Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

MIŁOŚĆ I CIERPIENIE ODKUPICIELA.

Ojciec Św. Pius XI, uroczystą encykliką z 8 maja 1928 r. zaliczył święto Serca Pana Jezusowego do największych świąt Pańskich. Dzięki nowemu Oficjum i formularzowi mszalnemu święto zyskało nowy, wyraźnie zarysowany, podwójny charakter, który według słów Ojca Świętego zgadza się z objawieniem, jakie otrzymała Św. Maria Małgorzata Alacoque. Pan Jezus pokazał jej Swe Serce okolone znakami Cierpienia, gorejące płomieniem Miłości”.

1. Miłość Odkupiciela.

Pierwsze zdanie Introitu Mszy Świętej z radością ogłasza Miłość Pana Jezusową: ,,Oto Zamiary Serca Jego poprzez pokolenia, aby od śmierci zachować ich dusze i w czasie głodu ich nakarmić”. To dwa wielkie czyny Miłości Zbawiciela:  Na Krzyżu uratował dusze nasze od śmierci grzechu, wysłużył im życie Łaski, Dziecięctwo Boże; w Eucharystii posila nasze dusze na życie wieczne. Czyż mógł nam dać wyraźniejsze dowody Swej Miłości? ,,Nikt nie ma większej miłości nad tę, kto życie swe oddał za przyjaciół swoich” (J 15, 13). A cenniejszego Pokarmu nad Jego Ciało i Krew, nawet Boża Wszechmoc nie mogła nam ofiarować.

W Lekcji (Ef 3, 8-19) słyszymy jak Apostoł Narodów modli się do Boga Ojca w Niebie, aby przez Swego Ducha dał Chrześcijanom efeskim poznać lepiej ,,szerokość, długość, wysokość i głębokość” Miłości Pana Chrystusowej, która „przewyższa wszelką wiedzę”. Apostoł rozumie, że tej Miłości ogromnej zawdzięczamy ,,niedościgle bogactwa”, które on głosił poganom.

W Ewangelii (J 19, 31-37) umiłowany uczeń opowiada o tajemniczym otwarciu Boku Pana Jezusowego. Komunia Święta jeszcze raz wróci do tego zdarzenia: ,,Jeden z żołnierzy włócznią otworzył Bok Jego, a natychmiast wypłynęła Krew i Woda”. Krew i Woda wypływające z otwartego Boku Pana Jezusa, to symbol Chrztu Świętego i Eucharystii, dwóch Sakramentów Świętych dających i podtrzymujących życie duszy, darowanych nam przez Miłość Zbawiciela. W Ranie otwartego Boku można zobaczyć Źródło tej niezmierzonej Miłości: przebite za nas Serce Boga-Człowieka. To Serce jest właściwym przedmiotem dzisiejszego święta. Ono najwymowniej świadczy o zbawczej Miłości Chrystusa Pana. ,,Sercu Jezusowemu, zranionemu z Miłości ku nam, pójdźcie, pokłońmy się!” (Brewiarz).

— Zastosowanie. Naszą odpowiedzią na Miłość Zbawiciela ma być, według wskazań Ojca Świętego, poświęcenie się Najświętszemu Jego Sercu. Pius XI polecił odnawiać co roku w uroczystość Chrystusa Króla poświęcenie rodzaju ludzkiego Sercu Jezusowemu, którego dokonał Ojciec Święty Leon XIII, Ponawiamy to poświęcenie w pierwsze piątki miesiąca. Nie zaniedbujmy tego aktu, doceniajmy jego znaczenie! ,,Pan Jezus, pisze Ojciec Święty, życzy go Sobie, powodowany nie tyle dochodzeniem Swych Praw, co Swoją bezgraniczną Miłością”. Pragnie go jako odpowiedzi na Swą Miłość. Niech więc nasze poświęcenie będzie ofiarnym oddaniem się Panu Jezusowi z miłości. Niech będzie odnowieniem ślubowania wierności Chrystusowi Panu, naszemu Królowi.

— Postanowienie. Odmówić całym sercem akt poświęcenia się Sercu Pana Jezusowemu i akt przebłagania za grzechy świata.

