Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić: „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

 

I. Wyobrażę sobie Pana Jezusa idącego wpośród nierozpoznających go dwóch Uczniów.

II. Prosić będę o Łaskę, abym zawsze znajdował się w Bożej Obecności.

 

 

I. Punkt.

Dwaj Uczniowie idą z Jeruzalem do Emaus.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Święty Łukasz, opowiada, że w sam Dzień Zmartwychwstania wieczorem szli dwaj Uczniowie Zbawiciela do miasteczka, którego imię Emaus, na sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem, gdzie jeden z Uczniów miał swoją posiadłość. Chcieli rozerwać strapiony umysł i otrząść się z bolesnych wrażeń i głębokiego smutku, w jakim pogrążyła ich Męka i Śmierć najukochańszego Mistrza. To też było przedmiotem ich rozmowy. Rozmawiali z sobą o tym wszystkim, co się było stało. (Rozdz. XXIV).

ZASTOSOWANIE. Gdy tęsknota lub smutek za­panuje w naszej duszy, natenczas szukać w uczci­wej rozrywce ulgi i pociechy nie jest ani wzbro­nione ani przeciwne chrześcijańskiej doskonałości. Lecz gdzież zazwyczaj tej rozrywki szukamy? Oto w długich rozmowach próżnych i swawol­nych, w czytaniach lekkiej książki, a co gorzej, w pewnych uciechach zmysłowych, które już nie ­raz okazały się niebezpieczne i zgubne dla nas. I w tym jest błąd nasz ubolewania godny. Nie masz prawdziwej pociechy w stworzeniu, jeżeli w nim nie mieszka Pan Bóg. Czy nie doświadczyłeś tego już nie raz?

UCZUCIA [**]. Wyznanie. — Żal

POSTANOWIENIE [***]. Łącz zawsze z rozrywką i odpoczynkiem dobrą intencję i myśl o Obecności Pan Boga. Uciekaj się do Niego w modlitwie, przede wszystkim w cierpieniach i troskach.

 

 

PRZEKAŻ 1.5% PODATKU
na rozwój Salveregina. Bóg zapłać
KRS: 0000270261 z celem szczegółowym: Salveregina 19503

 

 

II. Punkt.

Pan Jezus niepoznany przyłączą się do Swoich Uczniów.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Gdy rozmyślali i społem się py­tali, mówi Święty Łukasz, Jezus przybliżywszy się szedł pospołu z nimi. A oczy ich były zatrzy­mane, aby go nie poznali (Rozdz. XXIV). Boski Mistrz przyłącza się do niewiernych Uczniów, powodowany miłością i żądzą wyprowadzenia Ich z błędu, chce ich nauczyć, pocieszyć, umocnić i na drogę prawdy wprowadzić, jednym słowem, chce im być pożytecznym.

ZASTOSOWANIE. I my też powinniśmy w na­szych rozmowach mieć na celu pożytek bliźnich, zwłaszcza tych, którzy pod jednym dachem z nami mieszkają, albo którzy nas odwiedzają. Każdy powinien od nas wyjść lepszym, wynieść z na­szego towarzystwa jakąś myśl zbawienną. Do tego nas obowiązuje prawo miłości chrześcijań­skiej. Czy nie zaniedbujesz tej świętej powin­ności?

UCZUCIA. Wzbudź w sercu żywe pragnienie przyczynienia się do postępu duchowego bliźnich, zwłaszcza w twoich codziennych rozmowach z domownikami i przyjaciółmi.

POSTANOWIENIE. Po dłuższej rozmowie zawsze zapytam siebie, czylim nie popełnił jakich błę­dów i czy starałem się moją rozmowę pożyteczną uczynić dla siebie i dla drugich.

 

 

III. Punkt.

Pan Jezus zapytuje Uczniów.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Cóż to są za rozmowy, które idąc, macie między sobą, a jesteście smętni? A oni odrzekli: O Jezusie Nazareńskim… jako kapłani i przełożeni nasi wydali go na śmierć. A myśmy się spodziewali, iż on miał odkupić Izraela (tamże). Dlaczego Zbawiciel zapytuje Swoich Uczniów, cho­ciaż zna Ich najskrytsze myśli? Aby usłyszawszy z ust Ich własnych wyznanie błędnych i światowych pojęć, które wyrobili sobie o obiecanym Mesjaszu, łatwiej Ich mógł oświecić i pouczyć, upomnieć z większym pożytkiem i w ten sposób skuteczniej zaradzić złemu.

ZASTOSOWANIE. Naucz się tutaj, jak masz po­stępować, gdy ci przyjdzie wytknąć i poprawić cudze błędy, a następnie przedstawić całą donio­słość i nieszczęsne skutki tegoż błędu. Wtenczas tylko każdy przyjmie dobrze twoje upomnienie i wyświadczysz mu rzeczywiste i trwałe dobro­dziejstwo. Nie trzymając się tej mądrej rady, miasto poprawy, rozjątrzysz tylko.

ROZMOWA DUSZY [****] z Zmartwychwstałym Panem Jezu­sem, stosownie do uczuć i postanowienia dwóch poprzednich punktów.

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Tajemnicy Odkupienia w miesiącu kwietniu ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo kwietniowe do Tajemnicy Odkupienia – dzień 13.
  2. uczczenia Tajemnicy Przenajświętszego Oblicza Pana Jezusa w miesiącu kwietniu ku Jego czci poświęconym: Miesiąc kwiecień poświęcony ku czci Przenajświętszego Oblicza Pana Jezusa – dzień 13.
  3. poznania Nauki katolickie na okres Wielkanocny.
  4. uczczenia Tajemnicy Zmartwychwstania Pańskiego: Nabożeństwo na okres wielkanocny.

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024

Powiązane: