Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r.

Rozmyślanie. 

DZIECKO BOŻE I DZIECKO LUDZKIE.

Chrystus Pan dał nam życie nadprzyrodzone, jako uzupełnienie naszych przyrodzonych darów i zdolności. Uczynił nas dziećmi Bożymi, ale tak, że nie przestajemy być ludźmi. Odsłoni się nam jeszcze bardziej wielkość Odkupienia i naszych zadań jako ludzi odkupionych, gdy rozważymy bliżej, jaki stosunek łączy w nas życie nadprzyrodzone z przyrodzonym, Boskie z ludzkim.

1. Oczyszczenie i uszlachetnienie.

Wiara katolicka uczy, że ani grzech pierworodny. ani grzechy uczynkowe nie niszczą dobrych cech i sił, którymi Stwórca wyposażył naszą naturę. Każdy człowiek, grzesznik również, nawet niedowiarek i nie ochrzczony, przy pomocy swych naturalnych uzdolnień może wykonywać rzeczy moralnie dobre, np. może czcić i kochać rodziców, być wobec ludzi sprawiedliwym i rzetelnym, prawdomównym i miłosiernym. Dobre czyny są dla takich ludzi często bardzo trudne. Dlatego na dłuższą metę nie wytrwają. Wszystkie słabości i niedoskonałości naszej natury, zwłaszcza nie zharmonizowane popędy zmysłowe odbijają się w nich bez przeszkód. Dodać trzeba, że dobrymi uczynkami jakie pełnią nigdy nie zdołają osiągnąć wytkniętego przez Pana Boga celu nadprzyrodzonego, tj. widzenia uszczęśliwiającego. Wszystkie ich czyny są bez wartości dla Nieba.

Oto zaczyna działać Łaska Odkupienia Pana Chrystusowego. I Ona nie burzy wartościowych przymiotów i władz natury. To przecież Boże Dary. Łaska usuwa tylko niedoskonałości i słabości natury, działa więc oczyszczająco i uzdrawiająco. Niedoskonałością, słabością naszej natury jest nieuporządkowanie instynktów, które często upominają się o swoje prawa wbrew rozumowi i Prawu Bożemu, według wyrażenia Apostoła: ,,pożądają przeciw duchowi” (Gal 5, 17). Gwałtowność pożądania instynktów mąci poznanie, utrudnia zdrowy sąd, jak pospolicie mówimy: zaślepia nas. Osłabia wolę, utrudniając decyzję zgodną z rozumem i Prawem Bożym. Łaska Pana Chrystusowa nie zabija w nas wprawdzie tej buntowniczej, ,,Bogu nieprzyjaznej” (Rzym 8, 7) pożądliwości, ale oświeca rozum i wzmacnia wolę. Daje nam jasne poznanie, a jednocześnie siłę moralną, by te niskie pożądliwości opanować i poddać Prawu Bożemu. Posiadając Łaskę, mówimy z Apostołem: ,,Wszystko mogę”, każde przykazanie mogę wypełnić ,,w Tym, Który mnie umacnia” (Fil 4, 13). Działanie Łaski uzmysłowił Chrystus Pan w przypowieści o kwasie, który wszystką zawartość mąki przenika i czyni ją pożywnym, smacznym ciastem (Mt 13, 33).

Łaska nie tylko oczyszcza i uzdrawia, ale podnosi i uszlachetnia naszą naturę. Nie tylko ułatwia nam wykonywanie dobrych uczynków mimo oporu namiętności, ale nadaje im taką wartość wewnętrzną, że stają się godne wiecznej nagrody w niebie. Przedstawił to Zbawiciel obrazowo w porównaniu do winnego szczepu i latorośli (J 15, 1-11). Latorośl złączona ze szlachetnym szczepem rodzi szlachetne, wyborne winogrona. I my też złączeni z Boskim Szczepem, z Chrystusem Panem, przynosimy owoce miłe Boskiemu Ogrodnikowi.

— Zastosowanie. Jakaż Potęga, Dobroć i Mądrość Chrystusa Pana, naszego Zbawiciela, okazuje się w tym działaniu Łaski. Nie wątpi w nikogo, nie odrzuca nikogo. Każdego, takiego jakim jest pragnie włączyć czynnie w wielkie Dzieło Zbawienia. Przemienia go przez to w ,,nowego człowieka”, który według Pana Boga stworzony jest w sprawiedliwości i w świętości prawdy” (Ef 4, 24; Kol 3, 10), tak jednak, że wszystkie dobre strony rozwija w tym nowym człowieku. Jeśli tylko człowiek wiernie współpracuje, to – jak Św. Jan Chryzostom mówi – ,,tworzy z niego świętego według jego najbardziej osobistych pragnień”. Naprawdę boska to praca wychowawcza!

