Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

UWAGA!

W piątki Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, obowiązuje POST ŚCISŁY. Jutro, tj. w sobotę obowiązuje POST ŚCISŁY. Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

Będziecie czerpać wody z radością ze Zdrojów Zbawienia. — Ks. Iz. 12, 3.

PRZYGOTOWANIE. — Najświętsze Rany Pana Jezusa są to owe zdroje błogosławione, przepowiedziane przez Proroka Izajasza, z których możemy otrzymać wszystkie Łaski, jeśli Go o nie z wiarą, prosimy. Są to Źródła Miłosierdzia, Źródła nadziei, a nade wszystko Źródła Miłości. Ich bowiem wody, obmywając dusze z plam grzechowych, zapalają je także Świętą Mi­łością. Starajmy się więc często uciekać do Bo­skich Zdrojów Zbawiciela, by gasić w nich swe pragnienie.

I. — Najświętsze Rany Pana Jezusa są to owe Źródła Błogo­sławione, przepowiedziane przez Proroka Izajasza, z Któ­rych możemy otrzymać wszystkie Łaski, jeśli Go o nie z wiarą prosimy. Będziecie czerpać wody z radością ze Zdrojów Zbawicielowych. Są to w pierwszym rzędzie Źródła Miło­sierdzia; dlatego bowiem Pan Jezus dał Sobie przebić Ręce, Nogi, Swój Bok Najświętszy, aby ułagodzić zagniewaną na nas Sprawiedliwość Bożą i dać nam bezpieczne schronienie, gdzie byśmy się mogli ukryć przed pociskami tej Sprawiedliwości.

Sam Pan Bóg zachęca nas w Pieśni nad pieśniami do ufności w Jego Miłosierdzie, gdy mówi: Przyjdź, gołębico Moja, w rozpadli­nach skalnych, czyli innymi słowy, jak to tłumaczy Św. Piotr Damian: Wejdź w Rany Moje, w Których jest złożone wszelkie dobro twej duszy. — Jaśniejsze są słowa, jakie Pan Bóg użył u Proroka Izajasza: Na Rękach Moich napisałem cię. Jakoby mówił: Owieczko Moja, nie trać ufności; widzisz, ile mnie kosztowałaś? Mam cię wypisaną na Swych Rękach, w tych Ranach, jakie poniosłem za ciebie. One Mi zawsze przypominają, bym ci pomagał i bronił cię od nieprzyjaciół; ko­chaj Mnie więc i we Mnie swą ufność pokładaj.

Najświętsze Rany Pana Jezusa są również Zdrojami nadziei, gdyż, jak pisze Św. Paweł, Pan Jezus dlatego chciał umrzeć wyniszczony Cierpieniami, aby uzyskać Niebo dla wszystkich grzeszników skruszonych, chcących się poprawić. Doskonałym zosta­wszy, stał się wszystkim, którzy Mu posłuszni są, przyczyną zbawienia wiecznego. — Pewnego razu Św. Bernard, będąc chory, ujrzał się przed Trybunałem Bożym, gdzie szatan, oskarżając go z grzechów, powiedział mu, iż na Niebo nie zasługuje. Święty odpowie­dział: Prawda, iż na Niebo nie zasługuję, lecz Pan Je­zus ma podwójne Prawo do tego Królestwa: naj­pierw, iż jest prawdziwym Synem Bożym, a nastę­pnie, iż nabył Je przez Śmierć Swoją. On się zado­wala jednym z tych Praw, drugie zaś mnie odstę­puje; z tego powodu proszę o Niebo i spodziewam się Je otrzymać. To samo i my również mówić mo­żemy. Najświętsze Rany Pana Jezusa są naszymi zasługami, na­szą nadzieją.

II. — Najświętsze Rany Pana Jezusa są wreszcie Zdrojami Mi­łości, gdyż wody, jakie z Nich płyną, obmywają, a zarazem zapalają nasze dusze tym błogosławio­nym ogniem, który Pan Jezus przyszedł na ziemi zapalić w sercach ludzkich. Toteż woła Św. Bonawentura: O Rany, Które ranicie serca najbardziej zatwardziałe i zapalacie dusze najzimniejsze ogniem Miłości Bożej!

Św. Paweł powiedział: Albowiem nie ro­zumiałem, żebym co umiał między wa­mi, jedno Jezusa Chrystusa i Tego Ukrzyżowanego. Dobrze wiedział Apostoł, iż Pan Jezus w stajence się urodził, że przez lat trzy­dzieści mieszkał w warsztacie, że Zmartwych­wstał i wstąpił do Nieba, a jednak powiedział, iż chce tylko znać Pana Jezusa Ukrzyżowanego, ta bowiem Tajemnica pobudzała go szczególniej do kochania Odkupiciela; czytał bowiem w Jego Ranach, jak niezmierną Miłością On nas ukochał. Starajmy się więc często przez pilne rozmyślanie uciekać się do tych Boskich Zdrojów Zbawiciela. Wszyscy pragnący, pójdźcie do wód.

Modlitwa:

Oto upadam na kolana, o Dobry i Najsłodszy Jezu, przed Obliczem Twoim, prosząc i błagając z całą gorącością ducha, na jaką zdobyć się mo­gę, abyś raczył wlać w serce moje żywe uczucia wiary, nadziei i miłości, oraz prawdziwą za grze­chy moje skruchę i mocną wolę poprawy, podczas gdy z głębokim uczuciem miłości i boleści rozpamiętywam i w duchu oglądam Pięć Ran Twoich, mając przed oczyma, co już mówił Prorok Dawid o Tobie, o Dobry Jezu: Przebili ręce i nogi moje, policzyli wszystkie kości moje.

— „Ojcze Przedwieczny, Który przez Mękę Twego Jednorodzonego Syna i przez Krew, jaką On prze­lał z Pięciu Ran Swoich, odnowiłeś ludzką naturę, przez grzech skażoną; udziel mi Łaski, abym, czcząc tu na ziemi te Pięć Ran Boskich, zasłużył dostąpić w Niebie owocu Tej Krwi Przenajświętszej“. — Uczyń to z Miłości ku Jezusowi i Najświętszej Pan­nie Maryi. Amen. (* I, 588)

© salveregina.pl 2023