SUCHE DNI W OKTAWIE ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO, TZW. LETNIE.
Kwartalne dni modlitw o życie chrześcijańskie rodzin.
Zawartość strony
MOC PRAWNA SUCHYCH DNI.
Suche Dni w tradycji Kościoła Katolickiego to kwartalne dni postu obejmujące środę, piątek i sobotę, obchodzone na początku każdej z czterech pór roku.
Każda z czterech pór roku rozpoczyna się okresem pokutnym, zwanym po łacinie dla tejże przyczyny – Quatuor tempora – czyli suche dni. Zwyczaj ten sięga już pierwszych wieków Kościoła, ale formę dzisiejszą przybrał dopiero za Papieża Grzegorza VII w XI wieku.
W środę, piątek i sobotę w oktawie Zesłania Ducha Świętego przypadają tzw. Suche Dni Letnie.
Nikt nie zniósł suchych dni i postu związanego z nimi.
Zgodnie z nadal obowiązującym w Kościele Świętym kan. 1252 § 2 KPK z 1917 roku, wszystkich Katolików obowiązuje POST ŚCISŁY pod grzechem śmiertelnym!!! (ilościowy dla osób od 21 do 60 roku życia; jakościowy od 7 roku życia).
POŚWIĘCENIE SUCHYCH DNI.
Suche Dni obejmują zawsze trzy dni tygodnia związane ściśle z Męką Pana naszego Jezusa Chrystusa:
1. środę – dzień, w którym Judasz zdradził Zbawiciela, a przywódcy ludu odbyli naradę przeciw Panu Jezusowi i postanowili Go zgładzić;
2. piątek – dzień ukrzyżowania Chrystusa Pana;
3. sobotę – gdy Najświętsze Ciało Chrystusa Pana przebywało w grobie.
CELE SUCHYCH DNI.
Suche Dni mają jeszcze trzy cele ogólne, które zawsze obowiązują:
1. cel osobisty – uprzytomnienie sobie swojej grzeszności, ułomności, wzbudzenie w sobie poczucia grzechu i pokutowanie za grzech poprzez podjęcie postu;
2. cel społeczny – związany z prośbą do Boga, by oddalał od naszej rodziny oraz całego społeczeństwa klęski żywiołowe, wypadki, nieszczęścia;
3. cel kościelny – podejmowanie szczególnego postu i modlitwy także w intencji Kościoła i kapłanów (w starożytności właśnie w Suche Dni odbywały się święcenia kapłańskie).
Nauka katolicka na Suche Dni Letnie.
(opr. na podst.: Mszał Rzymski, Poznań 1931, 1949).
Suche Dni Letnie wypadają zawsze podczas oktawy Zielonych Świątek. Kościół Święty ofiarowuje Panu Bogu pierwociny nowej pory roku i modli się za kapłanów, którzy w przyszłą sobotę otrzymają Ducha Świętego w Sakramencie Kapłaństwa. A że żniwo wielkie wielkie, a robotników mało, więc modlimy się gorąco za przyszłych kapłanów, aby Duch Święty błogosławił im w pracy duszpasterskiej. — Katechumeni, natchnieni przez Ducha Świętego uwierzyli w Chrystusa Pana, poszli do Niego, a On dał im chleba, w którym jest żywot wieczny (Ew.).
Lekcje wspominają o nadzwyczajnych skutkach działania Ducha Świętego w Kościele Świętym.
Ewangelia nawiązuje do Eucharystii, która jest owocem Miłości Pana Jezusa ku nam, zawierającym pełnię Darów Ducha Świętego.
