SUCHE DNI WIELKIEGO POSTU, TZW. WIOSENNE.
Kwartalne dni modlitw o życie chrześcijańskie rodzin.
Zawartość strony
MOC PRAWNA SUCHYCH DNI.
Suche Dni w tradycji Kościoła Katolickiego to kwartalne dni postu obejmujące środę, piątek i sobotę, obchodzone na początku każdej z czterech pór roku.
Każda z czterech pór roku rozpoczyna się okresem pokutnym, zwanym po łacinie dla tejże przyczyny — Quatuor tempora – czyli Suche Dni. Zwyczaj ten sięga już pierwszych wieków Kościoła, ale formę dzisiejszą przybrał dopiero za Papieża Grzegorza VII w XI wieku.
W środę, piątek i sobotę po I Niedzieli Wielkiego Postu przypadają tzw. Suche Dni, tzn. dni postne.
Nikt nie zniósł suchych dni i postu związanego z nimi.
Zgodnie z nadal obowiązującym w Kościele Świętym kan. 1252 § 2 KPK z 1917 roku, obowiązuje każdego ochrzczonego POST ŚCISŁY pod grzechem śmiertelnym!!!
POŚWIĘCENIE SUCHYCH DNI.
Suche Dni obejmują zawsze trzy dni tygodnia związane ściśle z Męką Pana naszego Jezusa Chrystusa:
1. środę – dzień, w którym Judasz zdradził Zbawiciela, a przywódcy ludu odbyli naradę przeciw Panu Jezusowi i postanowili Go zgładzić;
2. piątek – dzień ukrzyżowania Chrystusa Pana;
3. sobotę – gdy Najświętsze Ciało Chrystusa Pana przebywało w grobie.
CELE SUCHYCH DNI.
Suche Dni mają jeszcze trzy cele ogólne, które zawsze obowiązują:
1. cel osobisty – uprzytomnienie sobie swojej grzeszności, ułomności, wzbudzenie w sobie poczucia grzechu i pokutowanie za grzech poprzez podjęcie postu;
2. cel społeczny – związany z prośbą do Boga, by oddalał od naszej rodziny oraz całego społeczeństwa klęski żywiołowe, wypadki, nieszczęścia;
3. cel kościelny – podejmowanie szczególnego postu i modlitwy także w intencji Kościoła i kapłanów (w starożytności właśnie w Suche Dni odbywały się święcenia kapłańskie).
Nauka katolicka na Suche Dni w Wielkim Poście.
(opr. na podst.: Mszał Rzymski, Poznań 1949).
Suche Dni są kwartalnymi dniami skupienia. Suche Dni wiosenne przypadające w Wielkim Poście w środę, piątek i sobotę po pierwszej niedzieli Wielkiego Postu, mają umocnić w nas ducha tego okresu, który w całości poświęcony jest skupieniu. W czytaniach dawnej liturgii stają przed nami Mojżesz i Eliasz, poszczący przez 40 dni oraz Niniwici, którzy przez szczerą pokutę otrzymali przebaczenie. W ewangelii Chrystus ostrzega dusze oczyszczone przed powtórnymi atakami szatana. Jako główny znak Boskiego posłannictwa Chrystus Pan zapowiada «znak Jonasza proroka», to jest zmartwychwstanie trzeciego dnia po śmierci. Obchód tych dni w dawnych czasach kończył się wigilią, czyli całonocnym czuwaniem. Pozostałością tej tradycji jest większa ilość czytań — jak niżej.
Oto sigla czytań biblijnych Liturgii do prywatnego rozważenia:
Środa: Wj 24, 12-18; 1[3] Krl 19, 3-8; Mat. 12, 38-50.
Piątek: Ez 18, 20-28; J 5, 1-15.
Sobota: Pwt 26, 12-19; Pwt 11, 22-25; 2 Mach. 1, 23-27; Syr 36, 1-10; 1 Tes. 5, 14-23; Mt 17, 1-9.
Środa Suchedniowa w Wielkim Poście.
