Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

 

I. Patrz na Pana Jezusa, rozmawiającego z faryze­uszami i saduceuszami.

II. Proś o serce szczere i otwarte.

 

 

I. Punkt.

Pan Jezus przybywa do kraju Magedan.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*].Wnet po cudownym rozmnożeniu chleba, Pan Jezus chcąc uniknąć oklasków i pochwał rzeszy, „rozpuścił je, mówi Marek Święty, a wszedł­szy w łódź z Uczniami Swoimi, przeprawił się na drugi brzeg morza Galilejskiego i przyszedł w strony Dalmanutu”, czyli Magedan, gdzie jeszcze nie opowiadał Ewangelii (Mar. R. VIII). Ojcowie Kościoła zauważali, że było widocznym zamiarem Pana Jezusa dać się poznać całemu domowi Izraelskiemu, gdyż ani jeden zakątek Judei nie został bez świa­tła Jego Nauki. Było to obrazem tego, co Apostołowie uczynić mieli na całym świecie.

ZASTOSOWANIE. Porównaj postępowanie twoje z postępowaniem Twego Boskiego Mistrza. Gdy ci się powiedzie w tej lub owej sprawie i zy­skasz uznanie ludzi, chętnie pozostajesz na wi­downi; ale gdy sprawy twoje zły obrót wezmą, wnet uciekasz i kryjesz się przed okiem świata! Pan Jezus postępuje całkiem przeciwnie. Kryje się przed wzrokiem i poklaskami tych właśnie, któ­rych zadziwił i olśnił Cudami Swoimi; chce tylko uzyskać owoc gorliwości Swojej i dosyć Mu na tym. O jak różny obyczaj Pana Jezusa od obyczaju twego!

UCZUCIA [**]. Nie nam, Panie, nie nam, ale Imieniu Twemu daj Chwałę (Ps. 114/113/).

POSTANOWIENIE [***]. Chciej mieć tylko Pana Boga Sa­mego świadkiem czynów twoich.

 

 

II. Punkt.

Pan Jezus gromi faryzeuszów.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ewangeliści nie wspominają nic o Nauczaniu i Cudach Pana Jezusa w krainie Magedan, tylko o obłudnym względem Niego postępowaniu faryzeuszów i saduceuszów, dwóch nawzajem nienawidzących się sekt religijnych, ale jak wszyscy sekciarze, zgodnych w nienawiści ku Panu Jezusowi. “Przystąpili tedy do Niego i poczęli z Nim rozmawiać, domagając się u Niego Znaku z Nieba. Quaerentes ab illo Signum de Coelo”. Ku­sząc Go, tentantes Eum, dodaje Ewangelista, tj. chcąc Go spotwarzyć, gdyby Cudu nie uczynił, zaprzeczyć Jego Potędze; gdyby zaś Cud uczynił, twierdząc, że czarta ma w Sobie. Ale “Jezus we­stchnąwszy w Duchu, ingemiscens Spiritu… rzekł: Rodzaj zły i cudzołożny Znaku szuka; a Znak nie będzie mu dano, jedno znak Jonasza proroka. I opuściwszy je, odszedł” (Mat. XVI. Mar. VIII).

ZASTOSOWANIE. Naucz się czynić to dla cnoty, co czynią źli dla występku: oni zapierają się swoich uprzedzeń i przekonań osobistych, aby jednozgodnie prześladować Pana Jezusa i Kościół Święty; a więc i ty także zaprzyj się swego egoizmu, zazdrości i upartego obstawania przy własnym zda­niu, a modlitwą i pracą połącz się z tymi, którzy walczą dla dobrej sprawy, patrz i szukaj jedynie tryumfu prawdy nad kłamstwem, dobrego nad złem. Jakże dotąd czyniłeś?

UCZUCIA. Proś Pana Boga o Łaskę, abyś pokonywał coraz silniej uczucie egoizmu, zazdrości i pró­żności.

POSTANOWIENIE. Szczególniejszą zwrócę uwagę na myśli, zamiary i intencje moje.

 

 

III. Punkt.

Pan Jezus wyrzuca Uczniom niedowiarstwo i niepojętność.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Spełniwszy zadanie Swoje w Magedan, “odszedł Jezus za morze Galilejskie. Et abiit trans fretum”. W drodze, rozmawiając z Apo­stołami, utwierdzał Ich przeciw zwodniczym na­ukom faryzeuszów, mówiąc: “Patrzcie, a strzeżcie się kwasu faryzeuszów i saduceuszów”. Lecz te słowa, których głębszego znaczenia nie zrozumieli, przypomniały im tylko, iż nie mają zapasu chleba i tym się troszcząc, mówili między sobą: “Że nie mamy chleba. Co poznawszy, rzekł im Jezus: Cóż myślicie między sobą małej wiary, że chleba nie macie? Jeszcze nie rozumiecie ani pamiętacie pięciorga chleba na pięć tysięcy ludzi i ileście koszów wzięli? Czemuż nie rozumiecie, żem wam nie o chlebie mówił, strzeżcie się kwasu faryze­uszów? Tedy rozumieli… że nie mówił, aby się strzegli kwasu chlebowego, ale nauki faryzeuszów i saduceuszów” (Mat. XVI, Mar. VIII).

ZASTOSOWANIE. Czy nie zasługujesz na taki zarzut Zbawiciela twego — ty, który tak mało wierzysz w Bożą Opatrzność i tak mało rozu­miesz Ducha Chrystusowego, a otrzymałeś tyle dowodów szczególniejszej Opieki Bożej i od dzie­ciństwa uczyłeś się Tajemnic Wiary?

ROZMOWA DUSZY [****] z Świętym Patronem twoim.

 

 

 

Zachęcamy do uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 27

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023

Powiązane: