Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r.

Rozmyślanie. 

POD OPIEKĄ MATKI.

Nasze nowe życie jest życiem ,,z pełni Chrystusowej” (J 1, 16). Jesteśmy dziećmi Bożymi dzięki Łasce, przez Chrystusa Pana i w Chrystusie Panu, prawdziwym Synu Bożym z natury. W takim zaś razie musi nas łączyć jakiś bliski, choć oczywiście na Łasce oparty stosunek z Maryą. Istotnie, Marya jest w pełnym znaczeniu Matką Odkupionych.

1. Matka Odkupiciela.

Nazywając Maryę naszą Matką, opieramy się nie tylko na słowach, jakie do Niej wyrzekł konający Syn o Janie i o nas (J 19, 27) (jak to tłumaczą Ojcowie Kościoła). Macierzyństwo Jej ma głębsze podstawy. Sięga ono do godziny Zwiastowania. Wtedy Marya Swą wolną decyzją, Swym pokornym, a wspaniałomyślnym Fiat (Łk 1, 38) oddała Duchowi Świętemu Swą Dziewiczą Krew, aby utworzył z Niej Ciało Słowa Przedwiecznego. Syn Boży przyjął ludzką naturę z Maryi. Marya jest prawdziwie Matką Boga-Człowieka, Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Otóż w tej ludzkiej naturze, wziętej z Maryi jest Chrystus Pan naszą Głową przez Łaskę. W Jego Świętym Człowieczeństwie jest pełnia nadprzyrodzonego Bożego Życia. Z Chrystusa Pana przepływa ono do tych wszystkich, którzy przez Chrzest Święty zostali w Niego włączeni. Chrystus Pan, Głowa przez Łaskę, my Jego członki przez Łaskę, to dopiero cały według Planów Bożych Chrystus Pan, Chrystus w Swojej pełności, jak się wyraża Św. Paweł (Ef 4, 13). Św. Augustyn pisze: ,,Głowa i Ciało tworzą jedność, jednego Jezusa Chrystusa” (In. Ps., 71).

Tym samym prawdziwe Macierzyństwo łączy Maryę ze wszystkimi członkami Chrystusa Pana. Jest Matką cielesną Chrystusa Pana, a przez Niego i w Nim naszą duchową Matką. Jemu dała Życie naturalne, a nam przez Niego i w Nim życie nadprzyrodzone. Dopiero w tym duchowym, nadprzyrodzonym Macierzyństwie znajduje dopełnienie Jej Macierzyństwo wobec Chrystusa Pana. Bardzo jasno wypowiedział to Pius X w swej encyklice jubileuszowej o Niepokalanej: ,,W Łonie Matki Najczystszej przyjął Chrystus Ciało fizyczne i utworzył Sobie jednocześnie w Nim Ciało duchowe, składające się z tych, którzy w Niego wierzą. Dlatego słusznie można mówić, że Marya, nosząc pod Sercem Zbawiciela, nosiła z Nim tych wszystkich, których życie zawarte było w Życiu Zbawiciela. Nas wszystkich, którzy należymy do Chrystusa Pana, którzy według Apostoła, jesteśmy członkami Jego Ciała, z Ciała i Krwi Jego’ (Ef 5, 30), zrodziła Marya jako ciało, tworzące jedną całość” (Enc. ,,Ad diem”).

— Zastosowanie. Z Miłością pełniła Marya tę posługę Matki od Nazaretu po Golgotę. Z Miłością pełni dalej w Niebie Urząd Matki. Zasiadający po Prawicy Bożej Chrystus Pan pełni dalej w każdej poszczególnej duszy aż do końca powołanie Odkupiciela. Tak samo w Chwale Niebieskiej Marya pełni Swe posługiwanie Macierzyńskie. Tą wielką troską, którą kiedyś otaczała swego cielesnego Syna, obejmuje Go teraz w Jego członkach, a swych duchowych dzieciach. Dziś trzeba Chrystusowi Panu przygotować miejsce w duszach, jak ongiś w Betlejem. Chrystusowi Panu w duszach życie dawać, jak kiedyś, w pierwsze Boże Narodzenie. Chrystusa Pana w duszach bronić przed morderczą ręką Heroda. Chrystusa Pana w duszach opieką otoczyć i pielęgnować, jak w Nazarecie. Gdzie tylko Chrystus Pan daje duszy jakąś Łaskę Odkupienia, tam wszędzie jest współczynna Marya ze Swą Matczyną posługą.

— Postanowienie. Dziecięce zaufanie do Matki Niebieskiej, szczególnie w sprawach duszy własnej.

2. ,,Ministrant przy Ofierze Odkupienia”.

Z Postanowienia Bożego Chrystus Pan miał Sobie wysłużyć Cierpieniem i Śmiercią Swoje stanowisko Głowy ludzkości przez Łaskę. Przez śmierć krzyżową pełnia Jego Łaski miała popłynąć strumieniem.ku nam. Ceną Swej Krwi miał nabyć dla nas życie Łaski. Dopiero z przebitego Serca, jak Ojcowie często mówią, miała się narodzić Oblubienica Chrystusowa, Kościół, Rodzina dzieci Bożych. Tajemniczym tego symbolem jest Woda i Krew, które popłynęły z otwartego Boku Chrystusa Pana.

Na Mocy tego samego Postanowienia Bożego Marya wzięła jak najbardziej czynny udział w wielkim czynie Odkupienia i Ofiary, któremu zawdzięczamy życie Łaski. Nie tylko przygotowała Żertwę w Swym Najczystszym Łonie i strzegła Jej do do chwili Ofiary, ale gdy nadeszła ta godzina, towarzyszyła Barankowi na miejsce Ofiary i tam największy Swój Skarb oddała za zbawienie świata. Uczyniła to w najdoskonalszej ,,wspólnocie cierpienia i woli” (Pius X) z Barankiem Bożym, składającym za nas Ofiarę na Krzyżu. Uczyniła to jak się wyraził Leon XIII – ,,jako ministrant przy dopełnianiu się Tajemnicy naszego Odkupienia” (Enc: ,,Adiutricem populi).

Ale w takim razie Marya stała się na Golgocie naprawdę duchową Matką wszystkich przez Chrystusa Pana odkupionych. Wielki teolog Scheeben mówi: ,,Jak Chrystus Swym Cierpieniem rodzi nową ludzkość po ojcowsku, tak Marya tę nową ludzkość rodzi Swym Współcierpieniem po Macierzyńsku” (*).

Według Planów Bożych, Marya jest w Dziele Odkupienia czynnikiem Matczynej posługi. Wcielenie jest podstawą Jej Macierzyństwa, które Swoje dopełnienie znalazło pod Krzyżem. Słowa Pana Jezusa: ,,Oto Matka twoja”, to tylko uroczyste wprowadzenie w prawa i obowiązki Matki.

— Zastosowanie. Marya jest według słów Piusa X: princeps gratiarum largiendarum ministra — ,,główną Szafarką przy rozdawnictwie Łask”. Na bolesnej drodze od Nazaretu do Golgoty stała się Marya Matką duchową ludzi. W nagrodę za to bolesne macierzyństwo dziś w radości rodzi i przywodzi Chrystusowi Panu nowych członków, aż dojdzie.On kiedyś do Swej pełności w ostatnim Swym członku. To duchowe Macierzyństwo z Jego zadaniami jest istotną cząstką Nieba Maryi, Jej wiecznym Matczynym szczęściem. To nam daje prawo do wielkiej ufności wobec Maryi, głównie w sprawach duszy swojej i innych.

— Postanowienie. Dziecięce zaufanie do Matki Niebieskiej, szczególnie w sprawach dusz innych.

Modlitwa.

Dzięki Ci, Boski Odkupicielu, za tę decyzję pełną Mądrości i dobroci, przez którą dałeś mi nie tylko prawo dziecięctwa wobec Twego Ojca, ale i swą Matkę uczyniłeś Matką moją. Udziel mi trochę swej dziecięcej miłości ku Niej! A Ciebie, Matko Najmilsza, pozdrawiam słowami, które tak często w czasie wielkanocnym śle Ci świat odkupiony: ,,Królowo Nieba wesel się!” Ale jednocześnie proszę Cię:

Monstra Te esse Matrem!

Pokaż, żeś jest Matką!” (Ave maris stella). Amen.

(*) M. Jos. Scheeben: Handb. d. kath. Dogmat. III. Freiburg 1938.