29 GRUDNIA

Radość, jaką Narodzenie Pana Jezusa światu sprawiło.

Opowiadam wam wesele wielkie, które będzie wszystkiemu lu­dowi: iż się wam dziś narodził Zbawiciel. — Łuk. 2, 10-11.

PRZYGOTOWANIE. – Jakaż radość w państwie, gdy królowi syn jego pierworodny się narodzi. O ileż więcej cieszyć się winniśmy, widząc, iż się Narodził Syn Boży, że zstąpił z Nieba, aby nas nawiedzić. Niejeden chciałby wziąć w swe ramio­na Dziecię Jezus, lecz ożywmy w sobie wiarę i pomyślmy, że przyjmując Komunię Świętą nie tylko Pana Jezusa bierzemy w swe ramiona, lecz przyj­mujemy do serca to Samo Boże Dziecię, które w żłóbku betlejemskim było złożone.

I. — Narodzenie Pana Jezusa wielką radość światu sprawiło. — On jest Odkupicielem, na Któ­rego przez tyle lat z utęsknieniem czekano. Oto już przyszedł, narodził się w maleńkiej grocie. Tę wielką radość, jaką Anioł zwiastował paste­rzom i nam on dziś zwiastuje; mówi do nas: Opowiadam wesele wielkie, które będzie wszystkiemu ludowi, iż się wam dziś narodził Zbawiciel. Jakaż ra­dość w państwie, gdy królowi syn pierworodny się urodzi! O ileż więcej cieszyć się winniśmy na widok, iż się Narodził Syn Boży, Który z Miłości ku nam zstąpił z Nieba, aby nas nawiedzić. Dla wielkości Miłosierdzia Pana Boga na­szego, przez które nawiedził nas wschód z wysokości.

Byliśmy zgubieni, a oto Syn Boży zstąpił z Nieba, żeby nas zbawić. Oto Pasterz, co z miło­ści ku swym owieczkom przyszedł umrzeć i przez to od śmierci je wybawić. Jam jest Pasterz Dobry. Dobry pasterz duszę swą daję za owce swoje. Oto Baranek Boży, Który przyszedł złożyć ze Siebie Ofiarę, by Łaskę Bożą nam wyjednać, aby stać się naszym Zbawcą, naszym życiem, światłem naszym i naszym pokar­mem w Przenajświętszym Sakramencie. Św. Augustyn po­wiada, iż Pan Jezus i dlatego chciał, by Go złożono w żłóbku, skąd zwierzęta biorą swój pokarm, abyśmy zrozumieli, że Syn Boży stał się Człowiekiem, by Siebie dać nam na pokarm.

Pan Jezus codziennie rodzi się w Przenajświętszym Sa­kramencie za pośrednictwem kapłanów, wypowia­dających słowa konsekracji; Ołtarz jest żłóbkiem i tam spieszymy, aby przyjąć Ciało Zbawiciela. Niejeden chciałby, jak ongi Święty starzec Symeon, wziąć Dziecię Jezus w swe ramiona, lecz wiara nas poucza, że skoro przyjmujemy Komunię Świętą, nie tylko bierzemy w ramiona, lecz i przyjmujemy do serca tegoż Samego Pana Jezusa, Który w żłóbku betlejemskim był złożony. Dlatego On się narodził, by całkowicie nam się oddać. Maluczki narodził się nam i Syn nam jest dany.

II. — Jest to rzeczą niemożliwą brać udział w radości Bożego Narodzenia, a nie zbliżyć się do maleńkiego Pana Jezusa, nie podziwiać Jego Miłości Nieskończonej, nie przyrzec Mu odwzajemnienia i wierności. Wielu z nas musiałoby powtarzać: zbłądziłem jako owca, która zginęła; szukaj swego sługi.

Modlitwa:

Panie, jestem owiecz­ką, która goniąc za przyjemnościami i swymi zachceniami nędznie zginęła; lecz Ty, Pasterzu i Baranku Boży zarazem, zstąpiłeś z Nieba, aby mnie zbawić, a to przez złożenie ze Siebie Ofiary na krzyżu dla zadośćuczynienia za me grzechy. Skoro więc chcę się poprawić, czego się mam oba­wiać? Dlaczego nie mam całej swej ufności w To­bie złożyć, mój Zbawco, Który się narodziłeś dla mego zbawienia? Oto Bóg Zbawiciel mój. Śmiele czynić będę, a nie zlęknę się. Ukochany mój Odkupicielu, czy mogłeś udzielić mi większego dowodu Swego Miłosierdzia, aby zachęcić mnie do ufności, nad ten, iż dałeś mi Siebie Samego? Dziecię moje drogie, jakże żałuję, iż Cię obrażałem. Z mej winy płakałeś w stajence betlejemskiej. — Skoro jednak przyszedłeś na świat, by mnie szukać, oto rzucam się do Nóżek Twoich i chociaż widzę Twoje w tym żłóbku cierpienia, Twe poniżenie, choć widzę, iż leżysz na sianie, uznaję w Tobie swego Najwyższego Króla i Pana.

Czuję, iż Twe słodkie kwilenie wzywa mnie, bym Cię miłował, abym oddał Ci swe serce. Oto mój Jezu, u Twych Stóp dziś Ci je składam; prze­mień je i zapal, dlatego bowiem przyszedłeś na ziemię, by nasze serca Swą Miłością zapalić. Sły­szę, iż z tego żłóbka mówisz do mnie: Będziesz miłował Pana Boga twego ze wszyst­kiego serca swego. Odpowiadam Ci na to: Ach, mój Jezu, jeśli Ciebie nie kocham, Któryś jest mym Panem i Bogiem, kogóż więc chcę mi­łować? — Nazywasz się Bogiem „moim”, dlatego bowiem się narodziłeś, aby całkowicie mi się od­dać; czyż mógłbym nie chcieć do Ciebie należeć? Nie, mój Panie ukochany, cały się Tobie oddaję, kocham Cię z całego serca. Kocham Cię, kocham Cię, kocham Cię, Dobro Najwyższe, jedyna Miło­ści duszy mojej. Przyjmij mnie dzisiaj i nie doz­wól, bym miał jeszcze kiedy zaprzestać Cię miło­wać. Królowo moja, Maryo, proszę Cię, przez po­ciechę, jakiej doznałaś, patrząc po raz pierwszy na Swego Narodzonego Syna, przez te pocałunki, jakimi wówczas Go okryłaś, wstaw się za mną do Jezusa, aby mnie przyjął i skrępował na zawsze ze sobą więzami Miłości Swojej Świętej. Amen. (*II., 363)

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego Narodzenia: Nabożeństwo na okres Bożego Narodzenia

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

© salveregina.pl 2022