Sprawiedliwy umiera w najsłodszym pokoju

Zawartość strony

1 Rozmyślania na wszystkie dni całego roku
2 Sprawiedliwy umiera w najsłodszym pokoju.

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I

PONIEDZIAŁEK.

Sprawiedliwy umiera w najsłodszym pokoju.

Zdało się oczom głupich, że umarli…, lecz oni są w pokoju. — Mdr.3, 2.

PRZYGOTOWANIE. — Głupi sądzą, iż słudzy Boży umierają w smutku, lecz mylą się. Pan Bóg bowiem pociesza Swe dzieci w tej ostatniej chwili. Jako ci, którzy umierają w grzechu, już na łożu śmierci odczuwają przedsmak piekła: wyrzuty sumienia i rozpacz, tak i święci przez akty Miłości Bożej, pragnienia, nadziei, iż wnet będą się cieszyć posiadaniem Pana Boga, jeszcze przed śmiercią poczynają się cieszyć owym pokojem, którym całkowicie będą się radować w Niebie. Jakież szczęście dla nas, jeśli przez dobre życie zasłużymy sobie na śmierć tak słodką.

I. — Ludzie nierozsądni sądzą, że słudzy Boży umierają w smutku, bez zdania się na Wolę Bożą, jak umierają światowcy, lecz Bóg pociesza swe dzieci w tej ostatniej chwili i w cierpieniach przedśmiertnych daje im zakosztować wielkich słodyczy, — są one przedsmakiem nieba, którem niebawem chce je uszczęśliwić. Jako ci, którzy umierają w grzechu, już na łożu śmierci pod pewnym względem doznają mąk piekielnych: wyrzutów sumienia, trwogi, rozpaczy, tak i Święci przez częste akty Miłości Bożej, pragnienia i nadziei, że wnet cieszyć się będą Bogiem, jeszcze przed śmiercią poczynają się cieszyć tym pokojem, którym całkowicie będą się cieszyć w Niebie. — Śmierć Świętych nie jest karą, lecz nagrodą. Umiłowanym Swoim daje sen, oto Dziedzictwo Pańskie. Śmierć tego, kto kocha Pana Boga, nie nazywa się śmiercią, lecz snem, tak iż umierając może powiedzieć: W pokoju pospołu będę spał i odpoczywał.

Suarez umierał z takim spokojem, iż powiedział: „Nie myślałem, że tak słodko jest umierać. Kardynał Boroniusz, gdy lekarz mu radził, aby zbyt wiele nie myślał o śmierci, odrzekł: Dlaczego? Może się boję śmierci? Nie obawiam się jej, lecz ją kocham”. Kardynał Fisher, mając umrzeć za wiarę, ubrał się w najpiękniejsze szaty, mówiąc, że idzie na wesele. Gdy zbliżył się do miejsca kaźni, odrzucił swą laskę i rzekł: “Idźcie nogi same, Niebo już niedalekie”. Przed zgonem zaśpiewał Te Deum na podziękowanie Panu Bogu, iż umiera jako męczennik za Wiarę, a następnie oddał głowę pod topór.

II. — Jak pisze O. Ludwik z Grenady, pewien myśliwy napotkał pustelnika okrytego trądem, umierającego z pieśnią na ustach. Jakże, zapytał go, możesz śpiewać, będąc tak nieszczęśliwym? Na to pustelnik: Bracie, między mną a Bogiem jest tylko ten mur mego ciała, który rozpada się już w gruzy, — burzy się me więzienie, niebawem pójdę zobaczyć Pana Boga; dlatego się cieszę i śpiewam.

Pragnąc zobaczyć Pana Boga, Św. Ignacy męczennik oświadczył, iż gdyby dzikie zwierzęta nie chciały go pożreć, on będzie je drażnił, by skłonić je do tego. — Św. Katarzyna Genueńska nie mogła znieść, gdy niektórzy uważali śmierć za nieszczęście. “O śmierci ukochana, mawiała, jakże jesteś znienawidzona! Czemu nie przyjdziesz po mnie, choć dzień i noc o to cię proszę?” — Św. Teresa tak pragnęła śmierci, że za śmierć swą uważała to, iż umrzeć nie mogła. W tym pragnieniu ułożyła słynną swą pieśń: „Umieram, iż umrzeć nie mogę”. Taką jest śmierć Świętych.

Modlitwa:

Me Dobro Najwyższe, mój Boże! Jeśli w przeszłości Cię nie kochałem, to teraz nawracam się do Ciebie. Odrywam się od wszystkich stworzeń i pragnę Ciebie tylko miłować, mój najukochańszy Panie. Powiedz mi, czego chcesz ode mnie, gdyż wszystko chcę uczynić. Dość Cię naobrażałem. Resztę dni swego życia chcę w całości obrócić na służenie Tobie. Udziel mi siły, abym miłością zadośćuczynił za niewdzięczność, jaką Ci dotąd okazywałem. Zasłużyłem, abym od wielu lat gorzał w ogniu piekielnym, lecz tak się mną opiekowałeś, iż pociągnąłeś mnie do siebie; spraw, bym gorzał ogniem Twej Świętej Miłości.

Kocham Cię, Dobroci nieskończona! Pragniesz, abym Ciebie tylko miłował i słusznie, gdyż bardziej od innych mnie ukochałeś i Sam tylko na miłość zasługujesz. Ciebie więc tylko chcę kochać i czynić wszystko możliwe, by Tobie się podobać. Czyń ze mną, co Ci się podoba. Wystarczy mi, że Cię kocham i Ty mnie miłujesz. Maryo, Matko moja, wspieraj mnie i proś za mną Jezusa. (II, 43). Amen.