Zawartość strony
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM I
(od 1 stycznia do 30 czerwca)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Wyobraź sobie Pana Jezusa, podnoszącego świekrę Piotra Szymona z łoża boleści.
II. Proś o Miłość Chrystusa Pana i uzdrowienie cię z twych ułomności duchowych.
I. Punkt.
Pan Jezus gości w domu Szymona Piotra.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Po świetnych Cudach w Kafarnaum, którymi zjednał Sobie powszechne uwielbienie, mógł Pan Jezus zamieszkać w jednym z najzamożniejszych domów miasta, gdzieby miano sobie za zaszczyt przyjąć Go i jak najwspanialej ugościć. A jednak nie uczynił tego: Wyszedłszy z bożnicy, mówi Ewangelista, przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymonowego i Andrzejowego, aby się posilić i odpocząć; dając przez to widoczne pierwszeństwo prostocie i ubóstwu. Inną tego pobudką była miłość bliźniego; gdyż świekra Szymonowa, mówi Święty Marek, leżała w gorączce (Rozdz. I).
ZASTOSOWANIE. Czy tak postępujesz, jak twój Boski Nauczyciel? Np. w odwiedzinach twoich jakim osobom dajesz pierwszeństwo?… Jakie zasady tobą powodują? Czy to miłość dobrze skierowana i obowiązek chrześcijańskiej uprzejmości rozstrzyga w twoim wyborze? Albo, czy to przypadkiem nie próżność i zamiłowanie w pochwałach, zwłaszcza, gdy mniemasz, że zdobyłeś sobie prawa wdzięczności za jakiś dobry uczynek? A może także zmysłowość lub inne mniej jeszcze chwalebne grają tu pobudki? Miej odwagę zbadać siebie i odpowiedzieć sobie z całą szczerością. Może znajdziesz w tym obrachunku sumienia przedmiot słusznego zawstydzenia się i zbawiennej obawy.
UCZUCIA [**]. Naucz mnie, o Panie Jezu, gardzić tym, przed czym uniżają się ludzie zajęci tylko ziemskimi myślami, i naucz mnie szukać w każdej rzeczy tylko Ciebie i własnego zbawienia.
POSTANOWIENIE [***]. Będę często zdawał sobie sprawę z pobudek mojego działania.
II. Punkt.
Pan Jezus uzdrawia świekrę Szymonową.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Natychmiast gdy Jezus wszedł do domu Szymonowego, mówili mu o chorej i prosili go za nią. I przystąpiwszy Jezus, ująwszy rękę jej, podniósł ją. I stojąc nad nią rozkazał gorączce, a wnet ją gorączka opuściła (Mar. I i Łuk. IV).
ZASTOSOWANIE. Powyższe słowa Ewangelii przypominają nam dwie praktyczne i pocieszające prawdy. Najpierw, że jednym z przedmiotów chrześcijańskiej miłości jest: być uprzedzającym. Uczniowie nie czekali, aż świekra Szymonowa zażądała od nich miłosiernej usługi, ale zaledwie Pan Jezus przestąpił próg domu, wszyscy natychmiast prosili o jej uzdrowienie. Słowa te przypominają nam następnie, że orędownictwo nasze za potrzebującymi, za nieszczęśliwymi wszelkiego rodzaju, miłe jest Panu Bogu i że wiele wyjednać może u Boskiego Serca. Prośba i wysłuchanie prośby odbyło się prawie jednocześnie. Chora została uleczona w jednej chwili. Naśladuj miłosierdzie uczniów. Uprzedzaj dobrymi usługami życzenia cierpiących, potrzeby nieszczęśliwych, którzy cię otaczają, a jeżeli będziesz dla siebie prosił o pośrednictwo Świętych, to ci wyjednają Łaskę w miarę tego, coś uczynił dla bliźnich.
UCZUCIA. Rzuć się do Stóp Pana Jezusa; poleć Mu wszystkich nieszczęśliwych, a w szczególności cierpiących członków rodziny twojej i krewnych twoich.
POSTANOWIENIE. Obudź w sobie na nowo ducha miłości, tej miłości tkliwej, wylanej, cierpliwej, uprzedzającej i wielkodusznej, jaką Apostoł Piotr Święty tak zalecał pierwszym Chrześcijanom: A nade wszystko miejcie ustawiczną miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa wielkość grzechów (I. List, r. IV).
III. Punkt.
Wdzięczność okazana Panu Jezusowi.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. A natychmiast gdy ją gorączka opuściła, wstawszy służyła im (Łuk. IV). Rozważaj, z jaką miłością, z jaką radością i wdzięcznością świekra Szymonowa służyła Panu Jezusowi i uczniom, z jakim staraniem i z jaką uprzejmością.
ZASTOSOWANIE. W tym pośpiechu, z którym uzdrowiona niewiasta okazuje wdzięczność Panu Jezusowi, widzimy rzecz bardzo prostą i bardzo naturalną; zawdzięcza mu życie, zdrowie, używanie członków swoich. Cóż więc naturalniejszego, mówimy, jak okazać uszanowanie dobroczyńcy swemu. To prawda, uwaga słuszna; ale zastosujmy ją także do siebie. Czyż i my nie zawdzięczamy Panu Bogu życia, zdrowia, używania członków i władz duszy? Czyż wdzięczność i sprawiedliwość nie wymaga od nas, abyśmy tych darów używali na większą Chwałę Pana Boga z zapałem i gorliwością, na jaką nas stać tylko. Ale czyśmy tak czynili? I czy tak zwykle czynimy?…
ROZMOWA DUSZY [****] z Panem Jezusem, naszym Boskim Mistrzem i największym Dobroczyńcą.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 21
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy poprzez Nowennę ku Jej czci: Nowenna do Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy – dzień 4.
- uczczenia Świętych Apostołów Piotra i Pawła przez Nowennę: Nowenna do Świętych Apostołów Piotra i Pawła – dzień 2
- poznania nauki katolickiej o nabożeństwie do Świętego Patrona dnia dzisiejszego Św. Alojzego Gonzaga: Nauki katolickie o nabożeństwie do Św. Alojzego Gonzagi.
- uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Alojzego Gonzagi: Nabożeństwo ku czci Św. Alojzego Gonzaga
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023