Relikwie Przenajdroższej Krwi Jezusa Chrystusa
Uroczystość poświęcona Przenajdroższej Krwi Jezusa Chrystusa sięga swymi korzeniami do corocznych obchodów związanych z relikwiami przechowywanymi w kościele San Nicola in Carcere w Rzymie, które według tradycji są skrawkiem płaszcza setnika, który przebił włócznią Ukrzyżowanego, aby upewnić się o Jego Śmierci. Skrawek ten ze czcią został odcięty, gdyż był skropiony „Krwią i Wodą” (J 19, 34), która wypłynęła z przebitego Boku Jezusa.
Rzymscy książęta Savelli, którzy uważali się za potomków setnika, w 1708 r., będąc bliscy śmierci, podarowali kościołowi pw. San Nicola in Carcere ten bezcenny relikwiarz. Relikwia została umieszczona pod krzyżem, który przemówił do mistyczki, świętej Brygidy. Wokół tej cennej relikwii rozwinął się ogromny kult. Corocznie, w pierwszą niedzielę czerwca, uroczyście obchodzono święto Przenajdroższej Krwi Jezusa Chrystusa.
W 1808 roku, w setną rocznicę przekazania relikwii, kanonik ks. Franciszek Albertini, w tymże kościele, założył Dobroczynne Stowarzyszenie ku czci Przenajdroższej Krwi Chrystusa. Ksiądz Kasper del Bufalo, przyjaciel i syn duchowy Albertiniego, został poproszony do wygłoszenia przemówienia inauguracyjnego. W 1815 roku Dobroczynne Stowarzyszenie zostało podniesione przez papieża Piusa VII do rangi Arcybractwa.
Ksiądz Kasper del Bufalo, przez głoszenie nauk, stał się największym propagatorem Stowarzyszenia. Ono natchnęło go do założenia w 1815 roku, w San Felice di Giano, Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa.
Młoda Maria De Mattias, podczas misji głoszonych przez św. Kaspra w 1822 roku w Vallecorsa, została dogłębnie poruszona jego kazaniami. I w ten sposób zaczęła w niej dojrzewać idea powołania zgromadzenia sióstr, które ostatecznie założyła w Acuto w 1834 roku, pod nazwą Adoratorek Przenajdroższej Krwi Chrystusa.
W 1849 roku papież Pius IX, na wygnaniu w Gaeta, przyjął z wizytą księdza Jana Merliniego, Misjonarza Krwi Chrystusa, który przepowiedział mu koniec wygnania, jeżeli rozszerzy święto Przenajdroższej Krwi Chrystusa na cały Kościół. Papież mu odpowiedział: “Nie ślubuję, ale obiecuję”, i tak też się stało. Pius IX powrócił do Rzymu, pamiętając o obietnicy, dekretem Redempti sumus z 10 sierpnia 1849 r. rozszerzył na cały Kościół święto Przenajdroższej Krwi naszego Pana Jezusa Chrystusa, które nadal było obchodzone w pierwszą niedzielę czerwca.
Papież Pius X w 1914 roku ustalił datę liturgicznych obchodów na dzień 1 lipca.
Z racji Roku jubileuszowego dnia 15 kwietnia 1934 roku Pius XI podniósł te obchody do stopnia uroczystości.
Mantua – źródłem kultu Krwi Pańskiej
Kult relikwii Krwi Chrystusa opiera się na dwóch ich “odnalezieniach”, mających miejsce w 804 i 1048 roku. Ze źródeł historycznych pochodzi tradycja, która umiejscawia w Mantui św. Longina. Był to rzymski żołnierz, który na Golgocie własną włócznią przebił bok Chrystusa, powodując wypłynięcie wody i krwi.
Po swoim nawróceniu zawiózł on do Mantui ziemię z Kalwarii nasączoną Krwią Chrystusa oraz gąbkę, użytą do napojenia konającego Jezusa zakwaszonym winem. Z obawy przed profanacją święty ukrył relikwie Męki Pańskiej w ołowianej kasetce i sam zakopał je w miejscu, gdzie dzisiaj mieści się bazylika, a które kiedyś znajdowało się daleko poza murami miasta. Wkrótce potem św. Longin poniósł śmierć męczeńską i został pochowany w pobliżu relikwii.
Z powodu burzliwych faktów, które doprowadziły do upadku Zachodniego Imperium Rzymskiego, zatracono wszelki ślad relikwii aż do czasów Karola Wielkiego. W roku 804 nastąpiło pierwsze ich odnalezienie. Według tradycji św. Andrzej objawił się we śnie pewnemu wiernemu i wskazał mu miejsce, gdzie znajdowały się relikwie.
W 924 roku, w obliczu niebezpieczeństwa najazdu Hangarów, relikwie zostały ponownie ukryte. W roku 1048 nastąpiło drugie odnalezienie. I tym razem św. Andrzej objawił się podczas snu błogosławionemu Wojciechowi – niewidomemu, który niegdyś pełnił służbę w rodzie Canossa. Dzięki temu określono miejsce spoczynku zarówno ciała św. Longina jak i marmurowej urny, zawierającej skrzynkę z Przenajdroższą Krwią. W 1053 roku przybył do Mantui papież Leon IX, aby oddać cześć cennej relikwii. Po uroczystym potwierdzeniu jej autentyczności, usiłował nawet zabrać je ze sobą do Rzymu. Wywołało to ogromny sprzeciw, który zmusił papieża do ucieczki i ukrycia się nieopodal w benedyktyńskim klasztorze.
W XV wieku Gianfrancesco Gonzaga, pierwszy markiz Mantui, polecił wybić srebrną monetę z napisem: Mantuo, zostałaś wywyższona przez Przenajdroższą Krew.
© salveregina.pl 2023