Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Gdziekolwiek będzie ciało, tam się zbiorą i orły. — Łuk. 17, 37.

PRZYGOTOWANIE. — Dusze oderwane od świata to orły, wznoszące się ponad wszelkie rze­czy stworzone; sercem przebywają nieustannie w niebie. Owe orły tu na ziemi znajdują swe Niebo u Pana Jezusa w Przenajświętszym Sakramencie i nigdy nie mogą się nasycić odwiedzaniem Go i przebywa­niem przy Nim. Jeśli również pragniemy znaleźć szczęście, jakie daje Pan Jezus, ukryty w Przenajświętszym Sakramencie, oderwijmy serce od siebie i wszela­kich dóbr ziemskich; jeżeli zaś jaki błąd popełni­my, zaraz się uciekajmy do Tego Boskiego Zbawcy, by nas od niego uwolnił.

I. — Za owe ciało, o którym mówi Św. Łukasz, Święci ogólnie uważają Ciało Pana Jezusa; orłami zaś, które się zlatują do tego Ciała, są dusze, które się wznoszą ponad rzeczy ziemskie i wzlatują ku Niebu, za którym zawsze tęsknią i gdzie ustawicz­nie przebywają. Te orły swe Niebo na ziemi tam znajdują, gdzie jest Pan Jezus w Przenajświętszym Sakramencie i niejako nie mogą się nasycić odwiedza­niem Go, i przebywaniem w Jego Obecności. — Jeśli orły, skoro poczują pokarm dla siebie, z daleka się zlatują, by go odnaleźć, o ileż więcej my powin­niśmy biec i lecieć do Pana Jezusa w Przenajświętszym Sa­kramencie, jako do najdroższego Pokarmu serc naszych.

Dlatego Święci na tej łez dolinie zawsze biegli, jak jelenie spragnione do tego Niebiańskiego Źró­dła. Wielka Sługa Boża Maria Diaz, która żyła w czasach Św. Teresy, otrzymała pozwolenie od biskupa z Avilli, zamieszkania w krużganku koś­cielnym, gdzie ustawicznie przebywała wobec Przenajświętszego Sakramentu, który nazywała swym sąsia­dem. Czcigodny Brat Franciszek od Dzieciątka Jezus, karmelita bosy, gdy przechodził obok kościoła z Przenajświętszym Sakramentem, nie mógł się powstrzy­mać, by Go nie nawiedzić; mawiał, iż nie wypada, żeby ktoś, przechodząc koło domu swego przyjacie­la, nie wstąpił, aby go choćby pozdrowić i jakie słowo z nim zamienić.

Alvarez, wśród jakichkolwiek zajęć, często spoglądał na miejsce, gdzie był Przenajświętszy Sakra­ment, odwiedzał Go bardzo często, nawet w nocy kilkakrotnie. Płakał na myśl, iż pałace możnych pełne są ludzi, którzy spodziewają się od nich ja­kiejś nędznej korzyści, kościoły zaś są opuszczone, choć w nich mieszka Najwyższy Król Nieba, który przebywa wraz z nami na ziemi, jako na Tronie Miłości, bogaty w Dobra niezmierne i wieczne. — Mawiał też ten wielki Sługa Boży, że wielkie jest szczęście zakonników, którzy w swych domach ma­ją sposobność nawiedzać dniem i nocą tego Naj­wyższego Pana w Przenajświętszym Sakramencie, czego ludzie świeccy czynić nie mogą.

II. — Starajmy się więc często nawiedzać Pana Je­zusa w Przenajświętszym Sakramencie i aby odczuwać radość w Jego Boskiej Obecności, oderwijmy serce od wszelkich dóbr stworzonych, wcale bowiem nie zasługuje na pociechy niebiańskie, kto jest niewol­nikiem przyjemności zmysłowych. Skoro jaki błąd popełnimy, zaraz się uciekajmy do tego Boskiego Sakramentu, jest On bowiem Źródłem, przepowiedzianym przez Proroka dla wszystkich otwartym; w nim możemy zawsze dowoli obmywać dusze nasze z plam grzechów, które codziennie popełnia­my. Będzie źródło otworzone domowi Dawidowemu… na obmycie grzesznego.

Modlitwa.

Tak, mój Jezu, czynić postanawiam, lecz użycz mi siły, abym swe postanowienie wykonał. Wyznaję, Panie, iż będąc tak niegodnym i niewdzięcz­nym, nie powinienem się do Ciebie zbliżać. Ponieważ jednak wzywasz mnie z taką Dobrocią, nie upadać na duchu z powodu swej nędzy, prze­mień mnie, wyniszcz we mnie wszelką miłość, któ­ra nie jest dla Ciebie. Wszelkie pragnienie, które się Tobie nie podoba, każdą myśl, która nie jest skierowana ku Tobie. Jezu mój, moja Miłości, mój Skarbie, chcę Ciebie jedynie zadowalać, Tobie jedy­nie sprawiać przyjemność. Ty jedynie zasługujesz na mą całkowitą miłość i Ciebie chcę jedynie ko­chać całym sercem. Oderwij mnie, mój Panie, od wszystkiego i zwiąż mnie z Sobą, lecz zwiąż tak mocno, bym się już nie mógł więcej odłączyć od Ciebie ani w tym ani też w przyszłym życiu.

Maryo, Ty tak bardzo pragniesz, aby Twój Bo­ski Syn był kochany; jeśli mnie kochasz, uproś mi wielką miłość do Pana Jezusa utajonego w Przenajświętszym Sakramencie, wyjednaj mi, bym najgoręcej Go mi­łował. Otrzymujesz, o co prosisz. Wysłuchaj więc mnie i módl się za mną. Wyproś mi też wielką miłość ku Tobie, Ty bowiem jesteś najbardziej ko­chającą, najbardziej zasługującą na miłość, najbardziej przez Boga ukochaną. Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 13
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

© salveregina.pl 2023