Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

UWAGA!

W niedziele Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 4, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, nie obowiązuje dyscyplina postna. Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

 

 

 

 

I. Wśród tłumnie zebranej rzeszy towarzyszącej pochodowi Pana Jezusa, przypatrz się pobożnym niewiastom a osobliwie Przenajświętszej Pannie, Matce Jego.

II. Proś, by się w twym sercu obudziło szczere współczucie.

 

 

I. Punkt.

Poszła za nim wielka rzesza ludu i niewiast, które płakały go i lamentowały (Łuk. XXIII, 27).

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Ewangelia nie mówi nam, czy wszyscy, którzy szli za Zbawicielem, byli prze­jęci tym samym współczuciem i miłością, co owe pobożne niewiasty. Wielu, a może nawet i większa ich część, nie mówiąc już nic o jawnych nie­przyjaciołach Pana Jezusa, towarzyszyli temu smutne­mu pochodowi tylko z próżnej ciekawości, mimo woli prawie pociągnięci, nie troszcząc się zresztą wcale o los tego, który przecież za nich miał umrzeć.

ZASTOSOWANIE. I teraz jeszcze, w tym czasie Postu Wielkiego jest wielu takich, którzy roz­pamiętywają całą Mękę Pańską i towarzyszą pochodowi Chrystusa Pana na górę Golgoty. Ty także do nich należysz, a podobno nawet z większym możesz to czynić spokojem i więcej na to masz chwil wolnych, niż inni chrześcijanie. Jakież je­dnakże wrażenie sprawiają, jakież uczucia wy­wołują w tobie owe rozmyślania i rozpamiętywania Męki Zbawiciela? Czy jesteś wówczas tak, jak owe pobożne niewiasty, wzruszony współ­czuciem, rozgorzały miłością, przejęty boleścią i żalem na myśl, że to dla grzechów twoich i z Miłości ku tobie Pan Jezus cierpi i umiera?

UCZUCIA [**]. Błagaj gorąco Pana Jezusa, aby nauczył ciebie tak, jak nauczył niektóre dusze wybrane, rozpamiętywać Jego Mękę Bolesną i w tym roz­pamiętywaniu znaleźć niewyczerpane źródło słod­kich łez i nieustanny wzrost w Miłości Jego.

POSTANOWIENIE [***]. Podwój usiłowania, byś w mia­rę, jak się zbliża koniec Postu 40 dniowego, coraz goręcej rozpamiętywał Mękę Pańską.

 

 

II. Punkt.

I szły za Jezusem niewiasty, które płakały Go i la­mentowały.    

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Chociaż Św. Łukasz, mówiąc o tych niewiastach litościwych nie czyni wyłą­cznej wzmianki o Matce Pana Jezusowej, można jednak według stałej tradycji przypuścić i wierzyć, że Syn i Matka na tej także się drodze spotkali; tym bardziej, iż Św. Jan wyraźnie powiada, że Matka Jego była na Kalwarii podczas ukrzyżo­wania — i stały pod krzyżem Jezusowym Matka Jego i siostra Matki Jego itd. (XIX, 25). Lecz któż jest w stanie wyrazić uczucia i udręczenie Serca tej Matki najmiłośniejszej i najtkliwszej z matek, gdy przecisnąwszy się przez mnogie tłumy ludu, znalazła się nagle wobec Swego Bo­skiego Syna, tak strasznie oszpeconego.. całkiem zbitego… z Głową zranioną ciernistą koroną… okrytego Krwią i Ranami… otoczonego żołnierza­mi i katami, którzy nieustannie złorzecząc Mu, na Śmierć Go wloką?

ZASTOSOWANIE. Pan Bóg chciał, by te straszne Bo­leści przeszyły Serce Najświętszej Panny dlatego, żeby z pomiędzy Wszystkich Świętych Ona naj­większy udział miała w Męce Chrystusowej — w Dziele Odkupienia; i by w ten sposób zebrała Sobie takie Skarby Zasług i Świętości, jakich by zebrać nie mogli ludzie wszyscy, którzy żyli i żyć jeszcze będą aż do końca świata.

Nie dziwuj się więc i nie uskarżaj wcale, a przede wszystkim nie zniechęcaj się w żaden sposób, jeżeli Pan Bóg ci ześle wiele cierpień i zmartwienia; bądź przekonany, że dlatego tak z tobą postępuje, aby ci dać możność do wzrastania w Jego mi­łości i wzbogacenia się w zasługi.

UCZUCIA. Bolej nad niewymownymi Cierpie­niami Pana Jezusa i Maryi. Ofiaruj je Bogu Ojcu za zbawienie świata… za nawrócenie grzeszników… jako zadośćuczynienie za twe własne grzechy.

POSTANOWIENIE. Uważaj się za szczęśliwego, że w wypełnieniu swych obowiązków masz cza­sem… często…, a może zwykle do zniesienia jakieś przykrości i udręczenia ducha i serca.

 

 

PRZEKAŻ 1.5% PODATKU
na rozwój Salveregina. Bóg zapłać
KRS: 0000270261 z celem szczegółowym: Salveregina 19503

 

 

III. Punkt.

A Jezus, obróciwszy się do nich, rzekł: Córki jero­zolimskie, nie płaczcie nade Mną, ale same nad sobą płacz­cie i nad synami waszymi.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Podziwiaj wielkoduszność i tkli­wość Serca Pana Jezusowego: zapomina o wszystkich swoich cierpieniach, zapomina o samym sobie, aby tylko mieć pieczę o innych, i przestrzec przed złem, które im grozi i zachęcić do łez żalu i do uczynków pokutnych dla odwrócenia złego.

ZASTOSOWANIE. O jakże dalekim jesteś od tej wielkoduszności: od tej bezgranicznej Miłości Chrystusowej! Czyż nie zdarza ci się często, iż w boleściach ciała lub ducha zapominasz o po­winnościach względem bliźnich i żądasz, aby cały świat zajmował się tobą i litował się nad twym losem; a gdy spostrzeżesz, iż tak nie jest, czy nie wpadasz w zły humor, czy nie narzekasz? Wpatruj się lepiej w Pana Jezusa, a staniesz się bar­dziej wielkodusznym; mniej zajęty samym sobą; więcej zważającym na potrzeby innych. Twą za­sadą będzie wtedy; nigdy nie dopuszczać, aby inni cierpieli z twojej przyczyny.

ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Panną spo­tykającą Swego Syna Boskiego na bolesnej dro­dze krzyżowej… omdlewającego pod ciężarem krzyża… z Sercem rozdartym na widok Matki, trawionej niewymowną boleścią… opuszczonego, od tych nawet, którzy Mu najwięcej winni i obo­wiązani byli.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Św. Józefa w miesiącu marcu ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo marcowe ku czci Św. Józefa, Oblubieńca NMP – dzień 17.
  2. Zaśpiewaj razem z nami nabożnie Gorzkie żale.
  3. poznania Nauki katolickiej oraz nabożeństwa na niedzielę Męki Pańskiej.
  4. poznania Nauki katolickie o Wielkim Poście.
  5. uczczenia Tajemnicy Odkupienia w Wielkim Poście: Nabożeństwo na okres Wielkiego Postu.
  6. uczczenia Męki Pańskiej: Nabożeństwo do Męki Pańskiej.
  7. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Bł. Jana Sarkandra, Męczennika: Nabożeństwo do Bł. Jana Sarkandra, Męczennika.
  8. lektury czytania wielkopostnego: Czytania wielkopostne o Matce Boskiej Bolesnej — dzień 33

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1)Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024

Powiązane: