Rozmyślanie LIII o Męce Chrystusowej. 

SIÓDME SŁOWO PANA JEZUSA NA KRZYŻU.

I. Pan Jezus uczy nas, jak mamy umierać

II. i jak ducha naszego Bogu Ojcu polecać.

,,A Jezus wołając głosem wielkim rzekł: Ojcze, w Ręce Twoje oddaję Ducha Mego” (Łk 23, 14).

I. — Zbawiciel dokonał już Dzieła Odkupienia naszego, mógł więc już odejść do Ojca. Zawołał więc wielkim głosem: ,,Ojcze, w Ręce Twoje oddaję Ducha Mego!” Ostatnie Słowo Odkupiciela. Głowa opadła na piersi, które wydały jeszcze jedno westchnienie. Dobry Mistrz, Dobry Pan Jezus nie żyje. Ostatnie Słowo wypowiedział bardzo głośno, aby nam głębiej zapadło do serca, wyraziściej wryło się w duszę naszą. Miał jeszcze dość siły, by życie swoje przedłużyć, ale umarł za nas dobrowolnie. Nikt Mu nie mógł odebrać Życia, gdyby go Sam nie chciał oddać. Święty Bernard dodaje jeszcze inną przyczynę tego ostatniego powiedzenia Zbawiciela. Mówi On: ,,Ukrzyżowany Syn Boży polecił Ducha Swego, opuszczającego Ciało, nie dlatego żeby Mu tego było potrzeba, ale dla naszego przykładu”. Przykład ten ma nas uczyć sztuki umierania z ufnością oddając Ojcu Niebieskiemu dusze nasze, prosząc Go, by nie oddawał nas na łup piekła. Ma nas uczyć, gdzie mamy się zwracać w niebezpiecznej, ostatniej godzinie, w godzinie największej potrzeby, najcięższego niebezpieczeństwa i najtrudniejszej walki. Mamy wzywać Pomocy Bożej z ufnością, przynajmniej wewnętrznie.

Nie opuszczaj mnie, o Jezu, zmiłuj się nade mną w tej godzinie, w tej największej potrzebie i niebezpieczeństwie. Gdy mnie opuści świat, zmysły, siły, Ty mnie nie opuszczaj. Bądź przy mnie, umacniaj przeciw napaściom piekła, abym mógł umrzeć w Łasce Twojej i Miłości.

II. — Chrystus Pan nasz Odkupiciel, w pierwszych zapisanych w Ewangelii słowach nazywa Boga Ojcem. ,,Nie wiedzieliście, że w tym, co jest Ojca Mego, być winienem?” (Łk 2, 49). Także w ostatnich używa tego słodkiego Imienia: ,,Ojcze, w Ręce Twoje polecam Ducha Mego”. Całe Jego Życie nie było niczym innym jak Służbą Ojcu. W ostatniej chwili dał nam jeszcze raz poznać, że umiera jako Syn Boży. Zrozumiał to nawet pogański rotmistrz. Gdy usłyszał głośne wołanie umierającego, zawołał: ,,Prawdziwie człowiek ten był Synem Bożym” (Mk 15, 39).

Obyśmy i my umierali jako dzieci Boże. Obyśmy tak żyli, żebyśmy w ostatniej godzinie mogli wołać z ufnością i dziecięcą miłością: ,,Ojcze, w Ręce Twoje oddaję ducha mego”. Powinno nas zawsze ożywiać pragnienie dobrej, szczęśliwej i świętej śmierci, pragnienie, by w Miłości Pana naszego Jezusa Chrystusa przekraczać bramy wieczności. Jeśli dobrze żyjemy w swoim stanie (osoby duchowne mówią: w Zakonie i służymy wiernie przez całe życie Panu i Bogu naszemu, jakże łatwą będzie nasza śmierć! Gdy przez wszystkie dni życia mamy w pamięci Pana Boga, gdy Mu ofiarujemy wszystko co czynimy i myślimy, gdy raz po raz polecamy duszę w Jego Święte Ręce, jednym zdaniem, gdy będziemy ciągle umierać sobie, a żyć Panu Bogu, śmierć nasza podobnie jak Śmierć Zbawiciela będzie ostatnim tchnieniem świętego życia. Oddamy wtedy z radością i rozkoszą duszę w Ręce Tego, Który przytuliwszy ją do Serca nigdy już jej nie opuści.

Modlitwa.

Mój Zbawco i Odkupicielu! Przez Twoją Śmierć na krzyżu przygarnąłeś mnie przybitymi Twoimi rękami. Nie dopuść, błagam, bym przez złość lub podstęp szatana miał się z nich wyrwać. Twój Przykład chcę w życiu naśladować i oddawać duszę moją na teraz i na zawsze w Twoje najdroższe ręce. Niech mnie im poda Twoja Najboleśniejsza Matka. A Ty Pośredniku nasz, oddaj mnie znów w Ręce Ojca Twego i mego. On przez wzgląd na Twoje Rany i Jej Zasługi będzie dla mnie łaskawy i miłosierny. Dlatego wołam teraz i zawsze pełen ufności: ,,Ojcze, w Ręce Twoje polecam ducha mego”. Spodziewam się przez Dobroć i Miłość Twoją, że nie będę zawstydzony na wieki. Amen.

Zachęcamy do uczczenia Św. Józefa w miesiącu marcu ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo marcowe ku czci Św. Józefa, Oblubieńca NMP.

© salveregina.pl 2023