Rozmyślanie XXXIX o Męce Chrystusowej. Słowa Pana Jezusa do płaczących niewiast. CHLEB POWSZEDNI.

 

 

UWAGA!

We środy Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 3, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku, obowiązuje POST ILOŚCIOWY. Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

 

 

 

 

Rozmyślanie XXXIX o Męce Chrystusowej. 

SŁOWA PANA JEZUSA DO PŁACZĄCYCH NIEWIAST.

I. Pan Jezus żąda w nich więcej łez pokuty, niż współczucia,

II. bardziej myśli o naszych karach niźli o naszych cierpieniach.

 

 

„A obróciwszy się Jezus rzekł do nich: Córki jerozolimskie! Nie płaczcie nade Mną, ale same nad sobą płaczcie i nad synami waszymi” — (Łuk. 23, 28).

 

I. — W Słowach wyrzeczonych do niewiast jerozolimskich Pan Jezus nie zakazuje wprawdzie płakać nad Jego Cierpieniami, gdyż jest rzeczą słuszną i zbawienną rozważać Jego Mękę. Owszem, dusza miłująca Pana Boga nie potrafi nawet myśleć o Cierpiącym Zbawicielu bez współczucia. Pan Jezus raczej chce nas nauczyć, że przy rozmyślaniu Męki Jego nie należy zadowalać się łzami samego współczucia, lecz trzeba poważnie pomyśleć o przyczynach tak straszliwych Mąk. Jeśli tak bardzo Cierpiący nie wspomina ani Słowem o Swym bólu, lecz płaczącym niewiastom i nam przypomina nędzę grzechową, to i my powinniśmy na Jego Mękę spojrzeć od strony naszych win, będących Jej przyczyną. Trzeba je opłakiwać z żalem serdecznym i starać się o rzetelną poprawę.

Współczujące łzy nie zadowalają Zbawiciela, gdy po nich nie następuje rzeczywista poprawa życia. Bylibyśmy podobni wtedy do tych ludzi, o których opowiada Święty Bernardyn, że w czasie jego postnych kazań przy rozważaniu Męki Pana Jezusowej wylewali łzy, a o poprawie życia wcale nie myśleli. Źle też rozważają Świętą Mękę ci, którzy więcej się zajmują zmysłowymi i miłymi wrażeniami współczucia aniżeli sposobem poprawienia życia. Starajmy się więc z tych rozmyślań zaczerpnąć siłę do naśladowania Pana Jezusa i wstręt do grzechów.

 

 

PRZEKAŻ 1.5% PODATKU
na rozwój Salveregina. Bóg zapłać
KRS: 0000270261 z celem szczegółowym: Salveregina 19503

 

 

II. —Mimo tak wielkich Cierpień Zbawiciel ujęty i wzruszony współczuciem kobiet, zwraca się do nich bardzo poważnie i serdecznie. Mówi o zgubie swego ukochanego narodu i wszystkich tych dusz, które nie chcą korzystać z Zasług Jego Cierpień. Nie troszczcie się, powiada, o moje cierpienia, one wkrótce przeminą, a przyniosą obfite owoce, pomyślcie o waszym mieście i jego mieszkańcach, oraz o cierpieniach i karach, które na nich przyjdą. Wskazuje na krzyż, który na końcu świata ukaże się jako znak Sądu na potępienie złych. Stawił im przed oczy obrazem losu swego, jako drzewa zielonego, straszną karę, jaką grzesznicy, będący niczym suche bez owocu drzewa, przez wieki ponosić będą. Będzie to tak ciężkie, że pragnąć będą, iżby ich góry i pagórki przykryły, żeby nie musieli patrzeć na Jego zagniewane Oblicze.

Myślmy ze świętą powagą o tych słowach przyszłego Sędziego. Przez grzechy bowiem staliśmy się suchym drzewem. Grzechy te muszą być zmyte albo w ciągu życia umartwieniem i pokutą albo wypalone ogniem Czyśćca. Wybierzmy dla zbawienia to, co Zbawca nam radzi i łzami oblejmy grzechy, a pokutą i umartwieniem zgładźmy je jeszcze w tym życiu.

 

 

Modlitwa.

Użycz mi, mój Zbawco, łez i żalu płynącego z miłości, aby zatwardziałe serce moje stało się miękkie i Tobie miłe. Zmiłuj się nade mną póki jeszcze czas, nie oszczędzaj mnie tu, żebyś mógł w wieczności oszczędzić mi przerażenia na widok zagniewanego Oblicza Twego i abym nie musiał pragnąć, żeby mnie ziemia ukryła przed Tobą. Amen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024