Przewodnik prawdziwej pobożności

O. Brunon Vercruysse SI
1886 rok.

czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn
Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć,  błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

• Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
• Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
• Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

25. LIPCA.

Setnik z Kafarnaum prosi Pana Jezusa, aby uzdrowił jego sługę.

I. Wyobraź sobie Jezusa, przyjmującego setnika z nadzwyczajną przychylnością.

II. Proś o łaskę, byś zrozumiał, co to jest mi­łować Jezusa.

I. Punkt.

Miłosierdzie i ufność setnika.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Cudowne uzdrowienie trędowa­tego u bram Kafarnaum oświeciło między innymi pewnego rotmistrza, który w tym mieście dowo­dził małą załogą rzymskiego wojska. Chociaż był poganinem, poznał był natychmiast w Jezusie Pana stworzenia: A usłyszawszy o Jezusie, posłał do niego starsze żydowskie, prosząc go, aby przyszedł i uzdrowił sługę jego. A oni przyszedłszy do Je­zusa, prosili go z pilnością, mówiąc mu, iż godzien jest, abyś mu to uczyniły albowiem naród nasz miłuje i on nam zbudował bożnice. (Łuk. VII).

ZASTOSOWANIE. Słusznie podziwiasz litość i mi­łosierdzie owego poganina, okazane względem człowieka, który nie jest ani jego krewnym, ani dobroczyńcą, ani przyjacielem, ale sługą. Miło­sierdzie czynne, wspaniałomyślne: lecząc go i pła­cąc swym kosztem lecz bezskutecznie lekarzy, ucieka się do Dobroci Pana Jezusa, narażając się na przyganę i szyderstwa swoich współwierców po­gan. Miłosierdzie bezinteresowne, bezwzględne: buduje synagogę tym, którzy go nienawidzą już dla tego samego, że był reprezentantem władzy, która ich ciemiężyła. — Jeżeli takim było miło­sierdzie poganina względem sługi i ludności jemu niechętnej, jakież powinno być twoje dla tych, którzy przez chrzest stali się braćmi twymi w Chry­stusie? Zważ, jaki by to był wstyd dla ciebie, gdyby twoje miłosierdzie było mniej czynne, mniej wspaniałomyślne, mniej szlachetne…. mniej bezinteresowne. Jak miłosierdzie poganina! A czyliż tak nie bywa? Badaj się pilnie i dobrze się nad tym zastanów.

UCZUCIA [**]. Proś o ducha zaparcia się i miłosierdzia.

POSTANOWIENIE [***]. Bądź łagodny, uprzejmy, dobroczynny dla wszystkich, a w szczególności dla podwładnych i tych, którzy stoją niżej od ciebie.

II. Punkt.

Pokora i wiara setnika.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Gdy Pan Jezus zbliżył się do mieszkania rzymskiego setnika, tenże z uszanowa­niem wyszedł naprzeciw niego, jak to czytamy w Ewangelii Św. Mateusza, i przedłożył Mu swą prośbę: “Panie, sługa mój leży w domu powietrzem ruszony i ciężko trapiony jest. I rzekł mu Jezus: Ja przyjdę i uzdrowię go. I odpowiadając setnik, rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale tylko rzecz słowem, a będzie uzdrowion sługa mój. Bo i ja, chociaż jestem człowiek nad władzą postawiony, mający pod sobą żołnierze mówię temu: Idź, a idzie; a drugiemu chodź, a nachodzi; a słudze mojemu, czyń to, a czyni” (Mat VIII). Chciał przez to powiedzieć Zbawicielowi, daleko słuszniej Ty, jako Pan stworzenia, możesz jeno rozkazać, a sługa mój będzie uzdrowiony.

ZASTOSOWANIE. Nie ma zapewne człowieka, który by na to opowiadanie Ewangelisty nie uczuł głębokiego uwielbienia dla onego setnika. Ileż nieudawanej pokory i ileż silnej wiary, wyrażonej ze  szczerością i prostotą niezrównaną! On tylko przedstawił swoje utrapienie, przedłożył swoje gorące życzenia. I to mu wystarczyło.

POSTANOWIENIE. Przed Komunią Świętą zapytam siebie, kto i po co ma zstąpić do mojego scho­rzałego serca, i wyobrażę sobie, że słyszę Pana Jezusa mówiącego do mnie: Ja przyjdę i uzdrowię je. Ego veniam et curabo eum.

III. Punkt.

Pan Jezus wynagradza setnika.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Prośba Setnika wypowiedziana tak dobrodusznie, z tak pięknymi uczuciami, podo­bała się Zbawicielowi: dziwował się, mówi Ewan­gelia, i rzekł tym, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, nie znalazłem tak wielkiej wiary w Izraelu! I rzekł Jezus setnikowi: Idź, a jakoś uwierzył, niech ci się stanie. I uzdrowiony jest sługa onej godziny. (Łuk. VII, Mat. VIII.) Taka więc była nagroda udzielona setnikowi: najpierw uleczenie natychmiastowe i zupełne ukochanego sługi; potem publiczna pochwala z Ust Samego Zbawi­ciela, a wreszcie chwała w całym świecie niespo­żyta, gdyż Kościół Katolicki do dziś dnia kładzie jego słowa w usta kapłanów i wiernych w chwili Komunii Świętej, jako wyraz najgłębszej pokory i ufności.

ZASTOSOWANIE. Błogosławmy, wychwalajmy Szczodrobliwość Bożą względem sług swoich. Wszyscy jesteśmy jej żyjącym dowodem. Okażmy naszą wdzięczność za tyle Dobroci, składając Panu Bogu każdej chwili zupełną ofiarę z siebie.

ROZMOWA DUSZY [****] z Apostołem Św. Jakubem Większym, bratem Św. Jana Ewangelisty. Był on jednym z tych trzech wybranych, których Pan Jezus przeznaczył na świadków Swego Przemienienia i konania w Ogrójcu. Poniósł męczeństwo Roku Pańskiego 43, w Jeruzalem, gdzie był pierwszym biskupem. Szcze­gólniejszą cześć oddają temu Świętemu w Kompostelli w Hiszpanii, gdzie ogłaszał Świętą Ewan­gelią. Tam też ciało jego zostało przeniesione.— Kościół obchodzi w dniu dzisiejszym jego do­roczną pamiątkę.