Rozmyślanie XIII o Męce Chrystusowej.

PAN JEZUS PRZED ANNASZEM I KAJFASZEM.

I. Pan Jezus staje przed sądem,
II. aby nam wyjednać lekki i Łaskawy Wyrok.

,,Przyprowadzili Go najpierw do Annasza. Odesłał Go Annasz związanego do Kajfasza najwyższego kapłana” — (Jan 18, 13 i 24).

I. — Wniknijmy dzisiaj w przeżycia Zbawcy w czasie drogi z Góry Oliwnej do pałacu Annasza i Kajfasza. Dokoła ciemna noc. Ścieżka kamienista i krzakami zarosła. Pan Jezus idzie ze związanymi rękami potrącany i przynaglany przez pachołków sądowych. Wyczerpany śmiertelną trwogą i krwawym potem często w ciemności potyka się i upada. Rani boleśnie stopy o ostre kamienie zalegające koryto Cedronu. Bez oporu, z wewnętrzną zgodą na cierpienie, idzie otoczony wrogością pachołków. Prowadzą Go do Jerozolimy, do arcykapłana Annasza. Ten, gdy nasycił obelgami pierwszą nienawiść, odesłał Zbawiciela do swego zięcia arcykapłana Kajfasza. Mimo nocy, wielu, zwłaszcza wtajemniczonych w zamach na Cudotwórcę, skupiło się na ulicach Jerozolimy. Gdy tylko zobaczono Tego, który tak niedawno był przedmiotem hołdów, nie brakło szyderstw, żartów, pogardy, a może i fizycznych zniewag. Wskazuje na to znajomość psychiki tłumu, rasowa pobudliwość narodów wschodnich, ośmielające działanie nocnych ciemności i działanie szatana na dusze upadłe.

Na pewno Pan Jezus znosił to z pełną godności cierpliwością. Ofiarowywał Ojcu Niebieskiemu każdy krok, każde poruszenie, wszystkie upokorzenia i Mękę, aby odpokutować za nasze złe i samowolne kroki, za przestąpienia reguły, lub nawet może Przykazań Boskich. Co więcej jeszcze, przez tę pełną udręki drogę chciał nam wysłużyć Łaskę postępu na drodze doskonałości i wierniejszego naśladowania Go. Dziękujmy więc Zbawcy za każdy krok i opłakujmy uchybienia, które uczyniły drogę do Jeruzalem tak bolesną. Prośmy Go, by nas zachował od wszelkich dróg prowadzących do złego.

II. — W rozważaniu przeżyć Boga-Człowieka w czasie rozprawy sądowej narzucają się nam jeszcze inne myśli. Oto Najwyższy Sędzia żywych i umarłych stoi tam pokornie i cierpliwie, uwięziony przez sędziów, których niesprawiedliwy wyrok On właśnie odkryje kiedyś przed wszystkimi na Sądzie Ostatecznym. Dopuszcza, że Go fałszywie oskarżają, sądzą i na śmierć skazują, aby wyjednać nam łaskawy wyrok, aby nas uwolnić od więzów grzechowych. I obdarzyć Boską Łaską.

Narzuca się nam tajemniczy związek między tym straszliwym Sądem, a wielkim Dobrodziejstwem rozprawy przed Trybunałem Sakramentu Pokuty. W nim też dusza staje przed sądem. Jeśli jest jednak pełną żalu oskarżycielką samej siebie, otrzymuje uwolnienie z więzów grzechowych i od kary wiecznego potępienia. Zbawiciel, by wysłużyć nam Łaskę tego Sakramentu, poddaje się haniebnej procedurze niesłychanie ostrego sądu, gwałcącego wszystkie przepisy sądów żydowskich. Nam z łagodnością i wyrozumiałą miłością odpuszczają grzechy, Jego dręczą szyderstwami i drwinami, biją i na hańbiącą śmierć skazują. Jakże dziękować Mu winniśmy za przyjęcie tego poniżenia i upokorzenia, przez które wysłużył nam Łaskę Sakramentalną. Błagajmy Go, żeby nas zawsze jak owce zbłąkane z drogi potępienia zawracał i skierowywał na drogę wiecznego zbawienia.

Modlitwa.

O mój Jezu! Ze Wszystkimi Świętymi Pokutnikami chwalę Cię i wysławiam Twoje Nieskończone Miłosierdzie, przez które poddałeś się upokorzeniu tego straszliwego Sądu i wysłużyłeś mi Sąd Łaskawy. Twoja Święta Męka tej godziny niech będzie Pośrednikiem między Tobą Sędzią Najwyższym i mną, abym kiedyś mógł usłyszeć Łaskawy Wyrok i przez wieki uwielbiać Twoje Zmiłowanie ze Wszystkimi Aniołami i Świętymi. Amen.

Zachęcamy do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Matki Boskiej Bolesnej w miesiącu lutym ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lutowe ku czci Matki Boskiej Bolesnej.

© salveregina.pl 2023