Znajdziecie Niemowlątko, uwinione w pieluszki i położone w żłobie. — Łuk. 2, 12.

PRZYGOTOWANIE. —  Kto bez wiary wejdzie do stajenki Betlejemskiej, ten pobudzi się jedynie do litości, widząc delikatne Dziecię w takim ubóstwie, kto zaś z wiarą do niej wstąpi, musi ukochać Pana Jezusa, widząc, do jak nędznego stanu Miłość ku nam Go przywiodła. Ożywmy więc naszą wiarę, rozważając ogrom miłości naszego Pana Boga.

I. — Kościół Święty zastanawiając się nad tą wielką Tajemnicą i wielkim Cudem, iż Pan Bóg w stajence się narodził, woła z zachwytem: „O wielka, godna podziwu Tajemnico!” (Off. Nat. noct. II, resp. II) zwierzęta widzą Narodzonego Pana Boga, leżącego w żłóbku! — Abyśmy mogli rozmyślać o Narodzeniu Pana Jezusa z rozrzewnieniem i miłością, musimy prosić Pana Boga o żywą, wiarę. Jeśli bez wiary wejdziemy do stajenki Betlejemskiej, doznamy jedynie uczucia litości, widząc Dziecię w takim ubóstwie, narodzone w zimie, złożone w żłóbku w zimnej stajence.

Jeżeli jednak z wiarą wstąpimy do stajenki, rozważając ten ogrom Dobroci i Miłości, który skłonił Pana Boga, iż stał się Dzieciątkiem, owiniętym w pieluszki, złożonym na sianku, drżącym z zimna, nie mogącym się poruszać, potrzebującym mleka dla utrzymania życia, czyż możliwe, abyśmy nie zostali pociągnięci i słodko zmuszeni do oddania całego serca Temu Panu Bogu-Dziecięciu, Który został doprowadzony do takiej nędzy, dla pozyskania naszej miłości?

Św. Łukasz powiada, iż pasterze, powracając po nawiedzeniu Pana Jezusa w stajence, chwalili i wielbili Pana Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli. (por. Łuk. 2, 20).

Cóż zaś widzieli? Ubogie Dzieciątko, drżące z zimna, leżące na sianie. Ponieważ jednak byli wiarą oświeceni, poznali w Tej Dziecinie wielkość Miłości Bożej i zapaleni tą miłością, szli, chwaląc i wielbiąc Pana Boga; cieszyli się z tego szczęścia, iż widzieli Pana Boga, Który z Miłości ku ludziom tak się uniżył i wyniszczył. Wyniszczył Samego Siebie (Flp 2, 7).

II. — O ukochane i słodkie Dziecię, choć widzę Cię tak ubogim na tym sianie, uznaję Cię za swego Pana i Stwórcę, i cześć Ci oddaję. Wiem, iż do tak nędznego stanu przywiodła Cię Twa Miłość ku mnie. Skoro, mój Jezu, sobie przypominam, jak postępowałem z Tobą, w przeszłości i jak Cię znieważałem, dziwię się, iż mnie znosiłeś. O grzechy nieszczęsne, coście uczyniły? Zasmuciłyście Serce tego Pana, Który mnie tak ukochał.

Modlitwa:

Mój Drogi Zbawicielu, przez Boleści, jakie poniosłeś, przez łzy, jakie w stajence Betlejemskiej wylałeś, udziel mi łez, użycz mi wielkiej skruchy, abym przez całe życie opłakiwał przykrości, jakie Ci wyrządziłem. Spraw, abym Cię kochał, a kochał tak bardzo, bym mógł naprawić zniewagi, jakich ode mnie doznałeś. Kocham Cię, mój maleńki Zbawco, kocham Cię, ma Dziecino, kocham Cię, Miłości moja, me Życie, moje Wszystko. Jezu, mój Boże, kocham Cię całym sercem i przyrzekam jedynie Ciebie miłować. Dopomóż mi Swą Łaską, bez Niej bowiem nic nie mogę. Maryo, Nadziejo moja, wszystko u Swego Syna możesz wyjednać; uproś mi Świętą Miłość. Matko moja, wysłuchaj mnie. Amen. (II., 340)

Zachęcamy:

1. Do uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
2. Do uczczenia Najświętszego Imienia Jezus: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.

© salveregina.pl 2023