Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

TRÓJCA ŚWIĘTA W NAS.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Trójco Przenajświętsza, Która upodobałaś Sobie zamieszkać w duszy mojej, daj mi uczestniczyć w Twoim Boskim Życiu.

Rozważanie.

1. Pan Jezus przyszedł nie tylko objawić nam Tajemnicę Trójcy Przenajświętszej, lecz również związać nas
z Trzema Osobami Boskimi. Nie tylko objawił nam Trójcę, lecz stał się Pośrednikiem, Drogą, Pomostem, Który nas do Niej prowadzi i z Nią jednoczy. Już naszym prarodzicom, stworzonym w Łasce Pan Bóg pragnął się oddać nie tylko jako Stworzyciel, lecz również jako Trójca. Grzech jednak przerwał to najpoufniejsze współżycie przyjacielskie, w którym Pan Bóg chciał obcować z człowiekiem, nie tylko jako ze stworzeniem, lecz jako ze synem i przyjacielem, aby mu odsłonić Tajemnicę Swego Życia wewnętrznego i dopuścić go do uczestnictwa w nim. Wszystko to będzie zwrócone człowiekowi, lecz dopiero po Wcieleniu Słowa, kiedy Pan Jezus, Bóg-Człowiek stanie jako Pośrednik między Bogiem Ojcem a ludźmi. Oczyszczając nas w swojej najcenniejszej Krwi, Pan Jezus zwrócił duszy naszej zdolność przyjęcia Daru Bożego: Łaski uświęcającej, uczestnictwa w Naturze i Życiu Bożym i w ten sposób przywrócił nas do pierwotnej godności żywej świątyni Trójcy Chwalebnej. I na Mocy Swego Odkupienia Pan Jezus mógł nam uczynić wielką obietnicę: „Jeśli Mnie kto miłuje… Ojciec Mój umiłuje go i przyjdziemy do niego i przebywać u niego będziemy” (Jan 14, 23). Te słowa odsłaniają nam Tajemnicę mieszkania Trójcy Świętej w naszej duszy, zamieszkiwania, które zakłada wyjątkową Obecność Pana Boga w nas. Ta Obecność urzeczywistnia się tylko w duszy, która miłuje, czyli żyje w Miłości i Łasce, jak mówi Św. Jan: „Kto trwa w Miłości, w Bogu trwa, a Bóg w nim” (I J, 4, 16).

Pan Bóg mieszka w duszy żyjącej w Łasce jak przyjaciel, któremu miło jest przebywać z przyjacielem, obcować z nim serdecznie. „Oto, mówi Pan, stoję u drzwi i kołaczę, jeśli kto usłyszy Głos Mój i otworzy mi drzwi, wnijdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną” (Ks. Obj. 3, 20).

2. Jeśli żyjesz w Łasce, Pan Bóg nie tylko mieszka w tobie, lecz jako Pan Bóg Żywy, żyje w tobie: żyje Swoim Życiem wewnętrznym, Życiem Trójcy Świętej. Żyje w tobie Ojciec, ustawicznie rodząc Swego Syna, żyją Ojciec i Syn, od Których nieustannie pochodzi Duch Święty. Dusza twoja jest małym Niebem, w którym rozwija się to wspaniałe Życie Boże, Życie Trójcy Przenajświętszej. Lecz czyż nie dlatego Trójca Święta żyje w tobie, aby cię dopuścić do Życia Swego i wciągnąć cię w Jego bieg?

Ojciec rodzi w tobie Syna i oddaje ci Go, aby cię uczynić Swym synem przybranym, ze względu na Niego, Swego Syna Jednorodzonego, Który dla ciebie stał się Człowiekiem. Ojciec i Syn tchnął w ciebie Ducha Świętego i oddaje ci Go, aby On, uwieńczenie i związka ich wzajemnej Miłości i zjednoczenia, był również węzłem twojej miłości i zjednoczenia z Nimi.