— Postanowienie. Wierna współpraca z Łaską.

2. Wierne współdziałanie. 

W procesie fermentacji działają nie tylko siły kwasu, ale i mąki. Współdziałanie kwasu i mąki daje smaczne ciasto. Dlatego nie jest wcale obojętne, z jakiego gatunku zboża jest mąka, czy jest wysokowartościowa, czy pośledniejsza. Działanie kwasu dostosowuje się do gatunku mąki i zależnie od tego gatunku mamy gorsze, czy lepsze ciasto. Podobna jest zależność między szczepem i latoroślą. I dziczek współdziała przy uszlachetnianiu, od jego gatunku też wiele zależy.

Oto obrazy oczyszczającej i uszlachetniającej pracy, jaką Łaska przeprowadza w duszy. Błędem jest liczenie tylko na własne siły i własną pracę w dziele zbawienia; ale równym błędem jest bierne zdanie się na działanie Łaski, bez współpracy z nią. Zbawienie nasze dokonuje się przez Działanie Boże i nasze współdziałanie, domaga się od nas wysiłku i ofiary. Dlatego Apostoł upomina: ,,Z lękiem zbawienie wasze sprawujcie!” (Fil 2, 12). A jest to echo Słów Pana Jezusowych: ,,Wchodźcie przez ciasną bramę, albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie i wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jednak brama i wąska droga, która wiedzie do żywota i jak niewielu jest takich, którzy ją znajdują” (Mt 7, 13-14). Każdy może współpracować z Łaską, niezależnie od swych przymiotów, zdolności i wrodzonych cech temperamentu. Łaska dostosowuje się najściślej do natury człowieka. Kto tylko chce szczerze z nią współdziałać, tego oczyści i uszlachetni, zgodnie z jego naturą. Święci są najlepszym dowodem. Są wśród nich ludzie wszystkich ras, ze wszystkich narodów, wszystkich czasów, w różnym wieku, mężczyźni i niewiasty, każdego zawodu, powołania, temperamentu. Każdy inny, a przecież wszystkich oczyszczała i uszlachetniała Łaska Pana Chrystusowa, urabiała ich na Wzór Chrystusa Pana, na Wzór Boży.

— Zastosowanie. Czy to działanie Łaski nie domaga się naszej współpracy? Msza Święta, Sakramenty Święte, modlitwa, nie uświęcą nas same. Automatycznie nie wrastamy przez nie w Chrystusa Pana. Są to tylko pomoce nam ofiarowane. Jako istoty wolne, mamy je przyjąć i z nimi współdziałać, czy to będzie jeden talent, dwa, czy pięć (Mt 25, 14-30). Praca ta dokonuje się przez ćwiczenie i przezwyciężenie się. Rozmyślanie, plan dnia, rachunek sumienia, milczenie, praktyki pokutne, oraz inne ćwiczenia codzienne mają służyć planowej współpracy z Łaską. ,,Dopiero dzięki tej czynnej współpracy mistycznego członka Chrystusowego i wedle jej miary, dopełnia się proces życiowy Mistycznego Ciała Chrystusa”. Praca nad sobą ma więc zmierzać do tego, by ujemne strony temperamentu powoli poprawiać, a dobre pielęgnować, rozwijać i doskonalić. W ten sposób stajemy się współpracownikami Chrystusa Pana, który pragnie nas zbawić i uświęcić takimi, jakimi jesteśmy. Zbawienie i uświęcenie nasze, to Jego i nasze dzieło.

— Postanowienie. Wierna współpraca z Łaską, polegająca na zwalczaniu niedoskonałości, a rozwijaniu dodatnich cech natury.

Modlitwa.

Boski Odkupicielu! Chwała Ci i dzięki za to, że pragniesz w bliskiej ze mną współpracy poprawić moje ujemne cechy, a dodatnie uszlachetnić. Spraw, bym wiernym współdziałaniem odpowiadał Twej Łasce i stał się takim sługą, jakiego pragniesz ze mnie urobić i jakiego potrzebujesz do Swych Świętych Planów Odkupienia. Amen.