Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

 

I. Przedstaw sobie Apostoła w chwili, gdy ujrzał swego Boskiego Mistrza.

II. Proś o Łaskę doznania uczuć, którymi prze­pełnione było wówczas serce Apostoła.

 

 

I. Punkt.

Piotr odchodzi powolnym krokiem od Świętego Grobu.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Gdy Św. Jan spiesznie po­wracał do Jeruzalem, aby się podzielić z Ucznia­mi radosną nowiną, Piotr z wolna postępował za nim, dziwując się sam u siebie, mówi Łukasz Święty, temu, co się stało (Rozdz. XXIV); rozważając w umyśle cudowność Tajemnicy, która się wyko­nała przy grobie Boskiego Mistrza i oddając się najróżnorodniejszym uczuciom: nadziei i bojaźni, radości i boleści, miłości i żalu.

ZASTOSOWANIE. Patrz, jaki piękny przykład naśladowania godny! Często sam na sam jeden zostajesz zajęty pracą lub w podróży, często sa­motnie przechadzasz się w mieście lub na wsi — wtedy, za przykładem Św. Piotra, zastanawiaj się nad jakąś Tajemnicą naszej Wiary, nad przed­miotem rozmyślania porannego, a doznasz nieraz w twym sercu pobożnych uczuć i wrażeń zba­wiennych. Ileż to pobudek zachęcić cię powinno, aby się to stało zwyczajem twoim! Próbuj, zacząwszy od dzisiaj, a przekonasz się za dni kilka, że pomyślne skutki przejdą twe oczekiwania.

UCZUCIA [**]. Upokórz się i żałuj, że zwyczajnie tak mało jesteś zajęty pobożnymi myślami, tak mało skupiony w duchu.

POSTANOWIENIE [***]. Dążyć do większego skupie­nia myśli i życia wewnętrznego.

 

 

 

PRZEKAŻ 1.5% PODATKU
na rozwój Salveregina. Bóg zapłać
KRS: 0000270261 z celem szczegółowym: Salveregina 19503

 

 

II. Punkt.

Pan Jezus ukazuje się Piotrowi.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. A iż widziany jest od Kefasa, potem jedenaściom (I. Kor. XV, 5). Po tak jasnym świadectwie Św. Pawła nie możem wątpić, że Św. Piotr pierwszy został zaszczycony wido­kiem Zmartwychwstałego Zbawiciela. Zaiste, rzecz dziwna! Święty Jan, ten uczeń najukochańszy, towarzyszył Jezusowi na Kalwarii, tam przyjął Jego ostatnie tchnienie; a jednak nie on, ale Piotr, który po trzykroć jawnie zaparł się swo­jego Mistrza, ujrzał pierwszy Pana Jezusa! A temu pierwszeństwu, jak się domyślać możemy, towa­rzyszyły słowa najłaskawsze i najżyczliwsze, które odjęły pokutującemu Apostołowi wszelką wątpliwość co do przebaczenia bożego i zapo­mnienia jego przeszłości.

ZASTOSOWANIE. Takie jest postępowanie Zba­wiciela z pokutującym uczniem: jakiż stąd wnio­sek dla nas? Oto, że Pan Bóg po Bożemu przebacza; a więc przebacza doskonale, bez zastrzeżenia i bez wypominania przeszłości; że kocha, a nawet pieszczotą duchową obsypuje pokutującego grze­sznika, jak gdyby nigdy nie doznał od niego żadnej zniewagi. Słusznie zauważył Św. Augu­styn: Dona Dei sunt sine poenitudine; Dary Boże są bez pożałowania, tj. nader hojnie, nie skąpo daje je Pan Bóg.

UCZUCIA. W słodkim serca uniesieniu powta­rzaj te piękne słowa pokutującego króla: Błogo­sław, duszo moja, Panu, Który miłościwie odpu­szcza nieprawości twoje, Który odkupuje żywot twój od zatracenia i koronuje cię w Miłosierdziu i Litości. (Psalm 103/102/).

POSTANOWIENIE. Nigdy wątpić nie będę o zupełnym odzyskaniu Łaski Bożej, chociażbym nie­szczęsny, w ciężkie upadł grzechy. Odrzucę wszelką myśl powątpiewającą o przebaczeniu tych grzechów, które w prostocie i pokorze serca na Świętej Spowiedzi wyznałem.

 

 

III. Punkt.

Piotr umacnia w wierze swych braci.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Pan Jezus dał się widzieć Kefasowi, a potem onym jedenastu. Dlaczegóż Pan Jezus daje pierwszeństwo Piotrowi i wyróżnia go pomimo jego upadku? Bez wątpienia dlatego, aby przy­wrócić mu cześć i poszanowanie wobec drugich Apostołów i aby zachować jego powagę, której potrzebował jako książę i naczelnik Apostolskiego grona. I w istocie, świadectwo Piotra miało wiel­kie znaczenie, bo wszyscy mu uwierzyli, wołając: „Wstał Pan prawdziwie… ukazał się Szymonowi” (Łuk. XXIV). Tutaj rozpoczyna Piotr Święty posłannictwo, jakie zlecił mu Chrystus Pan w tych słowach: „Szymonie: ty, kiedy nawrócisz się, utwierdzaj braci twoich”.

ZASTOSOWANIE. Jakżeż Dobrym i Miłosiernym jest Pan dla wszystkich w Rozporządzeniach Swej Opatrzności! Uwielbiaj Go i wysławiaj, staraj się iść za przykładem, jaki ci daje. Jeżeli twój obowiązek nakazuje ci upomnieć tego, któremu drudzy winni są uszanowanie, czyń to z wielką oględnością, abyś nie naruszył jego powagi i znaczenia. Twoje upomnienia niechaj nie będą publiczne, chyba że naprawienie danego publicznie zgorszenia wymagać tego będzie. Wystrzegaj się także ganić go w jego nieobecności przed innymi lub też narze­kać, chociażby to nawet było powiedziane w sposób poufny. Jakże przestrzegałeś tej zasady po­stępowania?…

ROZMOWA DUSZY [****] z Świętym Piotrem. — Proś, abyś za jego wstawieniem się doznał tych samych uczuć uszanowania, pokory i gorącej miłości, jakich on doświadczył, gdy ujrzał i poznał Pana Jezusa.

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Tajemnicy Odkupienia w miesiącu kwietniu ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo kwietniowe do Tajemnicy Odkupienia – dzień 12.
  2. uczczenia Tajemnicy Przenajświętszego Oblicza Pana Jezusa w miesiącu kwietniu ku Jego czci poświęconym: Miesiąc kwiecień poświęcony ku czci Przenajświętszego Oblicza Pana Jezusa – dzień 12.
  3. poznania Nauki katolickie na okres Wielkanocny.
  4. uczczenia Tajemnicy Zmartwychwstania Pańskiego: Nabożeństwo na okres wielkanocny.

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024

Powiązane: