Zawartość strony
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM I
(od 1 stycznia do 30 czerwca)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Przypomnij sobie treść poprzedniej medytacji, czyli główne okoliczności towarzyszące powołaniu Św. Mateusza do życia apostolskiego i zachowania rad ewangelicznych.
II. Proś o Łaskę, abyś dobrze poznał wzniosłość zakonnego powołania i umiał ją przelać na tych, którzy ulegają przesądom i uprzedzeniom o życiu zakonnym.
Trzy rzeczy przede wszystkim
dowodzą szczytności powołania zakonnego.
I. PUNKT.
Źródło powołania zakonnego.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Można, a nawet należy to powiedzieć, że powołanie, czyli poświęcenie się przez trzy zakonne śluby na Ołtarzu Bożej Miłości ma Niebiańskie, Boskie Źródło. W istocie, myśl porzucenia wszystkiego, co jest najdroższe dla serca człowieka, myśl porzucenia rodziny, dostatków, uciech i wolności, aby przyjąć rodzaj życia pełen umartwień i poświęceń, nie mogła przyjść człowiekowi z własnego popędu: taka myśl sprzeciwia się wszystkim jego skłonnościom; nie mogła mu też przyjść od świata, który widzi w niej tylko szaleństwo, a tym mniej od złego ducha, który ją ma w obrzydzeniu; a więc pozostaje nam tylko wyznać, że ona wyszła i nie mogła wyjść od nikogo innego, jak tylko od Pana Boga. Zresztą uczy nas tego Chrystus Pan, mówiąc do Apostołów, którzy pierwsi wielkodusznie przyjęli jarzmo dobrowolnego ubóstwa, dobrowolnego posłuszeństwa i doskonałej czystości.
Nie wyście Mnie obrali, alem Ja was obrał (Jan XVI). Albo też: Nie wszyscy pojmują mowę (o doskonałej czystości), ale którym jest dano… ci ją zrozumią (Mat. XIX).
ZASTOSOWANIE. Dzisiejsze rozmyślanie ma ci dać wysokie pojęcie o życiu zakonnym, o powołaniu do zachowania rad ewangelicznych. Może też w głębi serca czujesz pewien pociąg do tego stanu. Jeśli tak, dziękuj za to Panu Bogu, ale nie czyń lekkomyślnych postanowień; módl się, zachowaj serce w czystości i szukaj rady. Jeżeli zaś nie czujesz do tego pociągu, albo jeżeli już nie możesz dowolnie rozporządzać sobą, to niech przynajmniej przykład pokuty i bohaterskiego poświęcenia tylu szlachetnych osób, żyjących w klasztorach, pobudza cię do życia świątobliwego w tym stanie, który ci Pan Bóg na tym świecie przeznaczył.
UCZUCIA [**]. U Stóp Pana Jezusa wynurz w rażenia, jakie w skutek tych uwag w sercu twoim powstały.
POSTANOWIENIE [***]. Będę bronił stanu zakonnego i tych, którzy się mu oddali, gdzie jeno będę mógł to uczynić z pożytkiem.
II PUNKT.
Cel i korzyści powołania zakonnego.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Jakiż jest cel powołania i stanu zakonnego? Zapytaj te młode osoby i tylu młodych ludzi, którym świat zapewnia świetną przyszłość, dlaczego wstępują do zakonu, a odpowiedzą ci: Oto dlatego, abyśmy się uchronili od niebezpieczeństw i złudzeń świata, abyśmy uniknęli obrazy Boskiej i zapewnili sobie wiekuiste zbawienie; abyśmy osiągnęli wyższy stopień Chwały i szczęśliwości niebieskiej, naśladując, o ile tylko możemy, jak najwierniej Pana Jezusa w wykonywaniu rad ewangelicznych, czyli krótko mówiąc, abyśmy się stali ludźmi Bożymi, ludźmi Świętymi. I w rzeczy samej te są korzyści życia zakonnego.
ZASTOSOWANIE. Jeszcze inną korzyścią, o której świat niewdzięczny zapomina, jest to, że dzięki instytucjom zakonnym i tylu sprawiedliwym, którzy tam przepędzają swe życie na modlitwie i pokucie, Pan Bóg nie obchodzi się z nami wedle niegodziwości naszej i nie daje uczuć ziemi strasznych skutków swej sprawiedliwej zemsty, o którą wołają codziennie tysiączne grzechy nasze. Gdyby się było znalazło za dni Abrahama tylko dziesięciu sprawiedliwych, ogień niebieski nie byłby zniszczył pięciu miast występnych.
UCZUCIA. Wzbudź akt wiary w te prawdy, któreś dopiero co rozważał i dziękuj za tyle cierpliwości, jaką Pan Bóg ci okazuje.
POSTANOWIENIE. Staraj się przekonać tych, którzy lekceważą instytucje zakonne, jako niepotrzebne, a może szkodliwe światu, że bluźnią przeciw temu, czego nie znają, że potępiają tych, którym może winni są utrzymanie życia swojego i dobra swojego.
III. PUNKT.
Nagrody obiecane powołaniu zakonnemu.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Abyś lepiej jeszcze doskonałość stanu zakonnego mógł ocenić, rozważ, jakie obietnice przywiązuje doń Boski Zbawiciel, ten najsprawiedliwszy sędzia uczynków naszych: I wszelki, mówi On, który by opuścił dom, albo bracią, albo siostry, albo ojca, albo matkę, albo rolę dla Imienia Mego (Mat. XTX) i dla Ewangelii (Mar. X) tyle stokroć weźmie i żywot wieczny otrzyma (Mat. ibid.).
ZASTOSOWANIE. Abyś się zbliżył, o ile tylko możesz, do doskonałości ewangelicznej i otrzymał jak największą cząstkę w wspaniałych nagrodach do niej przywiązanych, uciekaj przed zarazą świata, oderwij od ziemi serce swoje, a w dobrach, które posiadasz, upatruj tylko środki zbawienia: bądź gotów zrobić z nich każdej chwili ofiarę, skoro tylko jej Pan Bóg zażąda od ciebie.
ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Panną Maryą, Która, pomimo że żyła wśród świata i wypełniała wszelkie powinności towarzyskie, daje nam w swej osobie skończony wzór chrześcijańskiej doskonałości, do której dążyć wszyscy możemy, jakiekolwiek byłoby nasze stanowisko w świecie.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 28
- uczczenia Świętych Apostołów Piotra i Pawła przez Nowennę: Nowenna do Świętych Apostołów Piotra i Pawła – dzień 9
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023