Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

UWAGA!

W wtorek Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, obowiązuje POST ILOŚCIOWY. Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

Jest bowiem nieprzebranym skarbem dla ludzi, ci którzy go uży­wali, stali się uczestnikami Boskiej przyjaźni. — Mądr. 7, 14.

PRZYGOTOWANIE. — Czego mamy zazdrościć wielkim tego świata? Jeśli jesteśmy w Łasce Pana Boga, mamy udział w Jego naturze, stanowimy niejako jedno z Nim i w każdej chwili możemy zy­skiwać na wieczność niezmierne skarby zasług. Dusza nasza, o ile jest w stanie Łaski, jest tak pięk­ną w Oczach Pana Boga, iż jest przedmiotem Jego upodobania. To wszystko Pan Jezus nam wysłużył mękę swoją, toteż nieustannie winniśmy Mu dziękować.

I. — Św. Tomasz z Akwinu powiada, iż dar Łaski przewyższa wszelkie dary, jakie stworzenie może otrzymać, Łaska bowiem czyni nas uczestni­kami Natury Bożej. Już przedtem Św. Piotr po­wiedział: Abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej Natury. Pan Je­zus Mękę Swoją wysłużył nam tąż Chwałę, jaką otrzymał od Boga Ojca. Jednym słowem, kto jest w Ła­sce Bożej, ten jest pod pewnym względem jedno z Panem Bogiem. Jednym duchem  jest. Sam Pan Jezus powiedział, iż do duszy, kochającej Pana Bo­ga, cała Trójca Przenajświętsza przybywa na mieszkanie. „Do niego przyjdziemy, a mieszkanie u niego uczynimy”.

Tak piękna jest w Oczach Bożych dusza w sta­nie Łaski, iż Sam Pan Bóg ją wychwala: Jakożeś piękna, przyjaciółko moja, jakożeś piękna; zdaje się, iż Pan Bóg nie może zamknąć Oczu i Uszu na wszystko, o co ta dusza Go prosi. „Oczy Pańskie nad sprawiedliwymi, a uszy Jego na prośby ich”.

Zdaniem Św. Brygidy, gdyby człowiek ujrzał piękność duszy, będącej w stanie Łaski, umarłby z radości.

Św. Ka­tarzyna Sieneńska oświadczyła, iż widząc duszę w Łasce Bożej, chętnie by oddałaby swe życie, byleby owa dusza swej piękności nie straciła; toteż ta Święta całowała ślady stóp kapłanów, na myśl, iż za ich pośrednictwem dusze odzyskują Łaskę Bożą.

Ileż zasług może zebrać dusza, będąca w sta­nie Łaski! Każdej chwili może zyskać Chwałę Wiecz­­ną, gdyż, jak powiada Św. Tomasz, każdy akt mi­łości, jaki dusza wzbudzi, na osobne Niebo zasłu­guje. Czego więc mamy zadrościć wielkim tego świata? O ile jesteśmy w Łasce Bożej, możemy nie­ustannie zdobywać coraz większą Chwałę w Niebie.

II. — Ten tylko, kto go doznaje, może zrozumieć pokój, jakim już na tej ziemi cieszy się du­sza, będąca w Łasce Bożej. „Kosztujcie i obaczcie, że słodki jest Pan”. A w innym miejscu Psalmista powiada do Pana Boga: „Pokój wielki tym, którzy zakon Twój miłują”. Pokój, jakim się cieszy, kto jest złączony z Panem Bogiem, przewyższa wszelkie przyjemności, jakich zmysły i świat mogą dostarczyć. Pokój Boży, który przewyższa wszelki zmysł.

Modlitwa.

Jezu mój, Tyś Dobrym Pasterzem; pozwoliłeś się zabić, aby dać życie nam, Swym owieczkom. Skoro uciekałem przed Tobą, szedłeś za mną, szu­kałeś mnie; przyjmij mnie teraz, gdy Cię szukam i skruszony powracam do Nóg Twoich. Udziel mi na nowo Swej Łaski, Którą nędznie straciłem z własnej winy. Żałuję za grzechy całym sercem; chciałbym umrzeć z żalu, gdy wspomnę, iż tyle razy odwracałem się od Ciebie. Przebacz mi przez Zasługi Tej gorzkiej Śmierci, jaką za mnie ponio­słeś na krzyżu. Zwiąż mnie słodkimi Więzami Swej Miłości i nie dozwól, bym miał jeszcze odłą­czyć się od Ciebie.

Udziel mi siły do cierpliwego znoszenia krzy­ży, jakie na mnie ześlesz, zasłużyłem bowiem na kary wieczne w piekle. Spraw, bym objął z radoś­cią wszystkie zniewagi, jakich doznam od ludzi, zasłużyłem bowiem, aby szatani w piekle wiecz­nie po mnie deptali. Daj mi tę Łaskę, abym był we wszystkim posłuszny Twym Natchnieniom i z mi­łości ku Tobie przezwyciężał wszelkie względy ludzkie. — Od dzisiaj postanawiam Tobie służyć jedynie. Niechaj inni mówią, co im się podoba, ja chcę Ciebie tylko miłować, mój najukochańszy Boże.

Tobie się tylko chcę podobać; użycz mi tylko Swej Pomocy, bez Której nic nie mogę. Kocham Cię, „Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko”, z całego serca; w Twej Krwi ufność pokładam. Maryo, nadziejo moja, wesprzyj mnie Swymi mo­dlitwami. Chlubię się tym, iż jestem sługą Twoim, Ty zaś tym się szczycisz, iż zbawiasz grzeszników, którzy się do Ciebie uciekają; dopomóż mi więc i wyjednaj mi zbawienie. Amen.  (II, 87)

© salveregina.pl 2023