2. Cierpienie Zbawiciela.

Pan Jezus pokazał Św. Marii Małgorzacie Swe Serce gorejące płomieniem Miłości, a uwieńczone krzyżem. Powiedział przy tym: ,,Oto Serce, które tak bardzo ludzi ukochało i obsypało niezliczonymi Dobrodziejstwami, a zamiast wdzięczności odbiera tylko pogardę, nawet ze strony tych, którzy do szczególnej wdzięczności poczuwać się powinni”.

Ojciec Święty przytacza i objaśnia te słowa w encyklice. Maluje wstrząsający obraz Cierpień Pana Jezusa. Mówi o zewnętrznym ucisku, jaki grozi Królestwu Bożemu. O ,,książętach i wodzach, co się sprzeniewierzyli i sprzysięgli przeciw Panu i Kościołowi Jego”. Ale nie pomija też milczeniem tego, co Pan Jezus znosić musi od tych, ,,których Krwią Swoją obmył w Sakramencie Chrztu Świętego i Łaskami tak obficie obdarzył”. Mówi o ich nieuświadomieniu religijnym, o braku chrześcijańskiej atmosfery w małżeństwie i rodzinie, o nieskromnych strojach, o swawoli i pysze ludzkiej, o materializmie, świętokradzkim nadużywaniu Sakramentów Świętych oraz odstępstwie od Wiary Świętej. Czy nie trzeba by do tego dodać oziębłości i obojętności, a nawet i całkowitego sprzeniewierzenia się osób Panu Bogu poświęconych?

To wszystko nie może naruszyć szczęścia uwielbionego Zbawiciela, zasiadającego po Prawicy Ojca. Ale czyż to nie straszne zapoznanie Jego Praw Boskich, czyż to nie smutne lekceważenie Jego Miłości? Dlatego każdy, kto kocha Pana Jezusa, musi przejąć się tą sprawą głęboko. Wszystko to legło na Duszę Pana Jezusa strasznym ciężarem w Ogrójcu i uczyniło Ją ,,smutną aż do śmierci” (Mt 26, 38). To było powodem krwawego potu (Łk 22, 44). Czy może nam to być obojętne?

— Zastosowanie. Właściwą reakcją na Cierpienia Pana Jezusa jest miłość wynagradzająca. Pan Jezus domagał się od Św. Marii Małgorzaty poświęcenia się i wynagrodzenia. Papież Pius XI powtórzył to żądanie. Według Ojca Świętego, wynagrodzenie uzupełnia i doskonali poświęcenie. ,,Zajęło pierwsze miejsce w kulcie Najświętszego Serca Pana Jezusowego”. Po nim spodziewa się Ojciec Święty ,,obfitości Darów Niebieskich”. Dlatego polecił na ten dzień uroczyste wynagrodzenie i przebłaganie.

Spełniajmy z miłością nie tylko ten oficjalny akt, ale całemu naszemu życiu nadajmy charakter świadomego wynagradzania. Wynagradzaniem niech będzie nasza wierność w Służbie Bożej; miłość wzajemna, wyrozumiałość i uczynność; wytrwałość w spełnianiu obowiązków; ofiary, których domagają się warunki materialne czy słabowite zdrowie; niewielkie, dobrowolne wyrzeczenia z miłości. Nie wywołujmy skargi Zbawiciela, którą powtarza Ofiarowanie dzisiejszej Mszy: ,,Urąganie złamało serce moje i omdlałem; czekałem, by kto się użalił, ale nie było, by kto pocieszył, lecz nie znalazłem” (Ps 69/68/, 21). Oby nasze wynagrodzenie było małą cząstką tej pociechy, którą w Ogrójcu Anioł pokrzepił Serce Pana Jezusowe pełne śmiertelnej goryczy (zob. Łk 22, 43).

— Postanowienie. Naszej Służbie Bożej nadać charakter całkowitego poświęcenia się Panu Jezusowi i zadośćuczynienia za grzechy.

Modlitwa.

,,Boże, Ty w Sercu Syna Swego, zranionym naszymi grzechami, darzysz nas litościwie niezmiernym Skarbem Miłości; spraw, prosimy, abyśmy składając Mu hołd naszej miłości i oddania się, spełniali także obowiązki należnego zadośćuczynienia” (Kolekta). Amen.

Zachęcamy do:

© salveregina.pl 2023