Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

29 GRUDNIA

Powrót i gorliwość pasterzy.

I. Wyobrażę sobie pasterzy, oznajmujących w ra­dosnym uniesieniu wszystkim, których spotykają, Przyjście Mesjasza.

II. Będę prosił o tę Łaskę, bym odchodząc z obcowania na modlitwie z Panem Jezusem był przejęty takimi uczuciami, jakie ożywiały pasterzy, wychodzących z Betlejem.

I. Punkt.

Pasterze opowiadają wesołą nowinę.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Pobożni pasterze, uczyniwszy zadość serdecznym swoim uczuciom i złożywszy przy żłobku skromne dary, które przynieśli dla Nowonarodzonego Zbawiciela wrócili się, mówi Łukasz Święty, wysławiając i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jako im po­wiadano jest przez Anioła (R. II). Oto skutki Miłości Bożej, zaczerpniętej przy żłobku; Pan Je­zus w ich sercu; Pan Jezus na ich ustach. Chcie­liby sprawić, aby Go świat cały poznał i uko­chał; opowiadają o Nim każdemu, wszystkich pobudzają do nawiedzenia i uczczenia tego Me­sjasza, Którego sami poznali i ukochali. Miłość zrobiła z nich Apostołów.

ZASTOSOWANIE. Jeżeli tylko Pan Jezus znajduje się w twym sercu, to będzie też często i na ustach twoich. Sam to potwierdza w tych słowach: Z obfitości serca usta mówią (Mat. XII). Zapalony miłością i gorliwością o Chwałę Pana Je­zusa starałbyś się, o ile możesz, aby Go wszy­scy znali, aby Mu świat cały służył; byłbyś na­turalnie bardzo uważnym i chciwym na każdą do powiększenia Chwały Bożej sposobność; takich sposobności nigdy ci nie zabraknie; po tym znaku przekonasz się, czy Pan Jezus rzeczywiście jest w sercu twoim; wejrzyj w siebie, a zba­daj się.

UCZUCIA [**]. Proś, błagaj, zaklinaj Pana Jezusa, aby raczył wnijść do twojego serca; aby je zagrzał i napełnił ogniem Swej Miłości, jak napełnił serca pasterzy.

POSTANOWIENIE [***]. Rozniecę Miłość Bożą w moim sercu przez modlitwę i udzielę jej tym, któ­rzy mnie otaczają.

II. Punkt.

Obojętność ludzi na wieść o Zbawicielu.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. A wszyscy, którzy słyszeli, dodaje Łukasz Święty, dziwowali się temu. Zaiste, to, co słyszeli, było zdolne porwać wszystkich żydów do Betlejem: Narodzenie Mesjasza w sta­jence, objawienie się Słowa, śpiew Aniołów! Zdawałoby się, że wszyscy żydzi musieli w najwyższym uniesieniu pobiec do stajenki, aby po­znać i uczcić Zbawiciela, aby ubiegać się o za­szczyt umieszczenia Go u siebie, przyjęcia Go do siebie. A jednak tak nie było! Wszyscy po­przestali na płonnym dziwowaniu się, na dłu­gim rozprawianiu o tych rzeczach, a wkrótce na zobojętnieniu i zapomnieniu!

ZASTOSOWANIE. Niestety! Na cóż się to przyda, że w ciągu tych dni rozważałeś z uczuciem głę­bokiego podziwu te niewymowne Tajemnice Wcie­lenia i Narodzenia Słowa Przedwiecznego, jeżeli z podziwienia nie przeszedłeś w naśladowanie cnót Dzieciątka Jezus! Na cóż się to przyda?

UCZUCIA. Pośpiesz w duchu do stajenki. Uwielbiaj tam Zbawiciela swego, chwal Go i wysławiaj. Wynagradzaj Mu to opuszczenie i tę obojętność, której doznaje od ludzi.

POSTANOWIENIE. Rozmyślania twoje niechaj będą praktyczne lecz i pełne uczucia.

III. Punkt.

Najświętsza Panna zachowuje w Sercu pamięć tych wypadków.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Marya te wszystkie słowa za­chowywała, stosując w sercu swoim (Ibid.) Wi­dzimy tu uderzającą różnicę między postępowaniem Maryi, a żydów, których dziwną obojętność już poznaliśmy. Marya te wszystkie słowa za­chowywała… to znaczy, że brała głęboko do Serca to wszystko, co powiedziano i co się działo na Chwałę Jej Boskiego Syna, że rozmyślała nad tym w Sercu, że było to przedmiotem Jej pobożnych uczuć i skarbem drogocennych wspomnień, które miały później pouczyć Apostołów Pana Jezusa. Utrzymują, że od Niej to dowiedział się Św. Łukasz szczegółów Wcielenia, przyjścia pasterzy, tudzież nawiedzenia i oczyszczenia, które to Tajemnice opowiedział potem w swej Ewangelii.

ZASTOSOWANIE. Naucz się od tej Dobrej Matki, jak masz odnosić wielkie pożytki z twoich roz­myślań: oto przypominając sobie często w ciągu dnia dobre myśli, które miałeś wśród medytacji, i pobudzając serce do uczuć, które z owych myśli jako ze swojego źródła wypływają. Zobacz, w czym uchybiałeś i jak możesz na przyszłość uczynić lepiej.

ROZMOWA DUSZY [****] ze sławnym męczennikiem, Św. Tomaszem Kenterberyjskim. Proś go, by ci wyjednał cząstkę tej miłości, którą sam był przejęty dla Kościoła Chrystusowego, dla któ­rego — zawołał na widok katów — gotów je­stem umrzeć. Ta miłość i to szlachetne usposo­bienie było owocem częstego rozmyślania o Męce i Śmierci Boskiego Zbawiciela.

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego Narodzenia: Nabożeństwo na okres Bożego Narodzenia

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2022