Suchedni po Zesłaniu Ducha Świętego
Źródło: Książka do oświecenia i zbudowania duszy chrzescijańsko katolickiej cz. I 1897
Jak każdy post, tak i Suchedniowy ma być połączony z modlitwą, i to jak najgorliwszą. I w modlitwie i przez post mamy się upokorzyć przed Panem Bogiem, starać się o Jego Łaskę, poprawę i uświęcenie własne. Suchedni Zielonych Świątek przypadają na porę letnia. Siewy i łąki przedstawiają radosny dla oka widok; jest to skutkiem Szczodrobliwości i Błogosławieństwa Pana Boga, Który pozwala słońcu świecić nad głowami dobrych i złych i zsyła deszcz tak dla sprawiedliwych, jak dla nieprawych. Ale lato podaje także rozliczne powody do obawy, gdyż posuchy, grady, ulewy mogą zniweczyć i najpiękniejsze nasze nadzieje. Dlatego też powinien Chrześcijanin błagać Pana Niebios, aby odwrócić raczył te klęski i dać pogodę i dżdże orzeźwiające. Pora letnia i połączone z nią przyjemności nastręczają człowiekowi sposobność do wielorakich zboczeń i grzechów. W lecie korzysta niejeden z pięknej pogody do tak zwanych wycieczek, nie dba o nabożeństwo, myśląc tylko o dogodzeniu ciału obżarstwem i opilstwem. Post Suchedniowy powinien prawego Katolika powstrzymać od takich wykroczeń, stłumić w nim pociąg do niedozwolonych zabaw i hulanek, aby tym sposobem nie wyrugował z serca Ducha Świętego i nie pozbawił się lekkomyślnie Łask otrzymanych w dniu zesłania Ducha Świętego. — Ponieważ prócz tego odbywają się w tej porze święcenia kapłańskie, dobry Katolik prosić będzie i w tej myśli, aby Pan Bóg raczył zlać na nowo wyświeconych duchownych w całej pełni Ducha Świętego, i natchnąć ich szczerą chęcią wstąpienia w ślady Apostołów i przodowania ludziom na drodze wiodącej do Nieba.
INTROIT.
Wstęp do Mszy Świętej przypomina obfite Łaski i wielkie Cuda jakie Pan Bóg wyświadczył Izraelowi, wywiódłszy go z ziemi egipskiej i przy zaprowadzeniu do Ziemi Obiecanej. Cuda te uważać można za zapowiedź założenia Kościoła Świętego.
„Boże, gdyś wychodził przed ludem Twym, gdyś chodził po puszczy, Alleluja! ziemia się trzęsła i niebiosa kropiły. Alleluja! Alleluja! Niech powstanie Bóg, a niech się rozproszą nieprzyjaciele Jego, a niech uciekają, którzy Go nienawidzą od Oblicza Jego (Ps. 68/67/). Chwała Bogu itd.
Modlitwa kościelna.
Spraw, Boże, aby Pocieszyciel, Który od Ciebie pochodzi, oświecał dusze nasze i prowadził je na drogę wszelkiej prawdy, jak to nam obiecał Syn Twój, Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.
LEKCJA z Dziejów Apostolskich 5. 12—16.
A przez ręce Apostolskie działo się wiele znaków i cudów między ludem. A byli wszyscy jednomyślnie w krużganku Salomonowym. A z innych żaden nie śmiał się do nich przyłączyć: ale je lud wysławiał. I więcej przybywało mnóstwa wierzących w Panu, mężów i niewiast: Tak iż na ulice wynaszali niemocne i kładli na łożach i łóżkach: aby, gdy Piotr chodził, cień jego zaćmił którego z nich: a byli uzdrowieni od niemocy swoich. Zbiegało się też mnóstwo z bliskich miast do Jeruzalem, nosząc niemoce i nagabane od duchów nieczystych, którzy wszyscy byli uzdrowieni.
Wyjaśnienie i zastosowanie.
Apostołowie schodzili się co dzień w krużganku, który pozostał w świątyni Salomonowej i w której niejednokrotnie przebywał Pan Jezus. Dlatego zbierali się w tym miejscu Apostołowie na modlitwę i w celu pouczania żądnych zbawienia słuchaczów. Zachodziły też tam różne cuda. Zasłynął z nich mianowicie Piotr Święty, którego cień nawet uzdrawiał chorych, i który pierwszy przyjmował pogan do kościoła. Spełniła się przeto na Apostołach przepowiednia Chrystusa Pana: „Zaprawdę powiadam wam, kto wierzy w Mnie, uczynki, które Ja czynię, i on czynić będzie i większe nad te czynić będzie?” (Jan 14, 12).
