SOBOTA IV TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Nawiedzenia Trójcy Świętej w duszy. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

WSPARCIE - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

NAWIEDZENIA TRÓJCY ŚWIĘTEJ W DUSZY.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Trójco Przenajświętsza, racz ponowić nawiedzenie mojej duszy.

Rozważanie.

1. Od chwili Chrztu Świętego Trójca Przenajświętsza założyła mieszkanie w duszy naszej. Jednak Kościół Święty, Swoim „Veni, Sancte Spiritus”, uczy nas prosić ustawicznie o przyjście Ducha Świętego, a zatem całej Trójcy Przenajświętszej, ponieważ dzięki nierozerwalnej jedności, żadna z Trzech Osób Boskich nie przychodzi do nas bez dwu innych. Lecz jeśli Trójca Przenajświętsza jest już w nas, jakże może przychodzić jeszcze? Wystarcza, żeby dusza miała jeden stopień Łaski, aby Pan Bóg, już obecny w niej jako Stworzyciel, oddał się jej jako Przyjaciel i wzywał ją do życia w ścisłej zażyłości z trzema Osobami Boskimi. Lecz ta przyjaźń, ta zażyłość ma stopnie i będzie się stawać coraz ściślejszą i głębszą, w miarę jak dusza, wzrastając w Łasce i miłości, będzie zdolna nawiązać coraz silniejszą łączność z Trójcą Przenajświętszą. Podobnie jak dzieje się to między dwoma osobami, które związane przyjaźnią, mieszkają w jednym domu. Kiedy wzrasta ich uczucie, przyjaźń między nimi staje się silniejszą, dlatego, chociaż jedna przy drugiej jest już obecna, ich obcowanie wzajemne nabiera nowej cechy, którą jest obecność najdroższego przyjaciela. Trójca Przenajświętsza, mieszkając już w duszy sprawiedliwego, może się stawać coraz bardziej obecną właśnie w tym aspekcie najserdeczniejszej przyjaźni, czyli Osoby Boskie mogą nawiązywać z duszą coraz bardziej przyjacielską łączność, co też istotnie dzieje się, gdy dusza, postępując w miłości, zdobywa nowy stopień Łaski. A ponieważ to nowe przybycie Trójcy Przenajświętszej do duszy sprawiedliwego ma aspekt nowy i sprowadza coraz to nowe skutki, słusznie mówi się o nim jako o nowym przyjściu, nowym nawiedzeniu Osób Boskich. Lecz w istocie One są już obecne w duszy, ich nawiedzenie nie pochodzi z zewnątrz, lecz z wewnątrz duszy samej, gdzie mieszkają i gdzie się jej oddają, a nawet, przynajmniej do pewnego stopnia objawiają, według słów Pana Jezusa: „Kto Mnie miłuje, miłuje go Ojciec Mój i Ja go miłować będę i Siebie Samego mu objawię” (Jan 14, 21). Nigdy tak dobrze, jak wobec tej niewysłowionej Tajemnicy, nie rozumiemy wielkiej Prawdy, zawartej w słowach Ewangelii Świętej: „Królestwo Boże w was jest” (Łk 17, 21).

