Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

 

I. Uobecnij sobie opętanego Gerazeńczyka u Stóp Pana Jezusa wymawiającego te słowa: Wynijdź, duchu nieczysty, z człowieka.

II. Proś o Łaskę doskonałej czystości.

 

 

I. Punkt.

Nieszczęśliwy stan opętańca.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Chrystus Pan cudownym uciszeniem burzy dowiódł Swej Najwyższej Władzy nad żywiołami całej natury; teraz chciał dowieść, że i nad złymi duchami ma równą Moc i Władzę. Wkrótce nadarzyła się ku temu sposobność. Zaledwie wylądował na drugi brzeg jeziora, na którym mieszkali Gerazanie, gdy oto dwóch opętanych rzuciło się do Stóp Jego. Jeden z nich, jak mówi wyraźnie Św. Marek, był człowiek w duchu nieczystym. Occurril homo in spiritu immundo (R. V.) Zdaje się, że Ewangelista, przytaczając nam o nim szczegóły, chciał nam wskazać, jak nieszczęśliwym jest stan człowieka, który dozwolił zapanować nad sobą duchowi czyli występkowi nieczystemu:

1. Stał się bardzo okrutny i niepohamowany, nie mógł go już nikt łańcuchami związać, rozrywał je i pęta łamał.

2. Rzucał się na przechodniów, tak, iż żaden nie mógł przejść oną drogą.

3. Zapytany o imię odpowiadał: Imię mi wojsko, albowiem nas jest wiele.

4. Nie obłóczył się w odzienie i nie mieszkał w domu, ale w grobach i w górach, wydając żałosne lamenty, a tłukł się sam kamieńmi (Mat. i Łuk. VIII, Mar. V).

ZASTOSOWANIE. Oto wierny obraz nieszczęśliwego stanu grzesznika:

1) gnany on namiętnością, jakby jędzą szaloną i nic go nie może powstrzymać, nic opamiętać; ani utrata sławy, ani zniszczenie zdrowia, ani okropność zbrodni, ani pamięć na sąd i piekło.

2) Rzuca się na drugich, szukając sobie wspólników i ofiar.

3) Wojsko, toć najwłaściwsze miano ducha nieczystości, on nigdy nie wchodzi sam, ale niezliczone mnóstwo innych występków za sobą pociąga.

4) Nareszcie w owej nagości, w odosobnieniu, w dzikich krzykach opętańca widzimy sprawdzenie słów Ducha Świętego:  Człowiek gdy we czci był, nie rozumiał (nie poznał się na swej godności), przyrównany jest bydlętom bezrozumnym i stał się im podobny (Ps. 49/48/), ucieka od świata, nieznośny sobie samemu, plącząc nad własnym stanem, z którego wydobyć się nie ma już siły.

UCZUCIA [**]. Dziękuj wiecznie Panu Bogu, żeś nie spętany duchem nieczystym, a jeżeliś kiedy zostawał w jego mocy, dziękuj, żeś się zupełnie uwolnił.

POSTANOWIENIE [***]. Jakikolwiek jest nasz wiek i stan, żyjmy zawsze z wielką trwogą, nie ufając zbytnie sobie.

 

 

II. Punkt.

Szczęśliwy stan oswobodzonego opętańca.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Jezus wzruszony widokiem nieszczęśliwego opętańca, rzekł głosem wielkim: Wynijdź duchu nieczysty z człowieka. Czarci zmuszeni opuścić swą ofiarę prosili Go, mówiąc: Puść nas w wieprze, abyśmy w nie weszli. I natychmiast im dopuścił (*) i wpadło stado wielkim pędem w morze i utonęło (Marek V, Łuk. VIII). Tej samej chwili wyswobodzony opętaniec przemienił się w innego człowieka, stał się cichym i uległym jak baranek. Ludzie zbiegli się zewsząd, widząc z zadziwieniem onego, który był opętany, siedzącego, obleczonego, i z dobrem baczeniem. On zaś nie wiedząc, jak ma okazać swoje szczęście i wdzięczność, począł Go prosić, aby był przy Nim jako uczeń. Ale Pan Jezus ciesząc się jego dobrą wolą nie przypuścił go. Powierzył mu inne apostolstwo, mówiąc: Idź do domu twojego do swych, a oznajmij, jakoć wielkie rzeczy Pan uczynił i zlitował się nad tobą. I odszedł i począł sławić w Dekapolu (krainie dziesięciu miast) jako mu wielkie rzeczy uczynił Jezus, a wszyscy się dziwowali. (Ibid).

ZASTOSOWANIE. Wspominajmy często wszystkie Cuda, które Zbawiciel uczynił dla nas. Okażmy naszą wdzięczność, sławiąc Jego Wielkość i Miłosierdzie.

UCZUCIA. Niechaj będą napełnione usta moje Chwałą, abym śpiewał sławę Twoją, Wielmożność Twoją (Ps. 71/70/).

POSTANOWIENIE. Pobudzaj się często do kornej wdzięczności, powtarzając z Apostołem: Z Łaski bożej jestem to, com jest (I Kor. XV).

 

 

III. Punkt.

Zaślepienie Gerazeńczyków.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Gerazanie, dowiedziawszy się, co się było stało, wybiegli tłumnie z miasta, a skoro przekonali się o utracie wieprzów, poczęli prosić Pana Jezusa, aby wyszedł z granic ich, albowiem byli wielkim strachem zdjęci. Pan Jezus ukarał ich, przystając na ich prośbę, podyktowaną niskim i brudnym interesem. A On wsiadłszy w łódź wrócił się (Łuk. VIII).

ZASTOSOWANIE. Dziękuj Panu Bogu, że cię dotychczas bronił przed zgubną i zabójczą żądzą łakomstwa. Odrywaj co raz bardziej serce swoje od wszystkiego, co nie jest Panem Bogiem, co nie prowadzi do Pana Boga i do dóbr wieczystych, które ci są przyobiecane.

ROZMOWA DUSZY [****] z tym Świętym, którego uroczystość przypada na dzień dzisiejszy.

 

 

(*) Dozwolił tego Chrystus Pan: 1) dla okazania, iż wszystko zależy do Niego; 2) dla ukarania zgorszeń, które dawali Gerazenowie; 3) dla dowiedzenia, że szatan nie ma żadnej mocy nad nami i nad rzeczami naszymi bez Dopuszczenia Bożego mu przejdzie drogę, kto się z nim zbrata.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 26
  2. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy poprzez Nowennę ku Jej czci: Nowenna do Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy – dzień 9
  3. uczczenia Świętych Apostołów Piotra i Pawła przez Nowennę: Nowenna do Świętych Apostołów Piotra i Pawła – dzień 7

 

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023

Newsletter

Otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe.
Jeśli chcesz otrzymywać żywoty świętych, codzienne rozmyślania, modlitwy za dusze czyśćcowe, nowenny przed świętami, wypełnij poniższy formularz.
Zaznacz: *
Regulamin *