Zawartość strony
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM I
(od 1 stycznia do 30 czerwca)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Przedstaw sobie pełnego Dobroci Pana naszego Jezusa Chrystusa w pośród Swoich ukochanych Apostołów.
II. Proś o Łaskę oceniania Darów, których im udziela.
I. Punkt.
Pan Jezus przekazuje Apostołom posłannictwo otrzymane od Ojca Niebieskiego.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Pan Jezus powiedziawszy Apostołom po raz wtóry: Pokój wam, rzekł im: Jako Mnie posłał Ojciec, i Ja was posyłam (Jan XX), aby osiągnąć cel jednakowy: Chwałę Mego Ojca i zbawienie ludzi jednakowymi środkami i modlitwą, nauczaniem wszelakiego rodzaju wśród prześladowań i przeszkód; w nadziei, a raczej w pewności otrzymania jednakowej nagrody: Albowiem Ja wam ukazuję Królestwo, jako Mi ukazał Ojciec Mój: Abyście jedli i pili u Stołu Mego w Królestwie Moim i siedzieli na stolicach, sądząc dwanaście pokoleń Izraelskich (Łuk. XXII). Jakże to szczytne zadanie: być posłannikiem Pana Chrystusowym do ludzi!… Współpracować z Nim w Dziele Odkupienia świata, w Dziele wiecznego zbawienia dusz braci.
ZASTOSOWANIE. Nie sądź, aby to piękne posłannictwo było wyłącznie kapłanom powierzone: wszyscy wierni są zawezwani; wszyscy w miarę wpływu, jaki wywierają na innych, mogą i powinni wziąć w nim udział, aby także mieli udział w obiecanej nagrodzie: Bóg każdemu z osobna, mówi Eklezjastyk, dał rozkazanie o bliźnim swoim (Ekkl. XVII), polecił każdemu duchową sprawę drugiego.
UCZUCIA [**]. Akt uwielbienia, radości i wdzięczności za możność współpracowania ze Zbawicielem i Świętym Kościołem w wielkim Dziele Chwały Bożej i zbawienia bliźnich. Zawstydź sam siebie, że twoje myśli są często tak poziome i światowe. Ziemi zaledwo tylko stopą dotknąć się powinieneś, a duchem żyć w Niebie.
POSTANOWIENIE [***]. Będę się starał wypełnić rozkaz Pawła Świętego: „Przeto jeśliście z Chrystusem powstali, co w górze jest, szukajcie: gdzie Chrystus jest na Prawicy Bożej siedzący (Kolos. III. 1).
II. Punkt.
Pan Jezus udziela Apostołom Swego Ducha.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Posłannictwo, jakie Pan nasz Jezus Chrystus zlecił Apostołom, przewyższało nieskończenie ich siły; a zatem, chcąc zastosować środki do celu, tchnął na nich, mówi Ewangelista i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego (Jan XX). Symbolicznym tym tchnieniem udziela Chrystus Pan Apostołom Ducha Świętego, Który jest w Nim i pochodzi od Niego, jak On pochodzi od Ojca; a udziela im dlatego, aby umarłszy duchowi świata, żyli odtąd w Duchu Pana Chrystusowym: wręcz przeciwnym duchowi świata, bo ten jest duchem samolubstwa, pychy, zmysłowości, nienawiści, chciwości. Duch zaś Pana Chrystusowy duchem zaparcia, pokory, umartwienia, ubóstwa i miłości.
ZASTOSOWANIE. Badaj się pilnie i staraj się mieć jasne o tym pojęcie, jaki duch panuje w tobie; czy Pana Chrystusowy, czy też duch świata… i do jakiego stopnia pierwszy albo drugi rozciąga nad tobą swe panowanie.
UCZUCIA. Obudź w sobie gorącą chęć należenia do tych prawdziwych dzieci Bożych, o których mówi Apostoł Paweł Święty: „Któregokolwiek Duch Boży rządzi, ci są synami Bożymi” (Rzym VIII) a tym samym są braćmi Chrystusa Pana i Jego towarzyszami w Dziele zbawienia dusz.
POSTANOWIENIE. Dołożę starania i pilności, aby żyć w Duchu Pana naszego Jezusa Chrystusa.
III. Punkt.
Pan Jezus nadaje Apostołom władzę odpuszczania grzechów.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Tchnąwszy na Apostołów Ducha Świętego, rzekł im Pan Jezus: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone; a którym zatrzymacie, są zatrzymane. (Jan XX). Te są pamiętne Zbawiciela Słowa, którymi ustanowił Sakrament Pokuty i udzielił Apostołom, a w osobie Apostołów, wszystkim prawnie powołanym kapłanom przedziwną władzę odpuszczania grzechów, chociażby bardzo licznych i bardzo ciężkich po Chrzcie Świętym popełnionych. Jakaż niewymowna dobroć i wspaniałość bezprzykładna ze strony Pana naszego Jezusa Chrystusa.
ZASTOSOWANIE. Dla lepszego ocenienia Daru udzielonego nam w Świętym Sakramencie Pojednania zapytajmy, czy mielibyśmy nadzieję zbawienia bez tej drugiej dźwigni po upadku, jak się wyraża Sobór Trydencki, my, ludzie słabi, którzy dajemy się uwieść i pociągnąć tak łatwo… Czy wdzięczność twoja odpowiadała wielkości Dobrodziejstwa? Ile razy za nie dziękowałeś Panu Bogu?
Niestety! może uważałeś ten Święty Sakrament za jarzmo uciążliwe… może go nadużywałeś… może posunąłeś się aż do świętokradztwa… albo wreszcie z powodu błędów w przygotowaniu może małe tylko odnosiłeś korzyści?
ROZMOWA DUSZY [****] z naszym Boskim Zbawcą. Okaż Mu wdzięczność za Dobrodziejstwo niewypowiedziane w ustanowieniu Sakramentu Pokuty… itd.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny w miesiącu maju: Nabożeństwo majowe – dzień 1
- uczczenia Zmartwychwstania Pańskiego: Nabożeństwo na okres wielkanocny.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023