PONIEDZIAŁEK VI TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Dobroć Nieskończona. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

WSPARCIE - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

DOBROĆ NIESKOŃCZONA.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Boże mój, Ty Jeden jesteś Dobry, racz mnie otoczyć Swoją Dobrocią.

Rozważanie.

1. Kiedy Mojżesz prosił Pana Boga, aby mu ukazał Swoją Chwałę, Pan Bóg mu odpowiedział: „Ja wszystko dobre tobie pokażę” (Ks. Wyj. 33, 19), jakby chciał zaznaczyć, że Jego Chwałą jest Dobroć Nieskończona, Dobro, które On posiada w takiej pełni, że wszelkie dobro w Nim się zawiera, a żadne nie istnieje niezależnie od Niego. Pan Bóg posiada Dobro nie dlatego, że je otrzymał od kogoś, lecz dlatego, że On Sam jest z Natury Swej Dobrem Najwyższym, albowiem Jego Byt jest Dobrocią Nieskończoną. Jeśli stworzenia są dobre, to dlatego tylko, że Pan Bóg udzielił im czegoś ze Swojej Dobroci. Lecz samo ze siebie stworzenie, podobnie jak nie może istnieć, tak też nie może posiadać żadnej dobroci. Oto dlaczego Pan Jezus powiedział młodzieńcowi, który nazwał Go „Mistrzem dobrym”: „Dlaczego nazywasz Mnie Dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko Sam Bóg” (Mk 10, 18). Nawet Pan Jezus, jako Człowiek, nie posiadał z natury dobroci, lecz posiadał ją tylko dlatego, że Bóg Ojciec, z Którym był hipostatycznie zjednoczony, jej Mu udzielił. Tylko o Panu Bogu można powiedzieć, że jest Dobrym, w znaczeniu, że jest Samą Dobrocią, że posiada Dobroć z Natury, jak z Natury posiada Bóstwo. Jak nie może utracić Bóstwa, tak też jest niemożliwym, aby ustała Jego Dobroć. Przeminie Niebo i ziemia, przeminą wieki, lecz Dobroć Pana Boga nie przeminie na wieki. Złość ludzka może mnożyć grzechy i zło, lecz ponad nimi pozostaje niezmienna Dobroć Pana Boga. Cień zła nie padnie nigdy na nią, owszem, Pan Bóg zawsze łaskawie pochyla się nad złem, aby je sprowadzić do dobra, obrócić je na większe dobro. Tak Dobroć Nieskończona skłoniła się ku człowiekowi grzesznemu i z upadku Adama wyciągnęła dobro niezrównanie większe: Odkupienie świata przez Wcielenie Swego Syna Jednorodzonego. Taka jest szczególna cecha Dobroci Pana Boga: chcieć dobra, jedynie dobra tak, aby to dobro wyciągnąć nawet ze zła.