2. Pierwsze nawiedzenie lub wylanie Trójcy Przenajświętszej w duszy twojej miało miejsce w dniu twojego Chrztu Świętego. Ojciec posłał ci Syna; Syn i Ojciec posłali ci Ducha Świętego, a wskutek nierozerwalnej Jedności Trzech Osób Boskich, Ojciec przybył, nie będąc posłany. To nawiedzenie ponawia się tyle razy, ilekroć przyjmując jakiś Sakrament lub postępując w miłości, zdobywasz nowy stopień Łaski. Obietnica Pana Jezusa: „Jeśli Mnie kto miłuje… przyjdziemy do niego i przebywać u niego będziemy” (Jan 14, 23) nie kończy się nigdy, jest zawsze nowa, zawsze gotowa do urzeczywistnienia się, ilekroć spełniasz warunki po temu, czyli kiedy miłujesz coraz gorętszą miłością. Ten Boski Dar, który tak hojnie został ci dany, powinien cię pobudzać do wielkoduszności, do stałego postępu w miłości, bo tylko wtedy będziesz go mógł zażywać w pełni. Jeśli nie będziesz stawiał przeszkód rozwojowi miłości i Łaski w duszy swojej, Trójca Przenajświętsza udzielać ci się będzie bez granic. Tutaj stoisz wobec pola niezmierzonego, albowiem granicą, kresem, jaki postawił Pan Jezus naszemu życiu zjednoczenia z Trójcą Przenajświętszą, jest zjednoczenie, jakie istnieje między Trzema Boskimi Osobami. Owszem, właśnie Pan Jezus, w czasie Ostatniej Wieczerzy w Swej modlitwie arcykapłańskiej prosił Ojca Swego dla nas o podobne zjednoczenie: „Jako Ty, Ojcze, jesteś we mnie, a ja w Tobie, aby i oni jedno w nas byli” (Jan 17, 21). Oczywiście, że stworzenie nigdy nie może się tak złączyć z Trójcą Świętą jak Trzy Osoby Boskie są złączone między sobą, jednak Pan Jezus nie wahał się postawić przed nami tego ideału i prosić dla nas o podobne zjednoczenie, aby nas pobudzić do wstępowania coraz wyżej, a zarazem dać nam zrozumieć, że jeśli nie przestaniemy wiernie odpowiadać Łasce, Trójca Przenajświętsza nie przestanie udzielać się naszej duszy i jednoczyć nas z sobą, aż staniemy się „doskonałymi w jedności” (tamże, 23). Dopiero w Niebie, gdzie będziemy oglądać Trójcę Przenajświętszą bez zasłon, twarzą w twarz, nasze zjednoczenie z Osobami Boskimi będzie doskonale. Lecz już tutaj na ziemi przez wiarę i miłość powinniśmy zdążać szybkim krokiem do tego wspaniałego celu, który będzie stanowił naszą radość przez całą wieczność.

Rozmowa.

„O Trójco! Boże najwyższy, najłaskawszy, najszczodrobliwszy, Ojcze, Synu i Duchu Święty, Boże jedyny, ufam Ci. Pouczaj mnie, kieruj mną, podtrzymuj mnie”.

„Ojcze, dla Twojej Nieskończonej Mocy, utwierdź w Sobie moją pamięć i napełnij ją świętymi i Boskimi myślami”.

„O Synu! Oświeć mój rozum Swoją Wieczną Mądrością i udziel mi poznania Twojej Najwyższej Prawdy i mojej nędzy”.

„O Duchu Święty, Miłości Ojca i Syna, przez Swą Niepojętą Dobroć pociągnij wolę moją do Siebie i zapal ją nigdy niegasnącym ogniem Twojej Miłości”.

„O Panie mój i Boże mój, o mój początku i końcu mój, o Istoto niepojęcie prosta, spokojna i najwyższej miłości godna! O przepaści, słodyczy i rozkoszy, o moje miłe światło i najwyższa szczęśliwości duszy mojej, Oceanie niewysłowionych radości, doskonała pełności wszech dóbr, Boże mój i wszystko moje, czego mi jeszcze brak, kiedy Ciebie posiadam? Ty jesteś moim jedynym i niezmiennym dobrem. Nie mogę szukać niczego poza Tobą. Nie szukam i nie pragnę niczego, tylko Ciebie. Panie, pociągnij mnie do Siebie. Ja kołaczę, o Panie, otwórz mi. Otwórz sierocie, która Cię wzywa. Zanurz mnie w przepaści Twojego Bóstwa. Uczyń mnie jednym z Sobą duchem, abym mógł we własnym wnętrzu posiadać Twoje rozkosze” (Św. Albert Wielki).

„Ojcze Święty! Dla Miłości, z jaką zapalasz nade mną Światło Oblicza Twojego, daj mi Łaskę, abym postępowała w Tobie, postępując we wszelkiej świętości i w cnocie”.

„O, Panie mój, Jezu Chryste! Dla Miłości, jaka Cię skłoniła, abyś mnie odkupił przez Swoją Krew, okryj mnie czystością Swego Życia Najświętszego” (Św. Gertruda). Amen.

Zachęcamy do: