Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Nie każdy, który mi mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebieskiego, ale który czyni wolę Ojca Mego, Który jest w Niebie, ten wejdzie do Królestwa Niebieskiego.

PRZYGOTOWANIE. — Aby się zbawić, nie dość postanowić sobie, iż się już więcej nie będzie obra­żać Pana Boga, lecz trzeba używać do tego odpowie­dnich środków. Nimi są: unikanie okazji do grzechu, częste przystępowanie do Sakramentów Świętych, rozmyślanie, nabożeństwo do Najświętszej Panny. Przede wszystkim jednak konieczna jest nieustan­na modlitwa, należy zawsze uciekać się do Pana Jezusa i Maryi, wzywać Ich Imion, szczególniej w czasie pokus. Jeśli tak będziemy czynili, z pewnością się zbawimy, w przeciwnym razie zostaniemy potę­pieni. Iluż teraz w piekle goreje, pomimo iż zba­wić się chcieli.

I. — Kto rzeczywiście chce się zbawić, powinien sobie postanowić nie odłączać się już więcej od Pana Boga i ciągle to postanowienie odnawiać.

Czę­sto winien sobie przypominać ową zasadę Świę­tych: „Niech wszystko zginie, byle by Pana Boga nie utracić”.

Nie wystarcza jednak wspomniane postanowienie, należy również używać środków, by Pana Boga nie utracić.

Pierwszym środkiem — unikanie okazji. Kto nie unika okazji do grzechów, szczególniej zmy­słowych, niepodobna, by nie upadł, choćby czynił tysiące postanowień i przyrzeczeń Panu Bogu. Dowo­dzi tego codziennie nieszczęście tylu biednych dusz, które dlatego upadły, iż nie unikały okazji. Toteż powiedział Św. Filip Nereusz: „W walce ze zmysłami ci odnoszą zwycięstwo, którzy ucie­kają”.

Drugim środkiem to częste przystępowanie do Spowiedzi i Komunii Świętej. W domu często zamiata­nym nie ma nieporządku. Przez spowiedź dusza się oczyszcza i nie tylko otrzymuje przebaczenie wi­ny, lecz i pomoc do opierania się pokusom. — Komunia Święta zaś jest nazywana Chlebem Anielskim; jako ciało nie może żyć bez pokarmu ziemskiego, tak dusza nie może żyć, jeśli jest pozbawiona nie­biańskiego pokarmu. Toteż Pan Jezus powiedział: „Jeślibyście nie jedli Ciała Syna Człowieczego i nie pili Krwi Jego, nie będziecie mieć żywota w so­bie. Kto zaś pożywa tego Chleba, ma obiecany żywot wieczny: Jeśliby kto pożywał te­go Chleba, żyć będzie na wieki”.

Trzecim środkiem — rozmyślanie. Pamiętaj na ostatnie rzeczy twoje, a na wieki nie zgrzeszysz. Kto ma przed oczyma prawdy wieczne: śmierć, sąd, wieczność – nie zgrzeszy. Pan Bóg podczas rozmyślania oświeca nas, poucza, czego mamy unikać, a co czynić. Krótko mówiąc, rozmyślanie jest owym błogosławionym ogniskiem, gdzie się zapala Miłość Boża. W rozmyślaniu moim rozpalił się ogień.

Na koniec, dla zachowania się w Łasce Bożej nieodzowna jest ustawiczna modlitwa, prośba o Łaski, jakich potrzebujemy. Kto nie rozmyśla, z trudnością się modli, kto się zaś nie modli, z pew­nością się potępi.

II. — Należy więc używać środków do zbawie­nia i prowadzić życie uporządkowane. Rano, wsta­jąc, przeżegnaj się, wzbudź akty chrześcijańskie dziękczynienia, miłości, ofiarowania się, poczyń postanowienia, pomódl się do Pana Jezusa i Maryi, by w ciągu dnia uchronili cię od grzechu. Odpraw rozmyślanie i wysłuchaj Mszy Świętej. W ciągu dnia przeczytaj coś pobożnego, nawiedź Przenajświętszy Sakrament i Matkę Bożą, odmów Różaniec Święty. Wieczo­rem zrób rachunek sumienia, zapytaj siebie, czy Pan Bóg może być zadowolonym z tego, jak dzień przepędziłeś. — Przede wszystkim należy prosić Pana Boga o świętą wytrwałość, szczególniej podczas pokus; wzywaj wtedy często Imion Pana Jezusa i Maryi, póki trwa pokusa. Jeśli tak będziesz postępował, z pewnością się zbawisz, jeśli się zaś nie będziesz modlił, potępisz się z pewnością. Iluż teraz gore­je w piekle, choć pragnęli się zbawić, bo nie uży­wali do tego potrzebnych środków.

Modlitwa.

Mój drogi Odkupicielu, dziękuję Ci za światło, jakiego mi użyczasz i za wskazanie mi środków do zbawienia. Przyrzekam Ci stanowczo, iż będę z nich korzystał. Dopomóż mi, bym to wykonał. Wiem, iż chcesz mnie zbawić; i ja chcę osiągnąć zbawienie, a to głównie dlatego, aby podobać się Twemu Sercu, które tak pragnie mego zbawienia. Nie chcę, mój Boże, dłużej się opierać Twej ku mnie Miłości. Miłość ta sprawiła, iż znosiłeś mnie tak cierpliwie, pomimo że Cię obrażałem. Wzy­wasz mnie, bym Cię miłował i ja tego pragnę je­dynie. Kocham Cię, Boże, Nieskończona Dobroci, ko­cham Cię, Dobro Nieskończone. Proszę Cię przez zasługi Pana Jezusa, nie dozwól, bym miał dalej okazywać Ci niewdzięczność; spraw, bym z nią zerwał lub życie utracił. Dokończ, Panie, rozpoczęte­go dzieła. Umocnij, Boże to, coś sprawił. Użycz mi światła, udziel mi siły, daj mi Mi­łość. — Maryo, Tyś Skarbniczką Łask, dopomagaj mi. Uznaj mnie za swego sługę, bo nim być pra­gnę, i módl się za mną do Jezusa. Jego Zasługi i Twe modlitwy niechaj mi wyjednają zbawienie. Amen. (II, 147)

Zachęcamy do:

© salveregina.pl 2023