście nie wzięli du­cha niewolnictwa znowu ku bojaźni, aleście wzięli ducha przybrania za synów, przez którego wołamy Abba, Ojcze! (do Rzym. VIII. 15).

Postanowienie. Powtarzaj często to pobożne westchnienie św. Franciszka Ksawerego: Miłuję Cię, o mój Boże! A miłuję nie dla tego, że gro­zisz piekłem tym, co Cię nic kochają, a tym, co kochają, obiecujesz Niebo, ale dla tego, żeś Ty Bóg mój i wszystko moje!

II. Punkt.

Okoliczność miejsca.

Rozważanie. W dzień zstąpienia Ducha Św. dwunastu Apostołów pod przewodnictwem Świę­tego Piotra i wielu innych uczniów, było zgromadzonych z najświętszą Dziewicą Maryją, Matką Jezusową, w górnej części domu, gdzie był wie­czernik, uświęcony tajemnicą Ostatniej Wieczerzy. To miejsce i to mieszkanie obrał sobie Duch Św. napełnił wszystek dom Boskim tchnieniem, nie udzielając się jednak nikomu po za domem. Dom ten, jak twierdzą tłumacze Pisma Św., to wierny obraz Kościoła Katolickiego, czyli zgromadzenia wiernych, którzy wyznają prawdziwą Naukę Je­zusa Chrystusa pod zwierzchnictwem Namiestnika Piotrowego. Tam tylko udziela się Duch Święty, tam tylko wytryskają prawdziwie w Sakramen­tach Świętych źródła wiecznego zbawienia: Poza obrę­bem Katolickiego Kościoła nie masz zbawienia.

Zastosowanie. Jakże szczęśliwi jesteśmy, że Matką naszą Kościół Katolicki! On nas powołał do życia wiecznego: on nam dostarcza codziennie nowych darów Pana. Cóż w zamian możemy dla Niego uczynić? — Oto miłować Go i poważać czystością obyczajów naszych, prosić ustawicznie Boga, aby raczył upokorzyć i złamać pychę nie­przyjaciół jego i oddać Mu w dziedzictwo wszyst­kie narody ziemi, zgodnie z obietnicą Boskiego Założyciela: “będzie jedna owczarnia i jeden pa­sterz” (Jan X); ofiarować Bogu na ten cel zdro­wie nasze, zdolności, naukę, wpływy, całą dzia­łalność naszą. Cóż jeszcze możemy uczynić? Mo­żemy w naszych stosunkach i rozmowach zapo­znawać bliźnich ze Świętym Kościołem, zachęcać ich do większej ku Niemu czci, miłości i posłuszeń­stwu, pozyskać nowych obrońców. Cóż jeszcze? Zalecać i upowszechniać znamienite dzieło rozkrzewiania prawdziwej wiary… Zobacz, co w tej mierze uczyniłeś… czego nie uczyniłeś… co czynić będziesz…

Rozmowa duszy z Jezusem, naszym ukochanym Zbawicielem, który zsyłając nam Ducha Świętego, obsypał nas darami swej łaski. Złóżmy u stóp Jego wyznanie miłości i wdzięczności, pra­gnienia nasze, ofiary i postanowienia. Prośmy, aby je pobłogosławił i użyźnił Swą Łaską.

KLIKNIJ i odmów Nabożeństwo czerwcowe do Najświętszego Serca Pana Jezusa – dzień 6

KLIKNIJ i odmów Nowennę do Św. Antoniego – dzień 3

© salveregina.pl 2022