Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960 r.

 

 

 

Rozmyślanie.

POTRZEBA OCZYSZCZENIA WEWNĘTRZNEGO.

 

 

OBECNOŚĆ BOŻA. — Oczyść, o Panie, duszę moją, aby mogło ją całkowicie napełnić Twoje Światło i Twoja Miłość.

Rozważanie.

1. Św. Jan od Krzyża przyrównuje duszę do tafli szklanej, lśniącej od słońca; jeżeli szkło „jest pokryte warstwą brudu i matowe, promienie słońca nie będą mogły go prześwietlić całkowicie i przeniknąć swoim światłem, a tym więcej zaś je rozświetli, im będzie czystsze. Bo jeśli będzie całkowicie czyste, tak je promienie prześwietlą i na wskroś przenikną, że samo będzie jak promienie i takim samym światłem będzie świeciło” (Dr II, 5, 6). Pan Bóg jest Boskim Słońcem, które oświeca duszę naszą i pragnie ją napełnić, przeniknąć i przekształcić we własną światłość i miłość, lecz zanim to uczyni, czeka, aby dusza uwolniła się od wszelkiej „zmazy stworzeń”, czyli od zmazy grzechu i nieuporządkowanych przywiązań. Zaledwie Pan Bóg znajdzie duszę wolną od grzechu ciężkiego, natychmiast okrywa ją Łaską Swoją; ten cenny dar jest dopiero początkiem wielkiej przemiany, jakiej Pan Bóg chce w niej dokonać. A więc, im bardziej dusza się oczyszcza od wszelkiego grzechu, od wszelkiego przywiązania nawet drobnego, od wszelkiej niedoskonałości, czyli w miarę uzgadnia swoją wolę z Wolą Bożą, nie tylko w rzeczach ważnych i obowiązujących, tym bardziej staje się odpowiednią, by ją Łaska Boża całkowicie przeniknęła i przemieniła.

Łaska, Dar Boży, dzięki któremu dusza staje się uczestniczką Boskiej Natury, bywa udzielana duszy zależnie do stopnia czystości wewnętrznej, a zatem, zależnie od stopnia jej zgodności z Wolą Bożą. Dusza więc, która pragnie, aby Łaska Boża całkowicie ją przeniknęła i przemieniła, powinna praktycznie, jak poucza Św. Jan od Krzyża, dążyć do zupełnego uzgodnienia woli swojej z Wolą Bożą do tego stopnia, „by w niej nie było nic przeciwnego Woli Bożej, ale żeby we wszystkim i zupełnie jej poruszenia były tylko Wolą Bożą”. (Dr. I. 11, 12).

2. Pan Bóg nie tylko przenika duszę promieniem Swej Boskiej Łaski, ale On Sam Jeden i Troisty, zakłada w niej Swoje Mieszkanie, według Obietnicy Pana Jezusa: „Jeśli Mnie kto miłuje… przyjdziemy do niego i mieszkanie u niego uczynimy” (Jan 14, 23).

Jeśli więc posiadasz choć najmniejszy stopień Łaski, Pan Bóg mieszka w tobie i zaprasza cię, byś żył z Nim w prawdziwym zjednoczeniu. Lecz On nie odda ci się całkowicie, nie uczyni cię doskonałym w jedności, nie przemieni w Siebie, dopóki widzi w tobie choćby najmniejszą rzecz przeciwną Swej Woli. Najmniejsza bowiem niedoskonałość sprzeciwia się Woli Bożej, ponieważ Pan Bóg nie może chcieć nawet najmniejszej niedoskonałości, a tym bardziej nie może dopuścić do doskonałego zjednoczenia z Sobą duszy, która jest skażona jakąś, choćby małą rzeczą przeciwną Jego Nieskończonej Doskonałości. Podstawą doskonałego zjednoczenia pozostanie na zawsze całkowita zgodność woli i uczuć. Jak długo będziesz kochał i pożądał czegoś, choćby nawet rzeczy najmniejszej, której Pan Bóg nie może chcieć i kochać, twoja wola nie jest całkowicie zgodna z Wolą Bożą. W takim stanie, te dwie wole: twoja i Boża — nie mogą stać się jedną, „to jest Wola Pana Boga, Która stać się ma wolą duszy” (Dr 1, 11. 3). Dopóki nie osiągniesz tego doskonałego zjednoczenia z Wolą Bożą, Pan Bóg chociażby nawet mieszkał w tobie, nie będzie się w pełni udzielał duszy twojej. Dlatego Św. Jan od Krzyża naucza: „Dusza przygotowuje się do zjednoczenia… przez czystość i miłość, która polega na całkowitym ogołoceniu i wyrzeczeniu się wszystkiego dla Pana Boga”. A kiedy się przygotuje w ten sposób, „Pan Bóg wyświadcza duszy tę nadprzyrodzoną Łaskę, że wszystko, co Pan Bóg i dusza posiada, staje się jednym w przemianie uczestniczącej. Dusza wydaje się wtedy być więcej Panem Bogiem niż duszą i w rzeczy samej jest Panem Bogiem przez uczestnictwo, choć oczywiście jej byt naturalny jest tak odrębny od Bytu Bożego… podobnie jak tafla szklana jest czymś innym niż promień, który ją prześwietla” (Dr. II, 5, 8 i 7).

