Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

 

I. Wyobraź sobie Apostołów przejętych i rozgo­rzałych Miłością Pana Boga.

II. Proś o dziecięcą miłość ku Panu Jezusowi i Jego Świętemu Kościołowi.

 

 

I. Punkt.

Okoliczność czasu.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Wielki akt chrześcijańskich Zie­lonych Świątek odbył się w niedzielę, pięćdziesiątego dnia po niedzieli Zmartwychwstania Pań­skiego, która znów wypadała nazajutrz po szabacie, czyli świętach Paschy żydowskiej; stąd wypływa, że zesłanie Ducha Świętego nie zdarzyło się w dniu Zielonych Świątek żydowskich, ale w dniu następnym. Otóż ta okoliczność, w myśl Opatrz­ności Bożej, objawiła światu wielką i pociesza­jącą tajemnicę, a mianowicie następstwo Prawa Nowego w miejsce Starego, które pod każdym względem jest z korzyścią dla nas. Prawo Stare, zastosowane do twardego charakteru żydów, było prawem bojaźni i niewolnictwa, nadane wśród odgłosu grzmotów, wyryte na kamieniu; prawo zaś nowe, to prawo miłości i wolności, które Sam Duch Święty z przedziwną słodyczą wyrył w sercach wiernych, udzielając im ducha miłości, wraz ze szlachetnymi uczuciami najtkliwszego przywią­zania dziecięcego.

ZASTOSOWANIE. Czy dosyć często dziękujesz Panu Bogu, że przyszedłeś na ten świat pod panowa­niem Prawa Łaski, że zostałeś z nim obeznany przez Sakrament Chrztu Świętego? Zresztą, nie poprzestawaj na wdzięczności słowami, ale staraj się coraz więcej utwierdzać i doskonalić w sercu wewnętrzne prawo miłości. To prawo polega na trzech rzeczach: 1) Abyśmy wobec Pana Boga po­stępowali z zupełną ufnością, jako dzieci wobec najlepszego ojca, a nie jako niewolnicy wobec groźnego i wymagającego Pana Boga; 2) aby pobudką i intencją wszystkich czynności naszych była miłość, a nie bojaźń; 3) abyśmy służyli Bogu i Panu naszemu raczej dla Niego Samego, jak dla nagrody, która nam jest przyobiecana.

Jakie twoje usposobienie co do tego prawa miłości? Czy działasz i myślisz w tym duchu? Jakie w nim postępy uczyniłeś?

UCZUCIA [**]. Proś o Łaskę, abyś pojął i rozmiło­wał się w tych słowach Apostoła, wystosowanych do Chrześcijan w Rzymie: Wyście nie wzięli du­cha niewolnictwa znowu ku bojaźni, aleście wzięli ducha przybrania za synów, przez którego wołamy Abba, Ojcze! (do Rzym. VIII. 15).

POSTANOWIENIE [***]. Powtarzaj często to pobożne westchnienie Św. Franciszka Ksawerego: Miłuję Cię, o mój Boże! A miłuję nie dlatego, że gro­zisz piekłem tym, co Cię nic kochają, a tym, co kochają, obiecujesz Niebo, ale dlatego, żeś Ty Bóg mój i wszystko moje!

 

 

II. Punkt.

Okoliczność miejsca.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. W dzień zstąpienia Ducha Świętego dwunastu Apostołów pod przewodnictwem Świę­tego Piotra i wielu innych uczniów, było zgromadzonych z Najświętszą Dziewicą Maryą, Matką Pana Jezusową, w górnej części domu, gdzie był Wie­czernik, uświęcony Tajemnicą Ostatniej Wieczerzy. To miejsce i to mieszkanie obrał sobie Duch Święty napełnił wszystek dom Boskim tchnieniem, nie udzielając się jednak nikomu po za domem. Dom ten, jak twierdzą tłumacze Pisma Świętego, to wierny obraz Kościoła Katolickiego, czyli zgromadzenia wiernych, którzy wyznają prawdziwą Naukę Pana naszego Je­zusa Chrystusa pod zwierzchnictwem Namiestnika Piotrowego. Tam tylko udziela się Duch Święty, tam tylko wytryskają prawdziwie w Sakramen­tach Świętych źródła wiecznego zbawienia: Poza obrę­bem Katolickiego Kościoła nie masz zbawienia.

ZASTOSOWANIE. Jakże szczęśliwi jesteśmy, że Matką naszą Kościół Katolicki! On nas powołał do życia wiecznego; On nam dostarcza codziennie nowych Darów Pana Boga. Cóż w zamian możemy dla Niego uczynić? — Oto miłować Go i poważać czystością obyczajów naszych, prosić ustawicznie Pana Boga, aby raczył upokorzyć i złamać pychę nie­przyjaciół jego i oddać Mu w dziedzictwo wszyst­kie narody ziemi, zgodnie z Obietnicą Boskiego Założyciela: „będzie jedna owczarnia i jeden pa­sterz” (Jan X); ofiarować Panu Bogu na ten cel zdro­wie nasze, zdolności, naukę, wpływy, całą dzia­łalność naszą. Cóż jeszcze możemy uczynić? Mo­żemy w naszych stosunkach i rozmowach zapoznawać bliźnich ze Świętym Kościołem, zachęcać ich do większej ku Niemu czci, miłości i posłuszeń­stwa, pozyskać nowych obrońców. Cóż jeszcze? Zalecać i upowszechniać znamienite dzieło rozkrzewiania prawdziwej Wiary… Zobacz, co w tej mierze uczyniłeś… czego nie uczyniłeś… co czynić będziesz…

ROZMOWA DUSZY [****] z Panem Jezusem, naszym ukochanym Zbawicielem, Który zsyłając nam Ducha Świętego, obsypał nas Darami Swej Łaski. Złóżmy u Stóp Jego wyznanie miłości i wdzięczności, pra­gnienia nasze, ofiary i postanowienia. Prośmy, aby je pobłogosławił i użyźnił Swą Łaską.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny w miesiącu maju: Nabożeństwo majowe – dzień 29
  2. pobożnego przygotowania się do uroczystości Trójcy Przenajświętszej przez Nowennę: Nowenna przed świętem Trójcy Przenajświętszej – dzień 4
  3. Nauki o Duchu Świętym z przedwojennych wydań modlitewników
  4. nabożnego uczczenia Ducha Świętego: Modlitwy do Ducha Świętego.

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023

Powiązane: