Zawartość strony
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM I
(od 1 stycznia do 30 czerwca)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Patrz na Pana Jezusa, nauczającego w Synagodze w Kafarnaum.
II. Proś, abyś był posłuszny natchnieniom Łaski.
I. PUNKT.
Pan Jezus zamieszkuje stale w Kafarnaum.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Po kilkudniowym pobycie i nauczaniu w Kanie, poszedł Pan Jezus do Kafarnaum, i obrał je Sobie na stałe mieszkanie (*), dając mu pierwszeństwo przed Nazaretem i wszystkimi innymi miastami w Galilei. I opuściwszy Nazaret, mówi Ewangelista, przyszedł i mieszkał w Kafarnaum (Mat. IV). Dlaczego to pierwszeństwo? Oto dlatego, jak twierdzą nauczyciele Pisma, że Kafarnaum było miastem najludniejszym w Galilei, i że w skutek korzystnego przy ujściu Jordanu do morza Galilejskiego, czyli jeziora Genezaret położenia, zostawało w nieustannych stosunkach z wszystkimi innymi miastami i z wieloma ościennymi krajami. Bardzo się zatem nadawało do rozszerzenia Nauk ewangelicznych i przedstawiało żarliwości, jako też Nieskończonemu Miłosierdziu Pana Jezusowemu, szerokie pole działania. Mieszkańcy też Kafarnaum potrzebowali bardziej jak inni obecności Chrystusa Pana: kupiectwo, zbytek i zniewieściałość wprowadziła ogromne zepsucie.
ZASTOSOWANIE. Czujesz w sobie skłonność do dobrych uczynków; chciałbyś może wziąć w nich czynny udział; ale któremuż z nich dać pierwszeństwo? Nie wiesz, co by tu obrać; w takim razie postępuj drogą wytkniętą przez Boskiego Zbawiciela, wybierz uczynek, który obiecuje najwięcej dobrego. Zresztą, wolno ci pójść za popędem wrodzonej skłonności i upodobania, chociażby ono nawet wydawało się dziwnym. Można by powiedzieć, że ta różność w guście i ochocie do tak rozlicznych za dni naszych uczynków miłosierdzia i gorliwości jest opatrznościową. Bez tego bowiem wiele dobroczynnych zakładów upaść by musiało.
UCZUCIA [**]. Proś Pana Boga o natchnienie w wyborze dobrych przedsięwzięć i o pomoc Łaski w ich wykonaniu.
POSTANOWIENIE [***]. Mieć się na baczności przeciw pokusom miłości własnej i przeciw przewrotnym skłonnościom natury.
II. PUNKT.
Pan Jezus naucza w synagodze w Kafarnaum.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. „I weszli do Kafarnaum, a wnet w sabaty chodząc do bożnic, nauczał ich. I zdumiewali się Nauką Jego, albowiem je uczył jako Władzę mający, a nie jako zakonni doktorowie” (Mar. 1).
ZASTOSOWANIE. Patrzmy, oto Słowa Pana Jezusa czynią zupełnie inne wrażenie na serce ludu, jak nauki zakonnych doktorów, a to nie tylko dlatego, że jako Mistrz i Prawodawca przemawiał, ale dlatego, że to, co nauczał Sam wykonywał i że cały sposób Jego Działania i mówienia okazywał, iż o Sobie zapomina, a szuka jedynie Chwały Ojca Niebieskiego i zbawienia ludzi. Zakonni doktorzy przeciwnie: czyny ich jawny kłam zadawały głoszonym zasadom, a całe ich postępowanie dowodziło, że tylko własną chwałę i własny interes mieli na względzie. Czyli próżność i szukanie siebie nie przebija w tym, co czynisz dla bliźniego?
UCZUCIA. Proś o Łaskę zapomnienia siebie samego, zwłaszcza w dziełach gorliwości i miłosierdzia, aby Pan Bóg raczył tym więcej im błogosławić, im więcej pominiesz w nich siebie.
POSTANOWIENIE. Odnawiaj często dobrą intencję, mówiąc jaką krótką, a gorącą modlitewkę.
III. PUNKT.
Pan Jezus uzdrawia opętanego.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. „A był w bożnicy ich człowiek, w którym był duch nieczysty i zawołał, mówiąc: Cóż ty masz z nami, Jezusie Nazareński? Przyszedłeś tracić nas? Znam Cię, Ktoś jest; On Święty Boży. I zganił go Jezus, mówiąc: milcz, a wynijdź z człowieka. I zawoławszy głosem wielkim i potargawszy go duch nieczysty wyszedł z niego” (Mar. I).
ZASTOSOWANIE. Widzimy tu:
1) Jak nieszczęśliwym staje się człowiek, który przez grzech, a zwłaszcza przez grzech nieczystości daje przystęp złemu duchowi do serca swego. Obawiajmyż się i czuwajmy.
2) Widzimy jeszcze, jak bezsilne są pociski złego ducha wobec tych, którzy uciekają się do Pana Jezusa. Wzywajmyż Go w pokusach.
3) Jak Pan Jezus ze złego umie dobre wyciągnąć: wszystko, co zły duch przedsięwziął, aby zatracić nieszczęśliwego opętańca, obróciło się na korzyść Ewangelii, przyczyniło się do rozszerzenia sławy Pana Jezusa i do nakłonienia ludu ku przyjęciu Wiary.
A więc nie gorszmy się, że Pan Bóg nie zabrania czynić złego szatanom. Pan potrafi obrócić to na nasze dobro i na dobro powszechne Kościoła Świętego. Przyśpieszmy te szczęśliwe skutki modlitwą pełną nieprzebranej ufności.
ROZMOWA DUSZY z Panem naszym Jezusem Chrystusem, odpowiednio do uczuć dwóch pierwszych punktów.
(*) To, a nie inne mieszkanie mają na myśli Ewangeliści, gdy mówią krótko: Przyszedł do miasta swego; Był w domu itp. (Marek II).
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 20
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy poprzez Nowennę ku Jej czci: Nowenna do Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy – dzień 3.
- uczczenia Świętych Apostołów Piotra i Pawła przez Nowennę: Nowenna do Świętych Apostołów Piotra i Pawła – dzień 1
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023