CZWARTEK III TYGODNIA ADWENTU. Rozmyślanie. Pan Jezus cierpiał przez całe Życie.

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

 

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

 TOM I.

 

 

 

 

 

UWAGA!!!

Jutro i pojutrze, tj. 22-23 grudnia, przypadają kolejno drugi i trzeci dzień kwartalnych Suchych Dni Adwentowych, tzw. Zimowych, w których — zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym — obowiązuje POST ŚCISŁY (ilościowy dla osób od 21 do 60 roku życia; jakościowy od 7 roku życia).

 

 

 

 

Jam-ci jest ubogi i w pracach od młodości mojej. — Ps. 81, 16.

 

PRZYGOTOWANIE. — Nikt tak nigdy nie ko­chał Pana Boga i swej duszy, jak Pan Jezus miłuje Ojca i dusze nasze. Od pierwszej chwili Swego Istnienia widział On każdy grzech poszczególny, a wiedząc, jak grzech znieważa Ojca Niebieskiego i jaką szkodę nam przynosi, przez całe Życie cier­piał najsroższe męczeństwo. Jeśli jednak Pan Jezus tak cierpiał nie za swoje grzechy, o ile słuszniej cierpienia nam się należą, bośmy na nie przez grzechy zasłużyli.

 

I. — Rozważ, iż Pan Jezus wszystkie Męki i zniewagi całego Swego Życia już od chwili Po­częcia miał przed Oczyma. „Ból mój zawżdy jest przed Mym Obliczem” (Ps. 37, 18). Już jako ma­leńkie Dziecię składał je Ojcu w ofierze na za­dośćuczynienie za nasze grzechy i już wtedy roz­począł Dzieło Odkupienia. Pan Jezus objawił pew­nemu Swemu słudze, iż przez całe Życie, od Po­częcia do Śmierci, cierpiał nieustannie, a cierpiał tyle za każdy z naszych grzechów, iż gdyby miał tyle Żyć, ilu ludzi na świecie, tyle razy umarłby z bólu, gdyby Bóg Ojciec nie zachował Go przy Życiu dla cierpień tym większych. Jakież mę­czeństwo nieustannie ponosiło kochające Serce Pana Jezusa na widok wszystkich grzechów ludz­kich, skoro już od pierwszych chwil życia każdy poszczególny grzech stał Mu przed Oczyma, a każ­dy sprawiał Mu boleść niezmierną.

Św. Tomasz powiada, iż owa Boleść, jaką Pan Jezus ponosił na widok zniewag, wyrządza­nych Swemu Ojcu, i szkód, jakie grzech sprowa­dzał na dusze Przezeń ukochane, była tak wielka, iż przewyższała ból wszystkich skruszonych grzeszników, nawet tych, co z żalu pomarli. — I rzeczywiście, żaden bowiem grzesznik nigdy tak nie ukochał Pana Boga i swej duszy, jak Pan Jezus miłował Swego Ojca i dusze nasze. Widok wszyst­kich grzechów, za które Odkupiciel miał zadość­uczynić, wywołał Konanie Pana Jezusa w Ogrójcu, a przecież tenże widok towarzyszył Mu od pierw­szej chwili Jego Istnienia. Jam ci jest ubogi i w pracach od młodości mojej. Tak więc przez usta Dawida Sam nasz Zbawiciel prze­powiedział, iż całe Jego Życie będzie nieustannym cierpieniem. Stąd Św. Jan Chryzostom wnioskuje, iż jedynie grzechy trapić nas powinny i jak Pan Jezus z powodu naszych grzechów cierpiał przez całe Życie, tak i my, którzyśmy je popełnili, powinniś­my ustawicznie żałować, gdy sobie przypomnimy, iż obrażaliśmy Pana Boga, Który nas tak ukochał.

 

II. — Św. Małgorzata z Kortony nigdy nie przestawała opłakiwać win swoich; pewnego razu spowiednik rzekł do niej: Małgorzato, dość żalu, Pan Bóg ci już przebaczył. Jak to? powiedziała Święta. Czy mogą, mi wystarczyć łzy, jakie wyla­łam, i żal za owe grzechy, za które Pan Jezus cier­piał przez całe Życie? Naśladujmy tę świętą grzesznicę i myśląc często o naszych grzechach, mówmy do Pana Jezusa:

 

 

Modlitwa.

Oto, mój Jezu, u Nóg Twoich niewdzięcznik, Twój prześladowca, z powodu którego cierpiałeś przez całe Życie. — Lecz powiem do Ciebie z Iza­jaszem: „Aleś Ty wyrwał duszę moją, aby nie zginęła, zarzuciłeś w tył wszyst­kie grzechy moje” (Ps. 38, 17). Obrażałem Cię i martwi­łem tylu swymi grzechami, lecz pomimo to nie wzbraniałeś się przyjąć na Swe barki ciężaru win moich. Dobrowolnie duszę swą skazywałem na to, by w piekle gorzała, ilekroć ciężko obraża­łem Ciebie, a Ty ceną Krwi Swojej nie omieszka­łeś jej wyzwolić — uratowałeś ją od zguby. Uko­chany mój Odkupicielu, dziękuję Ci za to. Chciałbym umrzeć z żalu na myśl, iż tak niegodnie ob­chodziłem się z Twą Dobrocią Nieskończoną.

Miłości moja, przebacz mi i weź w posiadanie całe moje serce. Powiedziałeś, iż jeśli Tobie kto drzwi otworzy, nie omieszkasz doń wstąpić i z nim zostaniesz. „Jeśliby kto otworzył Mi drzwi, wnijdę do niego i będę z nim wieczerzał” (Ks. Ap. 3, 20). Jeśli przez pewien czas odtrąca­łem Cię od siebie, to teraz Cię miłuję i pragnę je­dynie Twojej Łaski. Oto drzwi otwarte, wstąp do mego biednego serca, lecz wejdź doń, aby już z niego więcej nie ustąpić. Ono biedne, lecz skoro je nawiedzisz, bogatym się stanie. Stanę się na zawsze bogatym, gdyż będę posiadał Ciebie, Do­bro Najwyższe. — Królowo Nieba, Matko Bolesna Bolesnego Syna, i ja stałem się przyczyną Twych cierpień. Sprawiając bowiem cierpienia Panu Jezu­sowi i Tobie je sprawiałem; w znacznej bowiem części cierpień Pana Jezusa miałaś udział. — Matko moja, i Ty mi przebacz, wyjednaj mi Łaskę, abym już nigdy więcej nie zdradził Pana Jezusa, Który jak się tego spodziewam, powrócił do mej duszy. Amen. (II., 337)

 

 

 

Zachęcamy do:

1. poznania Nauki katolickie. Okres Bożego Narodzenia – Adwent.
   
2. uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu.
3. uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP — dzień 21
4. Nowenna na cześć Bożego Narodzenia na pamiątkę oczekiwania Najświętszego Dzieciątka Jezus –Dzień szósty.
5. Nowenna do Najświętszej Maryi Panny przez 9 dni oczekiwania porodzenia Zbawiciela świata przed Narodzeniem Jego – dzień 6

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023