Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

I. Wyobrażę sobie Pana Jezusa mówiącego: Każdy z was, kto się nie wyrzecze wszystkich majętności swoich, nie może być uczniem Moim (Łuk. XIV).

II. Będę prosił o zupełne i doskonałe oderwanie się od wszystkiego, co mi może być przeszkodą w całkowitym oddaniu się na Służbę Bożą i własnemu uświęceniu.

I. PUNKT.

Zrzeczenie się dóbr i zaszczytów świata.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Przystąpiwszy do Jezusa jeden doktor, rzekł Mu: Nauczycielu, pójdę za Tobą, gdzie jedno pójdziesz. Jezus odpowiedział mu na to: Liszki mają jamy i ptacy niebiescy gniazda: a Syn Człowieczy nie ma gdzieby Głowę skłonił (Mat. VIII). Większa część wykładaczy Pisma Świętego wnosi z tej odpowiedzi Pana Jezusa, który widzi głębie serca, że ów doktor, mimo tego, iż okazał chęć towarzyszenia Panu Jezusowi, miał przede wszystkim na celu dobro doczesne, gdyż wyobrażał sobie, że, towarzysząc człowiekowi już teraz tak wysoko położonemu w opinii ludzkiej, dojdzie kiedyś do szczytu wielkości i bogactwa. Zawiedziony uroczystym wyznaniem ubóstwa Pana Jezusowego, usunął się i zaniechał myśli dzielenia losu uczniów Zbawicielowych. Cóż się z nim stało? Czy jest zbawiony?

ZASTOSOWANIE. Z przykładu tego nie masz wnosić, że Chrystus Pan żąda ewangelicznego ubóstwa, czyli zupełnego zrzeczenia się dóbr i zaszczytów świata od wszystkich, kładąc je za warunek zbawienia. Nie — jest to tylko radą. Ale wymaga za to, abyś oderwał serce od dóbr znikomych; abyś był gotów raczej je wszystkie utracić, niż utracić Pana Boga i duszę swą własną; abyś je uważał jako środek zbawienia i uświęcenia, okupując jałmużną grzechy swe i obracając wpływy, jakie daje majątek i znaczenie, na dobro świętej wiary i na uczynki miłosierdzia. Jakież było dotąd na tym punkcie twoje zdanie, twoje postępowanie?

UCZUCIA [**]. Odpowiedne tym prawdom, które dopiero co rozważałeś, abyś je zastosował w czynie.

POSTANOWIENIE [***]. Odtrącaj ponęty świata, pomnąc na Słowa Pana Jezusowe: Cóż pomoże człowiekowi, jeśliby wszystek świat zyskał, a zagubiłby duszę swą?

II. PUNKT.

Wyrzeczenie się rodziców.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Po oddaleniu się owego doktora wejrzał Pan Jezus wzrokiem Miłości na jednego z innych słuchaczów, powołując go do apostolstwa: I rzekł mu: Pójdź za Mną (Łuk. IX). Ten, chociaż zdecydowany najzupełniej pójść za Głosem Zbawiciela, prosi Go jednak o małą zwłokę: Panie, rzecze, dopuść mi, abym pierwej, odszedłszy, pogrzebał ojca mego (Tamże). Dając przez to do zrozumienia, że pielęgnować chce ojca swego w późnej starości i pozostać przy nim aż do jego śmierci. Zbawiciel nie zezwolił na to żądanie, mówiąc: Niechaj umarli grzebią swe umarłe; a ty idź, a opowiadaj Królestwo Boże (Ibid.).

ZASTOSOWANIE. Z tej odpowiedzi Chrystusa Pana wnosić możemy, że ów uczeń, którego powoływał do Apostolstwa, nie był koniecznie potrzebny w pielęgnowaniu starego ojca, że inni członkowie rodziny mogli go o wiele lepiej wyręczyć, że prośba o zwłokę pochodziła z uczuć niewczesnych i narażała go na utratę szczytnego posłannictwa, a tym samym wspaniałej nagrody, mającej być zapłatą, a może nawet i wiecznego zbawienia duszy. Wielka nauka dla dzieci, które Pan Bóg wzywa, aby opuściwszy ojca lub matkę, szły śladami Boskiego Syna, drogą rad ewangelicznych lub drogą apostolską. Wielka nauka także dla rodziców, od których żąda Pan Jezus, aby ofiarowali dziecię swoje w sprawie tak wzniosłej.

UCZUCIA. Ofiarowanie całego siebie Najświętszej Woli Bożej.

POSTANOWIENIE. Odnowienie z wielkim sercem tej ofiary w pokusach małoduszności lub zniechęcenia.

III. PUNKT.

Zrzeczenie się krewnych i przyjaciół.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Łukasz Święty wspomina o trzecim uczniu, który również prosił o zwłokę: Pójdę za Tobą, Panie, ale mi pierwej dopuść rozprawić te rzeczy, które są doma. Rzekł do niego Jezus: żaden, który rękę swą przyłożył do pługa, a ogląda się nazad, nie jest sposobny do Królestwa Bożego (Rozdz. IX).

ZASTOSOWANIE. W słowach tych, tak często cytowanych w książkach duchownych, uczy nas Pan Jezus, że ci, którzy raz obrali piękną ścieżkę doskonałości i gorliwości chrześcijańskiej, nie powinni już z niej schodzić i wracać się do spraw doczesnych, aby dopomóc bliźnim swoim, albo posługiwać się Religią w widokach ambitnych; ale powinni myśleć jedynie o tym, aby iść zawsze naprzód do celu świętego powołania, któremu się oddali. Skoro, wsparty Łaską, wytrwałeś — ciesz się; dziękuj za to Panu Bogu. Ale mimo to nie dowierzaj zupełnie ludziom, ani sobie.

ROZMOWA DUSZY [****] ze Świętym Aniołem Stróżem, który jest nierozłącznym towarzyszem twoim na tym świecie, a jednak nie ma najmniejszego związku ze światem, ani z powabami złudnymi świata.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 23
2. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy poprzez Nowennę ku Jej czci: Nowenna do Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy – dzień 6
3. uczczenia Świętych Apostołów Piotra i Pawła przez Nowennę: Nowenna do Świętych Apostołów Piotra i Pawła – dzień 4

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.