Źródło: Książka do oświecenia i zbudowania duszy chrzescijańsko katolickiej cz. I 1897
Suchedni postne odpowiadają drugiej porze roku, tj. wiośnie. Chodzi tu o poświęcenie pory wiosennej Panu Bogu. Dzieje się to, gdy:
- Mu składamy w ofierze pierwociny postu i modlitwy,
- gdy Mu dziękujemy za opiekę, jaką nam okazywał w zimie i za Dobrodziejstwa wyświadczone podczas Adwentu i Bożego Narodzenia,
- gdy Boga prosimy o szczęśliwa porę do siewów, i aby budząca się ze snu natura nie rodziła w sercu naszym złych skłonności, lecz popęd do cnót,
- gdy ponawiamy wobec Boga postanowienie służenia Mu wiernie i w tej porze, jako też czynienia wszystkiego według Jego Woli.
— Przy tym jednak nie zapominajmy, że w tych trzech dniach każe się Kościół modlić jeszcze o coś innego, tj. prosić Go o łaskę obdarzenia nas dobrymi kapłanami. Jest to bowiem czas święceń kapłańskich. Prośmy, aby Pan Bóg raczył zasiać w sercach młodzieńczych ziarno cnót obfitych i powołania do stanu duchownego, gdyż od tego zależy mocno sprawa zbawienia naszego.
Lekcja z trzeciej księgi Król. rozdz. 19, wiersz 3-8.
Wyjaśnienie.
Eliasz prorok kazał ukarać śmiercią przy źródle Cizon w kraju Judzkim kapłanów Baala bałwana, przeciw którym uczyniwszy wielki cud, bronił czci jednego, prawdziwego Boga. Doniesiono to bezbożnej królowej Izabeli, która odtąd odgrażała się na życie Eliasza. Eliasz ratował się ucieczką; ale Bóg nie opuścił Swego sługi i zesłał mu pożywienie. Posilony nim Eliasz szedł przez czterdzieści dni i tyleż nocy aż do góry Horeb, gdzie mu się ukazał Pan Bóg i ważne mu dał zlecenia. Ojcowie i Święci mówią, że jałowiec, pod którym spoczywał Eliasz, oznacza krzyż Chrystusowy, pod którego cieniem wszyscy cierpiący doznawają pokoju; pokarm, który Eliasza pokrzepił, ma oznaczać komunią, która się krzepimy na drogę do nieba, a czterdzieści dni i tyleż nocy, które Eliasz przepędził bez pożywienia, mają być zapowiedzią czterdziestodniowego Postu Pańskiego.
Ewangelia Św. Mateusza rozdział 12, wiersz 38-50.
Wyjaśnienie.
1. Wszystkie znaki i cuda, jakie zdziałał Chrystus Pan, zatwierdzone dopiero zostały przez Jego zmartwychwstanie. Gdyby Chrystus nie był zmartwychpowstał, wszystkie cuda Jego byłyby zostały bezowocne. Dlatego też zwracał faryzeuszów uwagę na Swe przyszłe Zmartwychwstanie, którego jakoby zapowiedzią był Jonasz, który trzy dni pozostawał we wnętrznościach wieloryba, a trzeciego dnia wyszedł z nich żywy i nietknięty.
2. Mieszkańcy Niniwy nawrócili się w skutek samego kazania Jonasza proroka, nie żądając od niego cudu. Jakże nam pójdzie, jeśli się nie nawrócimy, którzy znamy tyle cudów Chrystusa i Apostołów i tyle Łask doznaliśmy? Niechajże nawrócenie nasze będzie szczerym, gdyż biada tym, co znowu popadają w dawne grzechy. Nie jeden, lecz siedmiu diabłów dręczyć ich będą.
3. Silna, żywa wiara uczyni się według słów Chrystusa po duchu bratem lub siostrą Jego, a jeśli słowem lub przykładem rozpalisz miłość Boga w sercu bliźniego, jeśli doprowadzisz go do tego, aby pełnił wolą Ojca niebieskiego, będziesz po duchu i matka Chrystusa. Jakąż godność, jakie dostojeństwo piastuje ten, co wierzy w Chrystusa i miłuje Go nade wszystko!
Suchedni Wielkiego Postu
(ROK LITURGICZNY, Pallottinum, 1956)
Spośród czterokrotnie powtarzających się dni kwartalnych, Suchedni w Wielkim Poście są najpóźniejsze. Nie mają one również tego znaczenia, co tamte, ponieważ cały post czterdziestodniowy ma służyć naszemu odnowieniu. Toteż, jak wynika z treści tekstów, owe trzy dni: środa, piątek i sobota, zapewne od początku zostały włączone do liturgii wielkopostnej. Środa jest dniem Matki Boskiej, dniem wejścia w siebie i duchowego skupienia: piątek podaje myśli o nawróceniu i pokucie; sobotni wieczór poświęcony jest odnowieniu przymierza i stanowi wstęp do uroczystości wielkanocnej. Liturgia Suchych dni nawiązuje do pierwszej niedzieli Postu: Chrystus pości przez czterdzieści dni i zwycięża szatana; Mojżesz i Eliasz, przedstawiciele Starego Przymierza, łączą się z Nim w czterdziestodniowym poście. W sobotę Suchych dni Chrystus, Mojżesz i Eliasz zjednoczeniu są na górze przemienienia. Mamy tu więc do czynienia z teologią Wielkiego Postu.
Środa Suchych dni
Stacja w bazylice Najświętszej Maryi Panny Większej
Post Mojżesza i Eliasza
Od najdawniejszych czasów obchód stacyjny we wszystkie cztery środy Suchych dni całego roku odbywa się w największym kościele Najświętszej Maryi Panny w Rzymie. Bazylika ta pochodzi z IV wieku; została zbudowana przez papieża Sykstusa III (432-440), a z okazji orzeczenia soboru w Efezie (431) o prawdziwym macierzyństwie Bożym Najświętszej Maryi Panny, poświęcona Jej imieniu. Jest rzeczą prawdopodobną, że w drugiej połowie IV stulecia obchód Suchych dni został na nowo unormowany i że już wtedy trzy wielkie bazyliki (Najświętszej Maryi Panny Większej, Dwunastu Apostołów i św. Piotra) zostały obrane na kościoły stacyjne. Dziś więc odbywamy pielgrzymkę do największego i najbardziej czcigodnego kościoła świata, poświęconego Najświętszej Maryi Pannie. Matka Boża jest patronką dnia dzisiejszego. Korna postawa, w której ukazuje się nam w dzisiejszej ewangelii, to dla nas wzór upokorzenia wielkopostnego. Z drugiej strony otrzymujemy zapewnienie, że my również wzniesiemy się do Jej godności, tzn. że staniemy się „Matką Chrystusa”, gdy czynić będziemy wolę Ojca Jego. Tak więc i Matka Boża towarzyszy nam przez cały okres Wielkiego Postu.
Msza (Reminiscere)
Trzy czytania świadczą o starożytności dzisiejszej mszy: przemawiają do nas Zakon, Prorocy i Ewangelia. Psalm 24 przewija się przez pierwsze śpiewy, co również wskazuje na starożytność formularza. Rzecz możliwa, że motyw skargi został wywołany prześladowaniem wrogów zewnętrznych, ale i grzech na pewno jest tego powodem. W pierwszej modlitwie prosimy o ochronę przed przeciwnościami; druga zawiera motyw postny: post ciała przynosi umocnienie duszy. Możemy więc powiedzieć, że głównym rysem tej mszy jest powaga i gotowość do pokuty. Wstępujemy do domu Bożego z gorącym błaganiem, przypominamy Bogu miłosierdzie, które zawsze nam okazywał, i prosimy o uwolnienie od przemocy nieprzyjacielskiej. A mamy na myśli wroga królestwa Bożego. Psalm jest ufnym wzniesieniem duszy do Boga i tchnie gorącym uczuciem.
Pierwsza kolekta – podobnie jak Introit – prosi o obronę przed nieprzyjacielem; druga zawiera często powtarzający się motyw postny: post ciała przynosi ze sobą wzmocnienie ducha. Dwa pierwsze czytania wzajemnie sobie odpowiadają, na co wskazuje ich zakończenie: „czterdzieści dni i czterdzieści nocy„. Mojżesz i Eliasz stosują post czterdziestodniowy: Mojżesz obcując z Bogiem, Eliasz w czasie swej drogi przez pustynię.
Ewangelia zawiera kilka motywów, nie można jednak stwierdzić wyraźnie, które z nich są główne. Z całą pewnością można to powiedzieć o części dotyczącej Najświętszej Maryi Panny, czyli o motywie związanym kościołem stacyjnym. Motyw męki jest również jasny: Jonasz, który przebywał trzy dni we wnętrznościach ryby, jest symbolem śmierci Chrystusa (miejsce to jest podkreślone w brewiarzu). Nie całkiem zrozumiały jest obraz o duchu nieczystym. Czy Kościół pragnie w ten sposób ostrzec nas i katechumenów? W każdym razie miejsce to możemy zaliczyć do motywów pokutnych, które przewijają się przez cały tekst mszy.
Antyfona na ofiarowanie najwyraźniej nawiązuje do ostatnich słów Ewangelii: „Ktobykolwiek bowiem uczynił wolę Ojca mego …” „Rozmyślałem o przykazaniach Twoich, które umiłowałem bardzo„. Sekreta uwzględnia myśl o pokucie: ofiara ma zgładzić nasze grzechy i kierować naszymi chwiejnymi sercami. Antyfona na Komunię Świętą została wybrana z psalmu 5. Z ogólnej jego treści wynika, o jaki owoc ofiary prosimy: o pomoc w potrzebach królestwa Bożego, szczególnie o pomoc w walce z grzechem. Modlitwa po Komunii Świętej zawiera tę samą prośbę. Natomiast modlitwa nad ludem jest bardziej pozytywna w swej treści: prosimy o oświecenie umysłu i woli. Nazwać ją można perłą wśród tekstów modlitewnych. Nastrój mszy jest poważny, pełen poczucia świadomości grzechu, zarówno w śpiewach jak i w modlitwach.
Rozważania do Mszy świętej są fragmentem pracy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rok Liturgiczny (Poznań 1956 r., tom II, strona 82-83)
JAK PRZEŻYĆ SUCHE DNI WIELKIEGO POSTU?
Jeśli ktoś chce dobrze przeżyć nadchodzące Suche Dni powinien to zrobić w takim duchu, w jakim nam to Tradycja Kościoła Świętego dyktuje. Czyli w umartwieniu, pokucie, poście. Te akty pobożne pomagają człowiekowi oderwać się od doczesności, umartwić swoje serce i ciało oraz stanąć przed obliczem Pana Boga. Postu na zewnątrz nie widać. Tak jak mówi Pan Jezus: „Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu” (Mt 6, 17-18). Pan Bóg ma widzieć twój post. To jest wartość okresu pokutnego żeby człowiek w osobistym kontakcie z Bogiem uzyskał to, co ten okres ma mu dać, czyli przemianę i nawrócenie, bliskość z Panem Bogiem. Pan Bóg najlepiej zna człowieka którego sam stworzył z prochu ziemi. Wystarczy, że staniesz przed Ojcem i powiesz: zgrzeszyłem przeciwko Tobie, nie jestem godzien nazywać się Twoim synem (zob. Łuk. 15, 21). To jest istota postu. Człowiek w trakcie postu ma autentycznie stawać przed Bogiem. Wtedy przychodzi refleksja, że coś jest nie tak, trzeba coś naprawić, coś zmienić. Każdy kto chce dobrze ten czas suchych dni przeżyć musi przyjąć to, co Tradycja Kościoła mu daje.
Zamieszamy odpowiednie nabożeństwo na Suche Dni: NABOŻEŃSTWO NA SUCHE DNI.
© salveregina.pl 2024