Osoby Boskie żyją w tobie. Przyjmujesz Je i uczestniczysz w Ich Boskim Życiu przez wiarę i miłość. Przez wiarę wierzysz w Nie, przez miłość zaś jednoczysz się z Nimi. Gdy jednoczysz się z Ojcem, On cię przyjmuje w Swoje Objęcia Ojcowskie, podtrzymuje cię Swoją Wszechmocną Ręką i pociąga z Sobą do kontemplacji i Miłości Syna, jak to nam Syn objawił: „Nikt nie może przyjść do Mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec” (Jan 6, 44). Gdy jednoczysz się z Synem, On przyobleka cię Swoją Jasnością, przenika Swym Światłem Nieskończonym, daje ci poznać Ojca, udziela ci Zasług, które nabył dla ciebie, stawszy się Człowiekiem, a zatem pociąga cię z Sobą do uwielbienia i Miłości Ojca, jak Sam nas zapewnił: „Nikt nie przychodzi do Ojca jeno przeze Mnie” (tamże, J 14, 6).

Gdy jednoczysz się z Duchem Świętym, On wylewa na ciebie Łaskę przybrania za syna Bożego, udziela duszy twojej coraz pełniejszego uczestnictwa w Życiu Boskim, a zatem zespala cię z Sobą w coraz ściślejszym zjednoczeniu z Ojcem i Synem, abyś, jak powiedział Pan Jezus, był „doskonałym w jedności” z Nimi (tamże, J 17, 23).

„O dusze, stworzone dla tak wielkich rzeczy i do nich powołane! — woła z zachwytem Św. Jan od Krzyża — co czynicie? Na czym się zatrzymujecie?” (P. d. 39, 7). Trójca Przenajświętsza pragnie nas dopuścić do uczestnictwa w Swym Boskim Życiu, a my gdzie indziej zwracamy nasze spojrzenia.

Rozmowa.

O Trójco Wieczna, Jedyny Boże, Jeden w Istocie i Troisty w Osobach! Stworzyłeś człowieka na Obraz i Podobieństwo Swoje, aby przez trzy władze, jakie ma w jednej duszy, był podobny do Twojej Trójcy i do Twojej Jedności. I tak, jak się on upodabnia, tak również niech zjednoczy się z Tobą: a mianowicie przez pamięć niech upodabnia się i jednoczy z Ojcem, Któremu przypisuje się Wszechmoc; przez rozum niechaj upodabnia się i jednoczy z Synem, Twoją Mądrością; przez wolę zaś z Duchem Świętym, Łaskawością i Miłością Ojca i Syna.

„O, Ojcze, spraw, aby moja pamięć była złączona z Tobą, abym pamiętała zawsze, żeś Ty jest początkiem wszechrzeczy. O Synu, daj, aby rozum mój był zjednoczony z Tobą, bym mogła osądzać doskonale wszystkie rzeczy w Twojej Mądrości. O Duchu Święty, niechaj moja wola będzie złączona z Tobą w doskonałym miłowaniu tej Miłości i Łaskawości, która była przyczyną mego stworzenia i wszystkich Łask udzielonych bez żadnych moich zasług”.

„Dzięki, dzięki niech będą Tobie, Niepojęta i Wieczna Trójco, za tak wielką Miłość, jaką nam okazałaś, udzielając tak słodkiego sposobu i władz duszy naszej: to jest rozumu, abyśmy Cię poznali, pamięci, abyśmy pamiętali o Tobie, woli i miłości, abyśmy Cię kochali ponad wszystko! Słuszna to rzecz, abym poznając Cię, Dobroci Nieskończona, kochała Cię; a ta miłość ma tak wielką siłę, że ani szatan, ani żadne inne stworzenie nie może mi jej odebrać, jeśli tego nie chcę”.

„O Wszechmocy Ojca Przedwiecznego, wspomóż mnie: Mądrości Syna, oświeć oczy rozumu mojego; Łaskawości i Słodka Miłości Ducha Świętego, zapal i zjednocz z Sobą moje serce”.

„O Trójco Wieczna, Słodka moja Miłości, Tyś Światłością, oświeć mnie! Tyś Mądrością, udziel mi mądrości! Tyś Najwyższą Mocą, umocnij mnie! O Boże Wieczny, spokojny Oceanie, w Tobie żyją i karmią się dusze, w Tobie znajdują odpoczynek w zjednoczeniu Miłości” (zob. Św. Katarzyna ze Sieny). Amen.

Zachęcamy do uczczenia:

1. Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 30
   
2. Świętego Patrona dnia dzisiejszego w wspomnienie Św. Pawła Apostoła: Nabożeństwo ku czci Św. Pawła Apostoła.
3. w oktawie Świętych Apostołów Piotra i Pawła: Nabożeństwo na uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła z oktawą.

© salveregina.pl 2023