Jak nam dzisiejsza Lekcja donosi, odznaczał się Św. Piotr od innych Apostołów przez to, iż miał moc czynienia cudów, co też się istotnie należało temu, którego Chrystus Pan wybrał na swego widzialnego zastępcę na ziemi. Poznajmy stąd to cudowne urządzenie w Kościele Chrystusa Pana, wysławiajmy Jego rozporządzenia z najwyższą wdzięcznością i pokorą, i zapalajmy coraz bardziej serca nasze tak ku Chrystusowi Panu, jako też i ku widzialnej głowie, którą w Swym Kościele postanowił.
EWANGELIA, Jan 6. 44—52.
Żadenci do Mnie przyjść nie może, jeśli go Ojciec, Który Mnie posłał, nie pociągnie: a Ja go wskrzeszę w Ostateczny Dzień. Jest napisano w Prorokach: I będą wszyscy uczniami Bożymi. Wszelki kto słyszał od Ojca, i nauczył się, przychodzi ku Mnie. Nie, iżećby kto Ojca widział, oprócz Tego, Który jest od Boga: ten widział Ojca. Zaprawdę zaprawdę wam powiadam: Kto wierzy w Mnie, ma żywot wieczny. Jam jest chleb żywota. Ojcowie wasi jedli mannę na puszczy: a pomarli. Ten jest Chleb z Nieba zstępujący, aby jeśliby go kto pożywał, nie umarł. Jam jest chleb żywy, Który z Nieba zstąpił. Jeśliby kto pożywał tego chleba, żyć będzie na wieki. A chleb, który Ja dam, jestci Moje Ciało na żywot świata. Swarzyli się tedy żydowie między sobą, mówiąc: Jakoż nam Ten może dać Ciało Swe ku jedzeniu?
Wyjaśnienie.
Ze słów Pana Jezusowych, że nikt do Chrystusa Pana przyjść nie może, jeśli go Ojciec nie pociągnie (czyli, jak Św. Cyryl mówi, jeśli go nie pociągnie), do tego czy to napomnienie. czy nauka, czy objawienie, wynika, że do wiary i zbawienia potrzebna jest Łaska Boża, wiodącą do szczerego nawrócenia. „Jeśli przeto chcesz być pociągniętym”, radzi Augustyn Święty, „w takim razie módl się”. Proś Pana Boga o Łaskę Jego i Pomoc, aby cię całkowicie ku Sobie pociągnął, aby cię posilił i wzmocnił prawdziwym chlebem i ciałem Syna Swego i tym sposobem ułatwił ci dostąpienie żywota wiecznego.
Westchnienie. Użycz mi też Łaski o Panie! abym, gdy mnie Ojciec Twój Niebieski do Siebie pociągnie, za tym pociągnięciem iść mógł, tj. mógł w Ciebie prawdziwie wierzyć, i przez to stać się godnym Ciebie, — tego żywotnego Chleba Niebieskiego, i przezeń żywot wieczny otrzymać. Użycz mi tej Łaski osobliwie podczas tych suchych dni, ażebym przez prawdziwą pokutę mógł wrócić do Ciebie. Daj też, o Panie, ażeby godni Ciebie kapłani w tych dniach wyświęcić się mogli, iżby się przez nich liczba prawdziwych Twoich wyznawców coraz bardziej powiększała. Amen.
Środa Suchych dni w oktawie Zesłania Ducha Świętego
Tekst jest fragmentem pracy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rok Liturgiczny” (Poznań 1956, t. 2, str. 348-355).
