Podatek należny cesarzowi i obowiązek kochania Pana Boga.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Oddajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu. — Mat. 22, 21.

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

PRZYGOTOWANIE. — Boski Odkupiciel, aby przekonać faryzeuszów o ich obowiązku płacenia podatku cesarzowi, pokazał im wizerunek wyobrażony na monecie, którą opłacali podatek. — Zastanówmy się nad sobą: rozważmy, iż Pan Bóg stworzył nas na Swój Obraz i Podobieństwo jedynie dlatego, abyśmy Go kochali, że na Chrzcie Świętym wyryte zostało na naszej duszy niezatarte znamię, świadczące, iż należymy do Mistycznego Ciała Pana Jezusa, a wówczas łatwiej dojdziemy do tego pięknego wniosku: „Oddajcież tedy, co jest Bożego, Bogu“.

I. — Oto piękna odpowiedź, jaką Pan Jezus dał faryzeuszom, którzy w niegodziwym celu zapytali Go, czy godzi się płacić podatek: „Oddajcie, co jest cesarskiego cesarzowi, a co jest Boskiego, Bogu“. Tymi słowy Pan Jezus chciał nas nauczyć, iż winniśmy dawać ludziom, co im się należy, lecz miłość naszego serca ma w całości należeć do Niego.

Jest to najzupełniej słuszne, Pan Jezus bowiem jest nie tylko Najwyższą Prawdą, lecz i Najwyższym Dobrem. Jako Najwyższej Prawdzie nasz rozum przez wiarę składa podatek swego poddania się, wierząc w to, czego nie rozumie; podobnież nasza wola winna Mu, jako Najwyższemu Dobru, złożyć podatek miłości, kochając Go z całego serca, z całej duszy, ze wszystkich sił. Tym więcej, iż właśnie dla pozyskania naszej miłości Pan Jezus stał się Człowiekiem i odkupił nas Swą Krwią Przenajświętszą, umierając na krzyżu wśród najokrutniejszych męczarni.

Lecz, mój biedny Odkupicielu, jakże niewielu Cię miłuje! Większa część ludzi kocha krewnych, przyjaciół, nawet zwierzęta, lecz Pan Jezus nie jest kochany; co gorsza, ludzie Go obrażają i odpłacają Mu najczarniejszą niewdzięcznością. Ufam, iż jesteś w Łasce Bożej i że kochasz Pana Jezusa. Czyż możesz jednak powiedzieć z całą prawdą, że kochasz Go całym sercem? Może należysz do tych, którzy wiodąc życie oziębłe, łudzą się, iż mogą równocześnie służyć dwom panom, tak różnym: Panu Bogu i światu? — Pomyśl, odzywam się do ciebie wraz ze Św. Filipem Nereuszem, ile miłości oddajemy stworzeniom, tyle jej pozbawiamy Pana Boga; jeśli się nie poprawimy, prędzej czy później na tym się skończy, iż wcale Go kochać nie będziemy.

II. — Ewangelia powiada, że Pan Jezus, aby przekonać faryzeuszów o obowiązku płacenia podatku, kazał sobie podać monetę czynszową, a gdy Mu ją podano, zapytał: „Czyj jest ten obraz i napis? Odpowiedziano: „Cesarski”. Wtedy Jezus rzekł do faryzeuszów: „Oddajcież tedy, co jest carskiego, cesarzowi. Powiedział niejako tymi słowy: Jeśli tę monetę otrzymaliście od cesarza, słuszna, abyście mu ją zwrócili, płacąc podatek.

A oto, co masz czynić, abyś tym łatwiej spłacił Panu Bogu dług należny: Zapytuj często siebie: Czyj jest ten obraz i napis? Rozważ, że Pan Bóg cię stworzył na Swój Obraz i Podobieństwo dlatego tylko, abyś Go miłował; wspomnij na to, iż na Chrzcie Świętym otrzymałeś niezatarte znamię, świadczące o tym, że jesteś członkiem Mistycznego Ciała Pana Jezusa, a wówczas sam z siebie zaraz nasunie ci się wniosek: „Oddajcie więc, co jest Bożego, Bogu”.

Modlitwa.

Ponieważ, Panie, chcesz, abym całkowicie należał do Ciebie, oto cały Tobie się oddaję; nie chcę, by co innego wydarło mi część tego serca, które stworzyłeś, aby kochało Ciebie jedynie, Dobroci Nieskończona, godna nieskończonej miłości. Me serce jest zbyt małe, by mogło Cię kochać, jak na to zasługujesz; jakąż więc wyrządziłbym Ci niesprawiedliwość, gdybym chciał je jeszcze podzielić, kochając co innego poza Tobą! Mój Jezu Najukochańszy, chcę Ciebie tylko miłować i tego tylko pragnę, abym w tym i w przyszłym życiu posiadał Skarb Twej Miłości, o Boże serca mojego, części moja na wieki.

Dozwól, by kochał Cię grzesznik, który w przeszłości tak Cię obrażał; owszem rozpalaj coraz bardziej we mnie te Błogosławione Płomienie Miłości i we wszystkich przeciwnościach bądź moją Ucieczką i Mocą. „Boże, Ucieczko nasza i mocy, wejrzyj łaskawie na modlitwę Kościoła Twojego, a będąc Sam Ojcem Miłosierdzia, daj, abym otrzymał, o co z ufnością proszę. — Słodkie Serce Maryi, bądź moim zbawieniem. Amen.

Zachęcamy do uczczenia