Rozmowa.

O mój Boże, dla jakich wielkości mnie stworzyłeś! Stworzyłeś mnie, abym Cię znał, kochał i służył Ci, nie jak sługa, ale jak dziecko, jak przyjaciel, który obcuje z Tobą poufnie, zasiada do Twego Stołu i cieszy się Twoją Obecnością. O Jezu, Tyś mi powiedział: „Już was nie będę zwał sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego. Lecz was nazwałem przyjaciółmi, bo wszystko co słyszałem od Ojca Mego, oznajmiłem wam” (Jan 15, 15).

Objawiłeś mi wielką Tajemnicę Boga, Który raczy mnie miłować jako Swoje dziecię, mieszkać w duszy mojej i który zaprasza mnie do serdecznej przyjaźni i zjednoczenia z Sobą. Ty Sam w czasie Ostatniej Wieczerzy prosiłeś o to zjednoczenie dla mnie: „Jako Ty, Ojcze, we Mnie, a ja w Tobie, aby i oni w nas jedno byli” (Jan 17, 21). Być jedno z Bogiem, być doskonałym w jedności Trójcy Przenajświętszej, o Jezu, jak wzniosły ten ideał, który mi stawiasz, jak wielkie to wezwanie, któreś do mnie skierował! Tak, Twoje Słowa odnoszą się również do mnie, stworzenia nędznego i grzesznego. Czyż mogę zwlekać i zatrzymywać się nad rzeczami niskimi i marnymi w czasie tego życia ziemskiego? Czyż mogę jako płaz, zadowolić się pełzaniem po ziemi, skoro Ty mnie wzywasz, abym latał jak orzeł i dajesz do tego skrzydła? Sam nic nie mogę i na próżno bym walczył, aby się uwolnić od grzechu i oderwać się od stworzeń, od siebie samego. Wszystkie moje wysiłki byłyby próżne, bo wskutek mojej wrodzonej słabości ciążę stale ku przeciętności. Lecz Miłość i Łaska Twoja, o mój Boże, to są te skrzydła, na których mogę wzlecieć aż do zjednoczenia z Tobą. Wobec takiego ideału, czyż mogę uważać za rzecz trudną rozpocząć i prowadzić do końca poważną pracę nad oczyszczeniem i całkowitym ogołoceniem?

O Panie, daj mi zrozumieć, że „prawdziwa miłość polega na pozbawieniu się tego wszystkiego, co nie jest Tobą” (zob. J. K.: Dr. II, 5, 7). Wszystkiego, a nie tylko jakiejś rzeczy: wszystkiego, albowiem doskonałe zjednoczenie wymaga doskonałego uzgodnienia woli, pragnień, uczuć.

Boże mój, jakiegoż głębokiego potrzebuję oczyszczenia, abyś mnie mógł zjednoczyć z Sobą, Ty, Który jesteś Nieskończoną Doskonałością! Amen.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. poznania Nauki katolickie na święto Najświętszego Imienia Jezus.
  2. uczczenia Najświętszego Dzieciątka Jezus: Nabożeństwo do Najświętszego Dzieciątka Jezus.
  3. MIESIĄC NAJŚWIĘTSZEGO DZIECIĄTKA JEZUS – Dzień 36.
  4. uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus – dzień 29.
  5. uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w miesiącu styczniu Jemu poświęconym: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
  6. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, tj. Św. Franciszka Salezego, Biskupa i Doktora Kościoła Świętego: Nabożeństwo do Św. Franciszka Salezego, Biskupa i Doktora Kościoła.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  © salveregina.pl 2024