Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

I. Wyobrażę sobie, że jestem między słuchaczami Pana Jezusa.

II. Prosić będę o Łaskę, abym pojętnym umysłem rozważał Słowa Pana Jezusowe i stał się lepszym.

 

 

I. Punkt.

Podobieństwo o ziarnie gorczycznym.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Rozważajmy dzisiaj jeszcze trzy podobieństwa, które nam raczył przekazać Boski nasz Mistrz dla nauki naszej i zachęcenia; a na­jpierw o ziarnie gorczycznym. Podobne jest Kró­lestwo Niebieskie ziarnu gorczycznemu, które wzią­wszy człowiek, posiał na roli swojej. Które naj­mniejszej jest ze wszego nasienia. Ale kiedy uro­śnie, większe jest ze wszech jarzyn i stawa się drzewem. Tak iż przychodzą ptacy niebiescy i mieszkają na gałązkach jego (Mat. XIII). Pod za­słoną tego podobieństwa przepowiada Boski Zba­wiciel cudowny wzrost Katolickiego Kościoła. Jakże był słaby jeszcze w Dzień Wniebowstąpie­nia Pańskiego! Było to ziarno nieznaczne, ale to ziarno użyźnione rosą Łaski, ciepłem apostolskiego słowa, krwią męczenników i misjonarzy, wyrosło w majestatyczne drzewo, które okrywa świat cały swoim cieniem, cieniem dobroczynnym, pod którym królowie świata i książęta światłości, owe ptaki niebieskie, szukają pokoju, którego świat dać nie może.

ZASTOSOWANIE. Pierwszym owocem tego roz­ważania ma być to przekonanie, że trzeba wzgar­dzić samym sobą, aby się stać wielkim w Oczach Pana Boga, że fundamentem doskonałości naszej po­winna być głęboka pokora; bądźmy więc w oczach własnych czymś mniejszym i więcej wzgardy godnym, jak ziarno kąkolu, a Pan Bóg ześle na dobre postanowienia i uczynki nasze rosę Łaski, którą użyźnione, wydadzą owoc obfity i pożądany. Dru­gim owocem ma być to wewnętrzne przekonanie, że nie znajdziemy ani odpocznienia ani spokoju duszy, ani prawdziwego szczęścia, jak tylko w po­korze.

UCZUCIA [**]. Podziwienie. — Radość. — Wdzię­czność. — Wielkoduszne pragnienia.

POSTANOWIENIE [***]. Starać się będę o coraz więk­szą pokorę.

 

 

II. Punkt.

Podobieństwo o kwasie.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Podobne jest Królestwo Niebieskie kwasowi, który wziąwszy niewiasta zakryła we trzy miary mąki, aż wszystka skwaśniała, i na chleb stała się dobrze przysposobioną (Mat. XIII). Można zastosować to podobieństwo do Przenajdroższej Krwi i Ciała Chrystusowego, Które jest nam dane w Komunii Świętej jako Święty Rozczyn. Ten Kwas Mistyczny przenika całą naszą istotę, osłabia złe skłonności, daje moc duszy naszej do wykony­wania cnót nadprzyrodzonych i łączy nas w spo­sób niepojęty z Panem naszym Jezusem Chrystusem według tych Słów Jego Boskich: Kto pożywa Mego Ciała, we Mnie mieszka, a Ja w nim (Jan VI).

ZASTOSOWANIE. Powinniśmy z jak największym staraniem przygotowywać się na przyjęcie Tego Boskiego Kwasu. Ileż on cudów sprawia w duszy naszej! Użycza nam siły nadprzyrodzonej tak, iż stajemy się niezwyciężeni w pokusach świata, przemienia nas w ludzi według Myśli Bożej, w lu­dzi duchowych i świątobliwych.

UCZUCIA. Żałuj, żeś tak obojętnie przyjmował zazwyczaj Komunię Świętą. Proś o przebaczenie.

POSTANOWIENIE. Z odnowioną gorliwością za­stosuj praktycznie: Sposób pobożnego przyjmowa­nia Komunii Świętej (umieszczony na końcu tego tomu).

 

 

III. Punkt.

Podobieństwo o skarbie ukrytym.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Podobne jest Królestwo Niebieskie skarbowi skrytemu w roli, który nalazłszy czło­wiek, skrył, a od radości jego odchodzi i wszy­stko co ma przedaje, a one rolę kupuje (Mat. XIII, 44). Przystosowanie tego podobieństwa nie po­winno być trudne dla chrześcijanina oświeco­nego w Rzeczach Bożych. Zrozumie on natych­miast, że owym skarbem ukrytym, o którym mówi Pan nasz Jezus Chrystus, to Łaska Uświęcająca, czyli święta przyjaźń z Panem Bogiem, od której zależy wieczne po­siadanie Najwyższego Dobra, Chwały i Szczęścia Niebieskiego.

ZASTOSOWANIE. Przypomnij sobie, co czynili Święci Pańscy, co przecierpieli Męczennicy, aby sobie zapewnić posiadanie tego Skarbu; patrz, co czyni dzisiaj jeszcze tyle osób pobożnych, aby go bezpiecznie zachować, oto zapierają się wielkim sercem rzeczy tego świata, a nawet samych sie­bie; chronią się w zacisze klasztoru, aby na świecie nie być ofiarą podstępów szatańskich. A ty, co uczyniłeś, co czynisz, abyś go nabył?

ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Dziewicą. Ko­ściół Święty obchodzi dzisiaj Jej Święto pod Imieniem Matki Boskiej Śnieżnej.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 5
  2. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Śnieżnej: Nabożeństwo ku czci NMP Śnieżnej.

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023

Powiązane: