Refleksja na ostatni dzień roku.

Boże nieskończonej dobroci, oto znowu przez łaskę Twoją doczekałem dnia kończącego się roku. O, gdybym to mógł w prawdzie wymówić: odprawiłem dobrą utarczkę, Panie, rok ten przepędziwszy na chwałę Twoją, statecznie zachowawszy obietnicę; o, z jakąż radością na te mógłbym się przysposobić słowa: Dobrze dla ciebie, duszo moja, już jest sprawiedliwa dla ciebie wyznaczona zapłata! Ale dla Boga, jakże opieszało do zasłużenia tej korony rok ten przepędziłem. Upłynął czas niepowetowany bez najmniejszego pożytku, przebiegły z rokiem miesiące, dni i najdroższe momenta i nic więcej mi nie  zostało, jak smutna pamiątka, żem nieskończonego obraził Boga. O, gdyby można ten upłyniony rok przywrócić i one w młodości mojej źle przepędzo­ne lata, dzień i każdy, jakby ostatni, godzinę każdą, jakby najstraszniejszą, w mojej bym ustawicznie trzymał i zachował myśli. Potwierdź, o Boże, to teraźniejsze postanowienie moje, dopomóż łaską Twoją, abym mocniej po­nowił obietnicę swoją. Będę pamiętał o ostatecznych wiecznych rzeczach i to com zaniedbał, w następującym roku, dopóki żyję, nagrodzić pragnę. Czynię Ci dzięki, o niepojęty Boże, żeś mnie, tak wielkiego grzesznika, do końca tego roku zachował, w którym wiele ludzi przy jednym tylko grzechu z tem doczesnem rozstali się życiem i nieszczęśliwy w piekle odebrali pogrzeb. Dzię­kuję Ci, o najmiłosierniejszy Boże, ze Świętym Sakramentem Pokuty tyleś razy zmazaną duszę moją oczyścił i posilił. Tobie dzięki czynię, o nieprzebrany w Opatrzności Twojej Panie, żeś mnie przeszłego roku niezliczonemi, tak dla duszy, jako też dla ciała, opatrzył dobrodziejstwy, za które, że Ci godnie podzię­kować nie mogę, niech nagrodzi Męka, Śmierć i zasługi Jezusa Chrystusa. O Boże mój, żebrzę Twej najskuteczniejszej łaski; wspomóż mnie w następującym roku, daj Panie, aby wszystkie moje sprawy ku powiększeniu czci i Imienia Twe­go zmierzały. Daj, Wszechmogący Boże, abym obietnicę poprawy życia mego w ustawicznej chował pamięci; niech już od dnia dzisiejszego strzegę się złych i do grzechu pociągających okazyj; niech odtąd niepohamowane moje wstrzy­mam namiętności. Będę się starał o pomnożenie dobrych uczynków; Boże, będę czuwał ustawicznie, abym w godzinę śmierci mojej mógł śmiało zawołać: Ten zbawion będzie, który w dobrych uczynkach aż do ostatka dni swoich wytrwał. Amen.