Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

UWAGA!

W poniedziałki Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, obowiązuje POST ILOŚCIOWY. Święta w Wielkim Poście nie znoszą dyscypliny postnej! Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

Pragnienia zabijają leniwego… ale kto sprawiedliwy jest, daje bez przestanku. — Przyp. 21, 25.

PRZYGOTOWANIE. — Aby zostać Świętym, nie wystarczy tego pragnąć, trzeba zaraz przyłożyć rękę do dzieła. Dusz niezdecydowanych szatan się nie obawia. Dwa są główne środki do osiągnię­cia tak wielkiego celu:
1. Modlitwa, która wprowa­dza do duszy Miłość Bożą,
2. Umartwienie, które usuwa z serca ziemię i uzdalnia je do przyjęcia Świętego Ognia Miłości.
Nabierzmy więc otuchy! Zaraz rozpocznijmy używać tych środków, a i my się uświęcimy.

I. — Kto bardziej kocha Pana Boga, ten też bar­dziej się uświęci. Św. Franciszek Borgiasz powie­dział, iż modlitwa wprowadza do serca ludzkiego Miłość Bożą. Umartwienie zaś usuwa z niego wszystko, co ziemskie i uzdalnia je do przyjęcia tego Świętego Ognia Miłości. I ile więcej przywiązań ziemskich w sercu, o tyle mniej tam miejsca na Miłość Bożą.
Mądrość… nie znajduje się w ziemi rozkosznie żyjących. Dla­tego Święci umartwiali, ile mogli, miłość własną i swe zmysły. Świętych niewielu, lecz musimy żyć z niewielu, jeśli z niewielu chcemy się zbawić. — Żyj z niewielu, pisze Św. Klimak, jeśli z niewielu chcesz królować.
A św. Bernard powiada: „Dosko­nałe może być tylko wyjątkowe”. Kto chce wieść życie doskonałe, musi wieść życie wyjątkowe.

Aby się uświęcić, trzeba nieodzownie pragnąć tego skutecznie; należy pragnąć i skutecznie po­stanowić. Niektórzy zawsze pragną, lecz nigdy nie przykładają ręki do dzieła. — Takich dusz niezdecydowanych, mawiała Św. Teresa, szatan się nie obawia. I przeciwnie, Pan Bóg jest przyjacielem dusz odważnych, szlachetnych. Pragnienia… zabijają leniwego, ale kto sprawie­dliwy jest, daje bez przestanku.

Szatan, zdaniem wspomnianej seraficznej Świętej, stara się nas oszukać, poddając myśl, iż jest to pychą pragnąc świętości. Byłoby to pychą i zuchwalstwem, gdybyśmy swą ufność złożyli w naszych czynach i naszych postanowieniach, nie jest zaś wcale pychą i zuchwalstwem, jeśli wszystkiego spodziewamy się od Pana Boga. Jeżeli wszystkiego od Pana Boga oczekujemy, On nam użyczy sił potrzebnych. — Gorąco więc pragnijmy dojść do wysokiego stopnia Miłości Bożej i mówmy z odwagą: Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia. Jeśli zaś nie mamy tego wielkiego pragnienia, prośmy o nie usilnie Pana Je­zusa, a On go nam użyczy.

II. — Należy więc z otuchą postanowić sobie wziąć się do dzieła i je rozpocząć; pamiętajmy, iż co się tyczy doskonałości chrześcijańskiej, to zdaniem Św. Franciszka Salezego, o wiele więcej zna­czy praktyka, niż nauka. — Modlitwa może wszystko. Czego nie potrafimy uczynić własnymi siłami, zdołamy wykonać z Pomocą Pana Boga, który przyrzekł nam dać, o co Go poprosimy: Czego­kolwiek zechcecie, prosić będziecie i stanie się wam.

Modlitwa:

Mój drogi Odkupicielu, pragniesz mej miłości i polecasz mi, abym Cię kochał z całego serca. Tak, mój Jezu, całym sercem chcę Cię miłować. Mój Boże, odzywam się do Ciebie, ufny w Twe Miłosierdzie. Nie przerażają mnie grzechy, jakich się dopuściłem, gdyż teraz nienawidzę ich i brzy­dzę się nimi nade wszystko; wiem także, iż za­pominasz o zniewagach, jakie Ci wyrządziła du­sza, która żałuje i Cię kocha. Owszem, ponieważ więcej od innych Cię obrażałem, bardziej od in­nych chcę Cię miłować, a to za Twą Pomocą, któ­rej się spodziewam. 

Mój Panie, chcesz, bym stał się Świętym i ja chcę nim zostać, nie tyle dlatego, aby cieszyć się w Niebie, jak raczej, by Tobie się podobać. Ko­cham Cię, Dobroci Nieskończona! Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko i oddaję Ci siebie całego. Tyś jedynym mym Dobrem, mą miłością je­dyną. Przyjmij mnie, Miłości moja, spraw, bym całkowicie do Ciebie należał i nie pozwól, abym miał Cię jeszcze kiedy obrazić. Uczyń to, bym cał­kowicie wyniszczył się dla Ciebie, jak Ty całko­wicie dla mnie się wyniszczyłeś. — Maryo, Najmil­sza Oblubienico Ducha Świętego i najbardziej przez Niego ukochana, uproś mi Miłość Bożą i wierność w tej Miłości. Wyjednaj mi, Matko moja, bym zawsze Ci służył i żywił nabożeństwo do Ciebie; kto się bowiem odznacza tym nabożeństwem, od­znacza się również Miłością ku Jezusowi. Amen. (II, 400)

© salveregina.pl 2023