Stacja w kościele Najśw. Maryi Panny Większej
Duch Święty w swoim Kościele
Suchedni w letnim okresie były pierwotnie świętem dziękczynnym za ukończenie zbioru pszenicy, o tej bowiem porze żniwa w krajach śródziemnomorskich były już ukończone; obecnie przechowały się w liturgii nieznaczne już tylko ślady związku pomiędzy dniami kwartalnymi a żniwami (zob. Lekcje Mszy Świętej z soboty Suchych dni). Obraz pszenicy i żniw stosuje się raczej w przenośni do dziedziny nadprzyrodzonej: pszenica nasza – to eucharystyczny Chleb żywota (zob. dzisiejszą ewangelię we Mszy św.). Żniwem zaś naszym jest żniwo dusz, które Duch Święty sprawuje w Kościele: „I napełnią się gumna zbożem, a prasy opływać będą winem i oliwą” (Joel 2,24, Lekcja we Mszy Świętej z piątku Suchych dni). Tydzień Suchych dni jest zawsze porą odnowienia duchowego, spojrzenia wstecz, naprzód i wzwyż. Oktawa uroczystości Zesłania Ducha Świętego wysuwa znowu na pierwszy plan dawne znaczenie Suchych dni i radosny, dziękczynny ich nastrój. Właściwą bowiem treścią tych dni jest nie pokuta, lecz dziękczynienie. Ale można i postem okazać Panu Bogu swą wdzięczność. Wdrażajmy się do tego, żeby w życiu chrześcijańskim uwydatniać raczej pozytywne niż negatywne wartości: raczej świadomość, że jesteśmy uświęconymi dziećmi Bożymi, niż poczucie naszej grzeszności. Środa Suchych dni jest dniem maryjnym i dniem pogłębienia duchowego, piątek dniem pokuty, sobota zaś dniem dziękczynienia. Dziś zatem zastanowimy się pokrótce nad tym, jak przeżyliśmy ubiegły kwartał. Ostatnie trzy miesiące, czas Wielkiego Postu i czas wielkanocny, były niewątpliwie najważniejszym okresem roku kościelnego. Ileż otrzymaliśmy Łask! A czyśmy z nich skorzystali? „Będę rozważał przykazania Twoje, którem umiłował bardzo” – ofertorium to powtarza się w trzy środy Suchych dni i dowodzi, że dzień ten jest dniem duchowego skupienia.
JAK PRZEŻYĆ SUCHE DNI LETNIE?
Jeśli ktoś chce dobrze przeżyć nadchodzące Suche Dni powinien to zrobić w takim duchu, w jakim nam to Tradycja Kościoła Świętego dyktuje. Czyli w umartwieniu, pokucie, poście. Te akty pobożne pomagają człowiekowi oderwać się od doczesności, umartwić swoje serce i ciało oraz stanąć przed obliczem Pana Boga. Postu na zewnątrz nie widać. Tak jak mówi Pan Jezus: „Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu” (Mt 6, 17-18). Pan Bóg ma widzieć twój post. To jest wartość okresu pokutnego żeby człowiek w osobistym kontakcie z Panem Bogiem uzyskał to, co ten okres ma mu dać, czyli przemianę i nawrócenie, bliskość z Panem Bogiem. Pan Bóg najlepiej zna człowieka którego sam stworzył z prochu ziemi. Wystarczy, że staniesz przed Ojcem i powiesz: zgrzeszyłem przeciwko Tobie, nie jestem godzien nazywać się Twoim synem (zob. Łk 15, 21). To jest istota postu. Człowiek w trakcie postu ma autentycznie stawać przed Panem Bogiem. Wtedy przychodzi refleksja, że coś jest nie tak, trzeba coś naprawić, coś zmienić. Każdy kto chce dobrze ten czas suchych dni przeżyć musi przyjąć to, co Tradycja Kościoła Świętego mu daje.
Będąc w stanie Łaski uświęcającej łącz swój post z nabożeństwem na Suche Dni: NABOŻEŃSTWO NA SUCHE DNI.
© salveregina.pl 2023