2. Pan Bóg, Nieskończenie Dobry Sam w Sobie, jest również Dobry we wszystkich Swoich Dziełach. Od Niego, Dobroci Nieskończonej, mogą pochodzić tylko dobre dzieła: „I widział Bóg wszystkie rzeczy Swoje i były bardzo dobre” (Ks. Rodz. 1, 31), tak Pismo Święte kończy opowiadanie stworzenia. To wszystko, co pochodzi z Rąk Pana Boga, nosi znamię Jego Dobroci. Dobre jest słońce, które oświeca i ogrzewa ziemię, dobra jest ziemia rodząca kwiaty i owoce, dobre jest morze, dobre jest Niebo, dobre są gwiazdy; wszystko jest dobre, ponieważ wszystko jest Dziełem Pana Boga, Dobroci Istotnej, Nieskończonej, Wiecznej. Lecz Pan Bóg chciał, aby wśród Jego stworzeń niektóre, jak człowiek, były dobrymi nie tylko dlatego, że On je uczynił takimi, lecz również przez zgodę swej wolnej woli na tę dobroć, której On im udzielił. Oto wielki zaszczyt, jaki Pan Bóg uczynił człowiekowi: nie tylko stworzył go dobrym, jak stworzył dobrymi Niebo i ziemię, lecz chciał, aby był dobrym przez dobrowolną współpracę z Jego Wolą, a przez to stał się niejako panem tej dobroci, którą On Sam w nim złożył. W tym celu właśnie dał mu wielki dar wolności. Widzisz więc, jak bardzo oddalasz się od Dobroci Bożej, kiedy swej wolnej woli używasz, nie, aby chcieć dobra, lecz zła. Patrz na tę niezmierzoną odległość, jaka istnieje między tobą a Panem Bogiem: Pan Bóg jest Dobrocią Nieskończoną do tego stopnia, że wyciąga dobro nawet ze zła, ty zaś jesteś wielką złością, bo nawet dobro potrafisz obracać na zło, posługując się dobrem twojej wolności, aby zadowalać swój egoizm, pychę, miłość własną. Gdybyś rozwijał tę dobroć, jaką On wlał w twoje serce, bez trudności stałbyś się dobrym. Pan Bóg stworzył cię dobrym, i chce, abyś był dobrym; prawda, że twoja złość następstwo grzechu jest wielka, lecz Jego Dobroć Nieskończona przewyższa ją nieskończenie, może też ją uleczyć i zniszczyć do głębi, bylebyś tylko tego chciał i jej ufał.

Rozmowa.

„Chcąc zrozumieć Twoją Dobroć, o Boże, dusza powinna dokładać wszelkich wysiłków, by odpowiadać Twojej Dobroci, powinna biec szybko, aby znaleźć Ciebie, który ją ścigasz, prosząc: ,otwórz mi, siostro!”

„A jaką korzyść odniesie dusza ze zrozumienia Twojej Dobroci? Korzyść jest ta, że przyodzieje się w tę dobroć. O, gdybyśmy otwarli oczy i zobaczyli, jak wielka jest ona! Lecz jesteśmy ślepi i nie widzimy. Tylko żywa Krew Chrystusa jest środkiem zdolnym otworzyć nie tylko oczy, lecz i serce, i dać duszom zrozumieć Niezmierzoność Dobroci Bożej… O Boże mój, Ty ukazujesz Swoją Nieskończoną Dobroć, jak wielką rzekę, która spływa na ziemię, a w jej wodach zanurzają się wszystkie stworzenia i żywią się jak ryby morskie. Rozważając tę wielką rzekę, wiem, że i ja jestem w niej zanurzona, lecz widząc złość ludzką, tak przeciwną Twojej Dobroci, boleję nad nią z całego serca. O Dobroci Nieskończona, dusza moja pragnie Ci oddać dwojaką cześć: Przede wszystkim wysławiając Cię, dziękując Ci i błogosławiąc Cię ustawicznie za wszystkie Dary i Łaski, jakie jej czynisz i głosząc Twoją Wielmożność; a potem uczynkami, nie niszcząc w sobie Twojego Podobieństwa, lecz utrzymując się w czystości i bez grzechu tak, jak Ty ją stworzyłeś na początku” (zob. Św. Maria Magdalena de Pazzis).

„O Panie, pragnę ufać Dobroci Twojej, która jest większa niż wszystkie złości, jakich możemy się dopuścić. Skoro tylko uznajemy nędzę naszą i pragniemy wrócić do Twojej Przyjaźni, nie pomnisz na niewdzięczność naszą, ani też na nadużycia Łask, których nam użyczałeś, ale raczej winy nasze skłaniają Cię do tym skorszego przebaczenia nam jako dawnym domownikom swoim, którzy, jak się mówi pospolicie, jedli chleb ze stołu Twego. O Panie, oto jakie Miłosierdzie okazałeś nade mną: prędzej mi się sprzykrzyło obrażać Cię, niż Tobie odpuszczać mi. Nigdy Twoja Ręka nie ustaje w dawaniu, nigdy nie mogą się wyczerpać zdroje Miłosierdzia Twego, nie ustawajmyż i my w przyjmowaniu tych Darów!” (T. J.: Z. 19, 15). Amen.

Zachęcamy do: