Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r.

 

 

Rozmyślanie.

TRZECIE ĆWICZENIE POKUTNE JAŁMUŻNA.

 

 

Kościół Święty prowadzi nas do grobu dwóch świętych braci: Jana i Pawła. Brewiarz nazywa ich „mężami miłosierdzia”. Przed swą śmiercią męczeńską rozdali ubogim cały znaczny majątek. U grobu tych Świętych Mężów Lekcja nawołuje nas do wspomagania bliźnich, Ewangelia zaś domaga się miłości przebaczającej. Przez jałmużnę miłości gotowej zawsze spieszyć z pomocą i przebaczać, służymy społeczności, a nasze wielkopostne ćwiczenia osiągają pełną wartość.

 

1. Jałmużna miłości wspierającej.

 

Msza Święta dzisiejsza rozpoczyna się pełnym wdzięczności wyznaniem: „Usłyszał Pan i zmiłował się nade mną” (Ps 30/29/, 11). Zmiłowanie Boże — oto cel umartwień i modlitw tego świętego okresu. „Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną!” (Ps 57/56/, 2), wołaliśmy u progu Wielkiego Postu. Kiedy nasze umartwienia i modlitwy wyjednają nam Boże zmiłowanie? Wtedy, gdy uwieńczeniem naszej pokuty stanie się współczująca miłość dla bliźniego. W słowach przejmujących mówi nam o tym Prorok Izajasz w dzisiejszej Lekcji: „Czy nie to jest raczej post, który obrałem: rozwiąż więzy bezbożności, rozwiąż brzemiona ciążące, wypuść wolno niewolą uciśnionych, a wszelakie brzemię rozerwij. Ułam łaknącemu chleba twego, a ubogich i tułających się wprowadź do domu twego” (Tamże, 58, 6-7).

— Zastosowanie. W sposób duchowy możemy wszyscy pełnić uczynki tej współczującej miłości: możemy rozrywać więzy duchowe, pęta grzechowej niewoli i dopomagać do osiągnięcia „wolności synów Bożych” (Rzym 8, 21). Zgłodniałym duszom podawać pokarm Słowa Bożego i karmić je niebieskim Chlebem Eucharystycznym. Upadłych i zbłąkanych doprowadzać do domu, do Kościoła, do pojednania z Panem Bogiem. Kapłani czynią to przez pracę duszpasterską, zwłaszcza w konfesjonale. Wszyscy zaś możemy to czynić przez pokutę i modlitwę za innych. Przez to ciche apostolstwo wielkopostne praca kapłanów zroszona Łaską z Nieba, staje się owocna: oto wielkie zadanie wielkopostne braci i sióstr. Odprawiajmy często Drogę Krzyżową w intencji duszpasterskiej pracy kapłanów. Czyńmy to tym gorliwiej, jeśli jesteśmy zwolnieni od postu. Gdy pełnimy uczynki miłości, stosują się do nas słowa: „Wtedy wzywać będziesz, a Pan wysłucha; zawołasz, a rzecze: otom ja” (Ks. Iz. 58, 9).

— Postanowienie. Ze szczególną gorliwością ofiarować w Wielkim Poście swe prace, modlitwy i umartwienia za zbawienie dusz.

 

2. Jałmużna miłości przebaczającej.

 

W Ewangelii dzisiejszej (zob. Mat. 5, 43-48; 6, 1-4) Zbawiciel mówi o miłości wspomagającej. Szczególnie podkreśla czystość intencji podczas dawania jałmużny. Prowadzi jednak myśl swą dalej: zachęca do miłości przebaczającej. Przebaczać z miłości jest trudniej niż z miłością wspomagać. Tym większa jest jednak wartość miłości przebaczającej, wymaga bowiem większego samozaparcia. „Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was mają w nienawiści, a módlcie się za prześladujących i spotwarzających was. Abyście byli synami Ojca waszego, który jest w Niebie, Który sprawia, że słońce Jego wschodzi nad dobrymi i złymi, a deszczem zrasza sprawiedliwych i niesprawiedliwych”. Właśnie ta miłość przebaczająca czyni nas podobnymi Bogu. Daje nam szczególniejsze prawo do zmiłowania Bożego, które chcemy znaleźć w okresie Wielkiego Postu i o które prosimy. „Jeśli odpuścicie ludziom ich winy, odpuści wam też Ojciec Niebieski grzechy wasze. Lecz jeśli nie odpuścicie ludziom, ani też Ojciec wasz nie odpuści wam grzechów waszych” (Mat. 6, 14-15).

— Zastosowanie. Ćwiczmy się w wyrozumiałości i cierpliwości w stosunkach wzajemnych. Bądźmy wielkoduszni i szerokiego serca gdy ktoś może odruchowo urazi nas w jakikolwiek sposób. Umiejmy z miłości zapomnieć i nie odpłacajmy tą samą monetą. „Miłość, mówi Apostoł, nie wpada w gniew, nie pamięta urazy… wszystko znosi, wszystko wytrzyma” (1 Kor 13, 5-7). Miłość przebaczająca i cierpliwa jest ofiarą wielkopostną, która bardziej niż jakiekolwiek umartwienie zewnętrzne zapewni nam Łaskawość i Zmiłowanie Boże.

— Postanowienie. Ćwiczyć się w miłości wyrozumiałej i cierpliwej.

 

 

Modlitwa.

Św. Franciszku! Pałałeś wielką miłością dusz. Wobec wszystkich byłeś delikatny i wyrozumiały jak matka. Rozpal i moje serce żarem twej seraficznej miłości! Dopomóż mi pracować dla dusz, pokutować i modlić się, okazywać miłość przebaczającą i w ten sposób uzyskać Zmiłowanie Boże. Amen.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Matki Boskiej Bolesnej w miesiącu lutym ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lutowe ku czci Matki Boskiej Bolesnej – Dzień 16.
  2. poznania Nauki o okresie wielkopostnym: Nauki katolickie o Wielkim Poście.
  3. uczczenia Tajemnicy Odkupienia w Wielkim Poście: Nabożeństwo na okres Wielkiego Postu.
  4. uczczenia Męki Pańskiej: Nabożeństwo do Męki Pańskiej.
  5. poznania nauki i uczczenia pamiątki Tajemnicy dnia dzisiejszego przeżywanej: Korony Cierniowej Pana naszego Jezusa Chrystusa.
  6. lektury czytania wielkopostnego: Czytania wielkopostne o Matce Boskiej Bolesnej — dzień 3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024